Ανταποκρίσεις

At The Gates, Unleashed, Memoriam

At The Gates, Unleashed, Memoriam
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018, Piraeus 117 Academy, Αθήνα

Η κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου των At The Gates, σίγουρα κάποια στιγμή θα σηματοδοτούσε την επιστροφή τους στη χώρα μας, έπειτα από τρία χρόνια. Η support εμφάνιση των Memoriam, σίγουρα είχε προσθέσει ποιότητα σε αυτό το live, ενώ παράλληλα είχε ανοίξει και την όρεξη σε πολλούς από εμάς, που ελπίζαμε να ακούσουμε τραγούδια από τη μπαντάρα που λεγόταν Bolt Thrower. Από τη στιγμή κιόλας, που στο billing προστέθηκαν οι Unleashed, που μάλιστα θα εμφανίζονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η συγκεκριμένη συναυλία απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη αξία.

Χωρίς να μπορώ να κατανοήσω γιατί μέχρι και την προγραμματισμένη ώρα που ήταν να βγουν οι Memoriam στη σκηνή έξω από το Piraeus Academy είχε ακόμα αρκετό κόσμο, η μπάντα ξεκινάει και η όλη ατμόσφαιρα “μύριζε” Bolt Thrower από την αρχή. Δε γινόταν αλλιώς αφού στο μικρόφωνο φυσικά ήταν ο Karl Willets, τραγουδιστής των Bolt Thrower σε όλα τα άλμπουμ τους. Να θυμίσω ότι η υπόλοιπη μπάντα αποτελείται από τους Scott Fairfax (Benediction – live, ex-Cerebral Fix), Frank Healy (Sacrilege, ex-Benediction, ex-Napalm Death) και Andrew Whale, drummer των Bolt Thrower την περίοδο 1986-1994 (ex-Colostomy, ex-Drop Dead). Γενικά ο ήχος τους είχε αρκετά στοιχεία αλλά και διαφορές από Bolt Thrower, θύμιζε αρκετά το ιστορικό συγκρότημα, ενώ όπως ήταν λογικό, μπόλικα ήταν και τα στοιχεία από διάφορες πτυχές του death metal, κλασικού και μη. Ξεκάθαρα μία ποιοτική εμφάνιση, ο ήχος πολύ καλός, η μπάντα προσηλωμένη σε αυτό που έκανε, δίνοντάς τα όλα. Εξαιρετικός ο drummer, κέρδισε και αυτός τις εντυπώσεις, πράγμα αναμενόμενο. Θεωρώ ότι κανένας από αυτούς που είχαν μπει στο χώρο για να δούνε ένα το λιγότερο ενδιαφέρον support σχήμα, δεν έμεινε με παράπονο. Σίγουρα οι Memoriam έκαναν πολύ καλά που επέλεξαν να βασιστούν στο δικό τους υλικό, από το περσινό “For The Fallen” (2017) και το φετινό “The Silent Vigil”, αλλά αν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε κάποιο παράπονο είναι ότι δεν ακούσαμε κάτι επιπλέον από Bolt Thrower, πλην από το Spearhead, που προκάλεσε έκπληξη, από το μεγαλείο του The IVth Crusade” (1992) το οποίο είχε να ακουστεί live από το 1995! Πάντως, από τις αντιδράσεις του κόσμου, τόσο κατά τη διάρκεια του κομματιού όσο και πριν, φαινόταν έντονα η επιθυμία να ακουστούν και άλλες διασκευές, όπως επίσης φάνηκε και το πόσο καλά περνούσαν αρκετοί που ήταν μπροστά και πόσο το ένιωθαν, με τα “κοπανήματα” να μη σταματάνε! Απολαύσαμε κάθε κομμάτι τους. Νομίζω ότι τα μέλη των Memoriam έχουν δει αρκετά σοβαρά αυτό που ξεκίνησαν λίγα χρόνια πριν και τιμάνε την κληρονομιά ενός τόσο σημαντικού συγκροτήματος όπως ήταν οι Bolt Thrower. Ακολουθεί, πάνω κάτω και χωρίς απόλυτη σιγουριά, το setlist.

