Anathema, Jade Vine
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013, An Club, Αθήνα
Η πλέον αγαπημένη μπάντα του ελληνικού κοινού, Anathema, επέστρεψαν και φέτος στο δεύτερο σπίτι τους. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η προώθηση του νέου “Universal” DVD, που απέδειξε πως η δημιουργία σωστής ατμόσφαιρας εξακολουθεί να είναι παιχνιδάκι γι’ αυτούς, και ας το ‘χουν γυρίσει στο alternative rock. Δυστυχώς όμως, ο χώρος του An Club δεν επέτρεπε τέτοιο μεγάλο “άνοιγμα” με φιλαρμονικές ορχήστρες και αμφιθεατρική αρχιτεκτονική. Ίσως αυτό να δικαιολογεί και την απουσία των βασικών μελών Jamie Cavanagh και John Douglas. Στα της βραδιάς τώρα, εννοείται πως η προσέλευση του κόσμου θα ξεπερνούσε το αναμενόμενο, όπως ακριβώς είχε γίνει το 2008 και το 2011. Οπότε το γεγονός πως το live κατέληξε sold-out (σε σημείο του να αποχωρεί κόσμος επειδή δεν έβρισκε εισιτήριο) ήταν απόλυτα λογικό. H διοργανώτρια αρχή, πιστή στις υποχρεώσεις της, άνοιξε τις πόρτες στις 20:00, υποδεχόμενη έναν απίστευτο αριθμό 700 θεατών. Με τον αέρα να αρχίζει σιγά-σιγά να μειώνεται από το πλήθος, η ώρα είχε πάει σχεδόν 21:00 και το opening act ετοιμαζόταν να ανέβει στη σκηνή.
Σ’ εκείνο το σημείο υποδεχτήκαμε τους Jade Vine, μία ελληνική alternative μπάντα, την οποία προλόγισε επί σκηνής ο ίδιος ο Danny Cavanagh. Το γεγονός αυτό δικαιολογείται απόλυτα, καθώς τα παιδιά ζουν στην Αγγλία και έχουν άριστες προσωπικές σχέσεις με το Danny. Στα 45 λεπτά που διήρκησε η εμφάνισή τους, οι Jade Vine αποτέλεσαν το ιδανικότερο ζέσταμα για τη συνέχεια, μιας και το μουσικό τους στυλ ταιριάζει απόλυτα με αυτό των Anathema των τελευταίων χρόνων. Ακουστική κιθάρα ως βασικός άξονας, εύστοχη γυναικεία επιλογή πίσω από τα πλήκτρα και σπάνια χρήση cajon (παραδοσιακό όργανο από το Περού, που σε απλή περιγραφή μοιάζει με ξύλινο κουτί με τρύπα στη μέση) ως εναλλακτικά drums. Μέσα από μία ήδη φορτισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα, τα παιδιά παρουσίασαν μερικά κομμάτια από το πρόσφατο ντεμπούτο τους, “Nothing Can Hide From Light”. Στάθηκαν με αξιοπρέπεια, χωρίς τεχνικά προβλήματα, αν και το χειροκρότημα του κόσμου θα μπορούσε να είναι πολύ πιο έντονο.
Set list: Anticipation / Lost It All / Take Me Under / Nothing I Can’t Do / One Last Time / Say It Sell It / Lose Control
Το An Club είχε πλέον γεμίσει, αφήνοντας μόνο λίγο χώρο μπροστά από τον πάγκο του merchandise. Λίγα λεπτά πριν αρχίσει το main event, για άλλη μια φορά έπεσαν οι γνωστές ανακοινώσεις περί απαγόρευσης του καπνίσματος, λόγω του άσθματος του Danny. Τη μάθαμε πια την καραμέλα, κανείς δεν έδωσε σημασία. Η ώρα πήγε 22:15. Τα φώτα πέφτουν και τα 3 πιο αναγνωρισμένα μέλη των Anathema έκαναν την εμφάνισή τους. Οι Danny Cavanagh, Vincent Cavanagh και Lee Douglas επέλεξαν να κάνουν την αρχή με το “Thin Air” του προηγούμενου album. Απλό, αλλά παρ’ όλα αυτά με ευφυέστατη κιθαριστική μελωδία, κατάφερε να κάνει ένα θετικό ξεκίνημα. Αμέσως μετά, είχε έρθει η ώρα για δύο από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει οι Anathema τα τελευταία 10 χρόνια. Το υπέροχο διδυμάκι “Untouchable Pt. 1 & 2”. Όντας φρέσκα και σχεδόν εμπορικά, τα δύο αυτά τραγούδια έχουν γίνει πλέον κλασικά στ’ αυτιά του ελληνικού κοινού, με αποτέλεσμα το An Club να έχει γίνει όλο μία μεγάλη φωνή! Το “Deep” φυσικά και ήταν η αναμενόμενη προσθήκη στο set list, καθώς η μπάντα δεν πάει πουθενά χωρίς αυτό, προς μεγάλη μας