Τους The Eternal τους έμαθα όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους ‘The Sombre Light of Isolation’ πίσω στο 2004. Δεν είχα ενθουσιαστεί και ιδιαίτερα κ έτσι τους άφησα στην άκρη και δεν έτυχε να ενασχοληθώ μαζί τους από τότε. Μέχρι σήμερα λοιπόν που έπεσε στα χέρια μου το ‘Under a New Sun’ θεωρούσα πως θα ακούσω έναν ακόμη doom δίσκο να σέρνεται και να αναρωτιέμαι για το ποιος άνοιξε τον τάφο. Μέχρι να φτάσω στα μισά της ακρόασης του πρώτου κομματιού ‘Control’ είχα μείνει να κοιτά αποσβολωμένη τις χρωματικές διακυμάνσεις του windows media player. Όχι μόνο ξέφυγαν από το πατροπαράδοτο gothic-doom, που τόσες μπάντες το έχουν παρακάνει μ’ αυτό, αλλά μιλάμε για μια πλήρη μετάλλαξη σε ένα alternative-progressive σκοτεινό μείγμα που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Katatonia, Porcupine Tree και The Tea Party. To τελευταίο δικαιολογείται, καθώς ο Jeff Martin (The Tea Party) το έβαλε το χεράκι του στην παραγωγή. Ένας δίσκος που δεν θα απολαύσουν μόνο οι οπαδοί των μπαντών που προανέφερα, αλλά θα προσελκύσει και αυτούς που προτιμούν τα σκοτεινά τους μουσικά λαγούμια. Ένας πολύ καλοδουλεμένος και ώριμος δίσκος με τα κυριότερα highlights του να είναι το ‘Delirium & Desire’, ‘The Sleeper’, ‘Eclipse’ και φυσικά το ‘Collapse’. Από σήμερα δηλώνω fan και ψάχνω για μπλουζάκι!
8/10
Αγγελική Καπίρη