Memoriam setlist: The Silent Vigil / War Rages On / Soulless Parasite / Drone Strike / Bleed The Same / The New Dark Ages / Resistance / As Bridges Burn / Spearhead (Bolt Thrower διασκευή) / No Known Grave / Surrounded (By Death) / Flatline

Μερικά λεπτά αργότερα, ακολούθησαν οι Σουηδοί Unleashed. Ένα συγκρότημα που έχει σαφώς τη δική του ιστορία, με πρώτο full length πίσω στο 1991. Ιστορική εμφάνιση, αν αναλογιστείς ότι ήταν η πρώτη τους στη χώρα μας. Κρίμα που δεν επιτεύχθηκε με γεμάτο τον συναυλιακό χώρο. Από τις πρώτες τους νότες έδειξαν ότι δεν αστειεύονται και ότι δε τους λείπει καθόλου η διάθεση. Σε σχέση με τους Memoriam που είδαμε νωρίτερα, ο ήχος ήταν σαφώς πιο γεμάτος, πράγμα λογικό αφού είχαμε δύο κιθάρες αυτή τη φορά. Τα πρώτα κομμάτια του setlitst τους ήταν πιο σύντομα και άμεσα, κατά βάση μικρής διάρκειας. Γενικά ο ήχος ήταν καλός και κάποιες άλλες καλύτερος, υπήρξαν πολύ λίγα προβλήματα σε κάποια σημεία όπου φάνηκε να μπουκώνει και να μην είναι καθαρός. Αρκετοί από τον κόσμο και κυρίως μπροστά, έδειξαν με τη συμμετοχή τους ότι ανυπομονούσαν για αυτή την εμφάνιση και φυσικά ότι είχαν έρθει και για τους έτερους Σουηδούς. Αν ψάχνετε να βρείτε κάτι αρνητικό, δε θα το βρείτε σε αυτό το κείμενο! Το ξεκίνημα εννοείται ότι ήταν ότι έπρεπε και δε μας άφησε ανάσα, δε γινόταν διαφορετικά αφού το δεύτερο κομμάτι ήταν το Dead Forever από το ντεμπούτο τους. Πολύ δύσκολα βρίσκεις κοιλιά σε ένα setlist γεμάτο, με 19 τραγούδια! Εντύπωση προκάλεσαν και τα κομμάτια από τον τελευταίο, φετινό δίσκο The Hunt For White Christ. Ήταν τα Lead Us Into War”, “Stand Your Groundκαι το ομώνυμο, με τον κόσμο να δείχνει κάτι παραπάνω από ανταπόκριση και συμμετοχή. Ειδικά το δεύτερο με ενθουσίασε, όπως το ίδιο συνέβη και με το They Came To Die ή το πιο viking The Longships Are Coming. Το Hammer Battalion ζητήθηκε πολλές φορές (μάλλον από τον ίδιο τύπο!), παίχτηκε και ικανοποίησε πολλούς, στη συνέχεια ακολούθησε κάτι σαν μικρό διάλειμμα για να μας πει ότι θα (ξανά) πάμε 27 χρόνια πίσω, στο ντεμπούτο τους Where No Life Dwells και από εκεί ακούσαμε το The Dark One, το οποίο φυσικά και ξεχώρισε. Ενθουσιασμός, όπως και για το Into Glory Ride που ήρθε λίγο αργότερα. Η τετράδα με την οποία κλείσανε αποτέλεσε έπος και κάτι κλασικό για το death metal! Συνολικά αυτό που έγινε δεν είχε προηγούμενο. Ξαναγράφω, κρίμα που δεν είχε περισσότερο κόσμο, δε νομίζω ότι έχουμε συχνά την ευκαιρία να βλέπουμε τέτοια live και κυρίως, τέτοια συγκροτήματα, που μάλιστα εμφανίζονται για πρώτη φορά στη χώρα μας. Oι Unleashed κάλυψαν υλικό σχεδόν από όλα τους τα άλμπουμ και από τις δυο περιόδους τους, αν πούμε ότι έχουν δύο, με τη μία να είναι η πρώτη πιο classic death metal και η δεύτερη αυτή με μια πιο Viking πλευρά. Σίγουρα θα πουν μερικοί ότι έλειψαν κάποια κομμάτια, αλλά τέτοια κουβέντα δε μπορεί να γίνει διότι πολύ απλά κοιτάξτε το seltist! 19 κομμάτια! Καθόλου περίεργο που θεωρήθηκαν σαν co-headliners. Ισοπεδωτική εμφάνιση!

