anthrax350
Ανταποκρίσεις

Anthrax, Exarsis

Anthrax, Exarsis

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013, Gagarin 205, Αθήνα

Νομίζω πως ήταν Απρίλης όταν ανακοινώθηκε και επισήμως η πρώτη headliner εμφάνιση των Anthrax στα μέρη μας. Οι απόψεις χωρισμένες στα δύο. Οι μεν γούσταραν έτσι κι αλλιώς, ενώ οι δε δικαίως δυσανασχέτησαν με την απόφαση του διοργανωτή να φέρει ένα όνομα τέτοιου βεληνεκούς μέσα στο κατακαλόκαιρο, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψη το μέτριο εξαερισμό του Gagarin. Οι μήνες πέρασαν σφαίρα και ήρθε η ώρα να πάω στο venue. Φτάνω λίγο μετά τις 19:00 έξω από το συναυλιακό χώρο και αντικρίζω 50-60 άτομα με το ζόρι. Έπειτα από άτοπες αναλύσεις που είχα με φίλους και γνωστούς για τους λόγους που η Ελλάδα απουσίαζε φέτος από τη “Maiden England Tour”, η ώρα κύλησε ευχάριστα μέχρι τις 20:00, όταν και άνοιξαν οι πόρτες. Μέσα τα πράγματα από πλευράς εξαερισμού έδειχναν να μην ανησυχούν ιδιαίτερα. Η μεταλική νεολαία έδωσε για άλλη μια φορά το λαμπερό παρόν, τονίζοντας ξανά τη διαχρονικότητα αυτής της μουσικής, ενώ η χαμηλή προπώληση των 650 εισιτηρίων μαρτυράει μέχρι και σήμερα ένα αβέβαιο μέλλον για επερχόμενες επισκέψεις των Anthrax στη χώρα μας. 20:30. Lights off και ξεκινάμε…

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τους Exarsis χωρίς το Χρήστο Τσίτση στις κιθάρες, καθώς πλέον αποτελεί μέλος των πιο αναγνωρισμένων Suicidal Angels. Μετά το intro η μπάντα έκανε δυναμική αρχή με τα ολόφρεσκα “Mind Poisoning” και “Vote For Crisis” από τη νέα της δουλειά “The Brutal State”, σχηματίζοντας έτσι από κάτω τα πρώτα χαλαρά mosh-pits. Η εμφάνισή τους λειτούργησε ως τέλεια ευκαιρία για προμοτάρισμα, αφού μέσα σε αυτή την κάτι παραπάνω από μισή ώρα, το νέο album τιμήθηκε με το παραπάνω (6 από τα 10 κομμάτια) έχοντας ως highlight τον πανικό που δημιουργήθηκε στο “Toxic Terror”, κομμάτι που από τώρα μπορεί να θεωρείται σιγουράκι στα lives των Exarsis. Παρόλα αυτά, η μπάντα δε μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε όσο περίμενα, καθώς δε μου θύμιζε σε τίποτα αυτό που είχα δει προ διετίας ως support στους Sodom. Ο Χρήστος λείπει και δυστυχώς αυτό φαίνεται πολύ. Τέλος, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του Αλέξη, ο κάκιστος ήχος τον πρόδωσε. Ωστόσο, οι Exarsis του 2013 διαθέτουν πολύ καλό stage performance, ένα ακόμα καλύτερο fanbase ώστε να μπορούν να κινηθούν και εύστοχες επιλογές στις διασκευές. Για την ιστορία, εκείνο το βράδυ επέλεξαν να κλείσουν με το “United Forces” των S.O.D., δημιουργώντας μπόλικο ιδρώτα και μασχαλίλα για το main event.

Set list: Intro / Mind Poisoning / Vote For Crisis / Addicting Life Waste / Toxic Terror / Surveillance Society / Dying Earth / Under Destruction / United Forces (S.O.D. cover)