ευχαρίστηση. Το “Dreaming Light” είναι από τις ελάχιστες αισιόδοξες στιγμές της δισκογραφίας, γι’ αυτό και δεν έκανε τόση αίσθηση, ενώ το “The Gathering Of The Clouds” από το πρόσφατο “Weather Systems” album δεν ήταν και η ιδανικότερη επιλογή, καθώς δεύτερο low-tempo κομμάτι κολλητά ψιλοκουράζει. Εδώ πάντως φάνηκε για πρώτη φορά στη βραδιά η αιθέρια φωνή της Lee. Άλλο ένα live classic στις νότες του “Flying” με όλους τους παρευρισκόμενους να νιώθουν τον κάθε στίχο. Το peak αυτής της εμφάνισης εννοείται πως ήταν το medley του “Alternative 4”. Όχι επειδή ξανακούσαμε τα “Shroud Of False” και “Lost Control”, αλλά κυρίως διότι η μπάντα επέλεξε να ξαναθυμηθεί μετά από χρόνια τα υπέροχα “Inner Silence” και “Destiny”. Και ας δυσανασχέτησε ξανά ο Danny λόγω του Duncan Patterson. Η απουσία του είναι αισθητή, όσο και αν τον πονάει. “Κάντε ησυχία για να βγει το επόμενο τραγούδι όπως πρέπει”, λέει ο leader. Ξέρουμε ότι σειρά έχει το “One Last Goodbye”, ίσως η συγκλονιστικότερη στιγμή των Anathema. Περιττό εδώ να αναφέρω αντιδράσεις, αφού μέχρι και ο πιο σκληροπυρηνικός μεταλλάς μπορεί να νιώσει τον πόνο της απώλειας που αναφέρει το κομμάτι. Μάλλον η μοναδική σύνθεση που δε θα βαρεθείς, όσες φορές κι αν τους δεις. Από κει και πέρα η βραδιά άρχιζε να κάνει μία μικρή “κοιλιά”, με αρκετούς θεατές να χωλαίνουν στο άκουσμα του πλέον ξεπερασμένου “Are You There?” και της χιλιοστής διασκευής στο “High Hopes” των Pink Floyd. Ευτυχώς επέστρεψε η Lee Douglas για το ντουέτο στο “Parisienne Moonlight” και η κατάσταση σώθηκε προσωρινά. Τώρα θα πω και την προσωπική μου άποψη. Το “Hindsight” είχε ορισμένες καλές επανεκτελέσεις, αλλά δε μ’ αρέσει καθόλου αυτό που έχει γίνει με το “Fragile Dreams”. Κάθε φορά που παίζεται ακουστικά, πιστεύω πως χάνει την αίγλη που είχε (γιατί την είχε…) κάποτε. Το κλείσιμο αυτής της σχεδόν 2ωρης εμφάνισης, σφραγίστηκε με τον πιο χλιαρό τρόπο που θα μπορούσε να γίνει. Με άλλη μία Pink Floyd διασκευή στο κομμάτι “Another Brick In The Wall Pt.2”. OK, όλος ο πλανήτης αγαπάει τους Pink Floyd, αλλά 2 διασκευές από το ίδιο συγκρότημα πάνε πολύ.
Συμπερασματικά, περάσαμε καλά. Δεν υπήρχε αυτό το βαρετό κλίμα που κυριαρχούσε στις μεμονωμένες acoustic επισκέψεις του Danny, καθώς ο πολύ πιο συμπαθής Vincent ήταν παρών. Στα θετικά ήταν σίγουρα η ομαλή προσέλευση του κόσμου, χωρίς να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα, ενώ και ο εξαερισμός δε μας πρόδωσε παρόλο που ήμασταν σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλο. Αρνητικό ήταν σίγουρα το γεγονός πως αν ήσουν στην απέναντι μεριά από την είσοδο, έπρεπε να γίνεις Βούλα Πατουλίδου προκειμένου να πας τουαλέτα. Και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να διορθωθεί! Τέλος, εκνευρίστηκα στη θέα άπειρων ζευγαριών να φιλιούνται, να χαμουρεύονται και γενικότερα να σαλιαρίζουν διαρκώς. Δε λέω, οι Anathema είναι προδιαθεσικοί παράγοντες για κάτι τέτοια. Αλλά τα 15 ευρώ τα δίνεις για live. Αν θες χαδάκια, υπάρχουν κι αλλού μέρη. Ειδάλλως, μιλάμε για πεταμένα λεφτά…
Set list: Thin Air / Untouchable Pt. 1 / Untouchable Pt. 2 / Deep / Dreaming Light / The Gathering Of The Clouds / Flying / Alternative 4 Medley (Shroud Of False / Lost Control / Destiny / Inner Silence) / One Last Goodbye / Are You There? / High Hopes (Pink Floyd cover) / Parisienne Moonlight / A Natural Disaster / Fragile Dreams / Another Brick In The Wall Pt. 2 (Pink Floyd cover)
Χάρης Μπελαδάκης