Unleashed setlist: Blood Of Lies / Dead Forever / Don’t Want To Be Reborn / Lead Us Into War / Black Horizon / The Longships Are Coming / They Came To Die / Stand Your Ground / Hammer Battalion / The Dark One / Your Children Will Burn / I Have Sworn Allegiance / The Hunt For White Christ / Execute Them All / Into Glory Ride / Death Metal Victory / Shadows In The Deep / The Immortals / Before The Creation Of Time

Αφού πέρασε λίγη ώρα, είχε έρθει η στιγμή για μία ακόμη εμφάνιση των At The Gates, τέταρτη στα μέρη μας. Όπως ήταν αναμενόμενο η μπάντα ξεκίνησε, όπως αρχίζει και το φετινό “To Drink From The Night Itself”, με το ομώνυμο κομμάτι δηλαδή. Ο χαμός έχει ήδη ξεκινήσει και αυξάνεται στο Slaughter Of The Soul. Παρατηρώντας τον τραγουδιστή Tomas Lindberg μπορεί και να σκεφτείς ότι τα χρόνια περνάνε, αλλά όσον αφορά τη φωνή του, πάντα σε υψηλό επίπεδο, όπως και το 2015. Σε αυτό το σημείο και πριν γράψω κάτι άλλο, να πω ότι θεωρώ αρκετά δύσκολο αυτό που κατάφερε η μπάντα το 2014. Να κυκλοφορήσει δηλαδή έπειτα από 19 χρόνια και το Slaughter Of The Soul, “έναν πολύ καλό δίσκο όπως είναι το At War With Reality”, με κομμάτια που κατά τη γνώμη μου μετά από λίγα χρόνια να μπορούν να θεωρηθούν κλασικά. Βρίσκω λογικότατο λοιπόν να παίξουν τα καλύτερα κομμάτι από εκεί, δημιουργώντας τέλεια ισορροπία με το υπόλοιπο setlist. Από τις κορυφαίες στιγμές λοιπόν το The Circural Ruins, ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια και ενώ πριν είχε προηγηθεί το έπος Cold, όπου επικράτησε, να βρούμε μία διαφορετική λέξη, πανζουρλισμός…! Λίγο καλύτερο ήχο αν είχαμε μόνο, αν και αυτό ξεχάστηκε πολύ εύκολα αμέσως μετά, καθώς το Daggers Of Black Haze, πιστεύω ήταν το καλύτερο κομμάτι όσον αφορά τον ήχο, αλλά και από τις κορυφαίες στιγμές, όσον αφορά την απόδοση του συγκροτήματος. Και εκεί που μερικοί μπορεί να γκρίνιαζαν επειδή η μπάντα δεν είχε παίξει μέχρι στιγμής κάτι από τα τρία πρώτα άλμπουμ, πάρε το “Τhe Swarm από το Terminal Spirit Disease” (1994) και στα καπάκια πάρε και το Raped By The Light Of Christ” (“With Fear I Kiss The Burning Darkness – 1993).  Για το Heroes and Tombs το οποίο ανέμενα, ισχύει ότι έγραψα πιο πάνω, από τα τραγούδια που μπορούν να γίνουν διαχρονικά. Μεγάλος πανικός στην κομματάρα Under A Serpent Sun, με τον Lindberg να μας ξεσηκώνει από πριν, ενώ μία ακόμα στιγμή που δημιουργήθηκε mosh pit πρέπει να ήταν στο Suicide Nation (ίσως και πριν στο Nausea, ίσως και στα δύο!). Πόσο μα πόσο φοβερό να έχεις κρατήσει τον εαυτό σου και υπόλοιπο κόσμο να φωνάζει “control, control”! Πώς φυσικά να μην είναι αυτό ένα από τα highlights της