Στο main event, τώρα, τα πράγματα ήταν απλά. Οι φεστιβαλικοί περιορισμοί των 40-45 λεπτών δεν υπήρχαν, κάτι που έκανε όσους είχαν παρευρεθεί το 2010 στο Sonisphere να απολαύσουν περισσότερο αυτή την εμφάνιση. Λίγο πριν πέσουν τα φώτα, η περιέργεια με ώθησε να στρίψω το λαιμό μου προς τα πίσω να δω τι γίνεται από κόσμο. Ο κλασικός “Ελληνάρας της τελευταίας στιγμής” είχε κάνει και πάλι το θαύμα του. Το Gagarin δεν είχε γεμίσει επαρκώς, αλλά έστω ένα υποτυπώδες ποσοστό κοινού το διέθετε. Λίγο μετά τις 21:00 τα φώτα άρχισαν σιγά σιγά να πέφτουν, περιμένοντας τους Anthrax να κάνουν την είσοδό τους. Δυστυχώς, παρόντα ήταν μόνο τα 3/5 των original μελών της μπάντας, καθώς τη θέση του αποχωρήσαντα Rob Caggiano πήρε για τις ανάγκες της περιοδείας ο Jonathan Donais των Shadows Fall. Στα drums εντοπίσαμε ένα γνώριμο πρόσωπο με το thrash, τον Jon Dette (Testament, EvilDead, Slayer), καθώς ο Charlie Benante αντιμετώπιζε νομικά προβλήματα που αφορούσαν το διαζύγιο με την πρώην σύζυγό του. Φυσικά και δεν πτοηθήκαμε από αυτές τις δύο απουσίες και τους υποδεχθήκαμε με τον καλύτερο τρόπο. Η έκπληξη ήρθε από το πρώτο κιόλας κομμάτι, καθώς δε μπήκαν με κάποια νέα σύνθεση τύπου “The Devil You Know” ή “Fight ’em ‘Till You Can’t”, όπως συνηθίζουν τελευταία. Αντ’ αυτού επέλεξαν να σκάσουν μύτη με το “Among The Living” και την θρυλική riff-άρα του, με εμάς να ερχόμαστε σε πρόωρη εκσπερμάτωση. Και δε σταματάει εκεί. Στα καπάκια ο Joey Belladonna μας ρωτάει “what is it?” και το mosh-pit παίρνει φωτιά με το μπάσο του Frank Bello στο “Caught In A Mosh”. Έκπληξη Νο. 2! Όταν ο Scott Ian χτύπησε τις πρώτες επτά γνώριμες νότες του “Efilnikufesin (N.F.L)”, ήξερες πως ήσουν πολύ τυχερός που βρέθηκες εκεί. Μετά τη συνεχόμενη τριπλή αναφορά στο “Among The Living” album, οι τόνοι χαμήλωσαν. Τα 2 μικρά πανό με τις “Anthrax pentagrams” καλύφθηκαν προσωρινά με τα πρόσωπα των Ronnie James Dio και Dimebag Darrell, καθώς είχε έρθει η ώρα για το φόρο τιμής σε αυτές τις 2 θρυλικές περσόνες με το “In The End” από τον τελευταίο δίσκο. Αν και αργόσυρτο στη δομή του, το κοινό συμμετείχε όσο μπορούσε, καθώς ακόμα είναι νέο στ’ αυτιά των περισσότερων. Έκπληξη Νο. 3 και μάλλον πιο γαμάτη όλων; Η εκτέλεση του “Deathrider”, ακριβώς έτσι όπως την ξέρουμε και την αγαπάμε. Και νομίζω πως ο Joey κατάλαβε για τα καλά πόσο την αγαπάμε, όταν στάθηκε δίπλα στο Scott Ian και αναφώνησε “Wow!” στη θέα φωτοβολίδας μέσα στο Gagarin! Και εκεί που όλα πάνε άψογα, να σου κάτι ξενέρωτες ατάκες δια στόματος Scott Ian, τύπου “μην πετάτε νερά στη σκηνή” και “μπορεί να γλιστρήσουμε”. Κλείνει η κακή παρένθεση. Συνέχεια με τη διασκευή του “T.N.T” των AC/DC, της μπάντας-πρότυπο για τον Scotty. Αναμενόμενο, καθώς πριν λίγο καιρό προηγήθηκε και το album διασκευών “Anthems”. Η συνέχεια με άλλα δύο classics. Ο λόγος για τα “Indians” και “Medusa” που -συγκριτικά με το 2010- ταίριαζαν περισσότερο σε κλειστό χώρο. Το κοινό δεν έχασε την όρεξή του ούτε στην συνεχόμενη αναφορά στο “Worship Music” με τα “The Devil You Know” (δεύτερο single του album) και “I’m Alive”. Μόνο το “Crawl” έλειπε για να συμπληρωθεί το καρέ. Παύση ολίγων δευτερολέπτων. “Athens…you Got The Time?”. Θέλει και ρώτημα;;; Μπροστάρης ο Bello για ακόμη μία φορά, Scott Ian κλασικά να χοροπηδάει και να στριφογυρίζει σαν κατσίκι και εμείς από κάτω να ‘χουμε γίνει πουρές. Το κυρίως setlist έκλεισε με το αργοπορημένο “Fight ’em ‘Till You Can’t” υπό έντονες εκδηλώσεις αγάπης προς τη μπάντα. Μετά από 5 λεπτά, οι Anthrax επέστρεψαν για το μεγάλο φινάλε. Το encore ήταν προβλεπόμενο, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να ξεχνούσαν τα 3 live favourites. “Ι Αm The Law”, “Madhouse” (οτιδήποτε υπήρχε μέσα στο Gagarin και θεωρούνταν ζωντανός οργανισμός, έκανε headbanging) και φυσικά “Antisocial” στον απόηχο ενός live που οι Anthrax μας χρωστούσαν εδώ και 3 χρόνια. Μετά από 1 ώρα και 25 λεπτά ακριβώς, κανείς δεν έδωσε σημασία ούτε σε εξαερισμούς, ούτε σε πονεμένους σβέρκους. Απόλυτη προσήλωση σε αυτό που είχαμε μπροστά μας. Στα μέτρια της βραδιάς ήταν σίγουρα ο Jonathan Donais. Καταλαβαίνω πως ήταν απλά ο touring κιθαρίστας, αλλά είχε πολλές ευκαιρίες να γίνει πιο ενεργητικός πάνω στο σανίδι. Για το Jon Dette θα πω μόνο αυτό: έκανε την απουσία του Benante να περάσει απαρατήρητη! Τι κι αν κοντεύουν τα 50; Η εμφάνιση αυτή μας απέδειξε πως αν δε δέχεσαι να μεγαλώσεις (σχεδόν σε όλο το live ο Belladonna ζητούσε χόρτο απ’ το κοινό) αποδίδεις καλύτερα απέναντι σε αυτούς που σε ανέδειξαν. Εύκολα από τις ποιοτικότερες εμφανίσεις συγκροτημάτων στη χώρα μας για το τρέχον έτος!

Set list: Among The Living / Caught In A Mosh / Efilnikufesin (N.F.L.) / Hymn 1 (instrumental) / Deathrider / T.N.T. (AC/DC cover) / Indians / Medusa / The Devil You Know / I’m Alive / Got The Time / Fight ’em ‘Till You Can’t Encore: I Am The Law / Madhouse / Antisocial

Χάρης Μπελαδάκης

[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X