συναυλίας. Το The Book Of Sand (The Abomination)” που ακολούθησε, αποδόθηκε και αυτό εξαιρετικά, για να έρθει η στιγμή του καθιερωμένου Blinded By Fear, το οποίο για κάποιο λόγο μου φάνηκε ότι πέρασε πολύ γρήγορα, πιο γρήγορα από τη μικρή διάρκεια τριών λεπτών που έχει. Για άλλη μία φορά, όπως και πριν τρία χρόνια, ακούστηκε το Kingdom Gone από το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας, το The Red In The Sky Is Ours” (1992). Εξαιρετική για άλλη μία φορά η απόδοση του συγκροτήματος, θεωρώ το τραγούδι αυτό κορύφωση της απόδοσής τους. Το κλείσιμο με το The Night Eternal ήταν απλά υπέροχο. Για εμένα προσωπικά τουλάχιστον. Ένα ή δύο κομμάτια ακόμα αν ακούγονταν, το live αυτό θα ήταν κοντά στην τελειότητα. Όπως για παράδειγμα το World Of Lies που δυστυχώς έλαμψε δια της απουσίας του. Δεν πειράζει πολύ, γιατί όσοι είχαμε παρευρεθεί στην προηγούμενη εμφάνισή τους, το είχαμε ακούσει εκεί. Από εκείνη την εμφάνιση πολλές διαφορές δεν υπήρχαν. Οι μόνες διαφορές είναι στο setlist, πράγμα τελείως λογικό αφού οι At The Gates ήρθαν με νέο δίσκο και έπαιξαν τα καλύτερα του κομμάτια. Όπως έγραψα και πιο πάνω άψογα ισορροπημένο setlist, με κομμάτια και από τα έξι τους άλμπουμ. O κόσμος έδειξε τη λατρεία του καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης και των δύο σουηδικών συγκροτημάτων. Δε μπορώ να φανταστώ και πάντα θα αναρωτιέμαι πόσα περισσότερα θα κατάφερναν οι At The Gates αν δεν είχαν “σπάσει” μετά το Slaughter Of The Soul. Άλμπουμ επιστροφή σαν το “At War With Reality”, αλλά και εμφανίσεις σαν αυτή του βραδιού της Παρασκευής, δείχνουν γιατί αυτή η μπάντα έχει λατρευτεί και γιατί είναι μεγάλη. Νιώθω πολύ τυχερός που τους ξαναείδα, αυτή τη φορά με μία μπάντα όπως οι Unleashed, αλλά και οι Memoriam, οι οποίοι έδωσαν μία πολύ καλή εμφάνιση και πολύ πιθανόν να μας απασχολήσουν ξανά στο μέλλον. Όσοι οπαδοί του ακραίου ήχου και του death metal δεν ήρθατε, κυρίως επειδή Unleashed δε θα ξαναδούμε, σύντομα τουλάχιστον, θα πρέπει ήδη να το έχετε μετανιώσει! Until next time λοιπόν.

Υ.Γ. Ένα μπράβο στον Tomas που έδειξε ανθρωπιά και έκανε ότι μπορούσε όταν λιποθύμησε η κοπέλα που καθόταν μπροστά στο κάγκελο. Το ιατρικό επιτελείο οφείλει να είναι λίγο πιο προσεκτικό και οργανωμένο, ώστε να κινείται λίγο πιο γρήγορα. Αυτό το λέω γιατί η κοπέλα ή οποιοσδήποτε άλλος στη θέση της, θα μπορούσε να είχε χτυπήσει πιο σοβαρά. Ευτυχώς μετά το συμβάν ήταν καλά.

At The Gates selist: Intro – Der Widerstand / To Drink From The Night Itself / Slaughter Of The Soul / At War With Reality / A Stare Bound In Stone / Cold / The Circular Ruins / El Altar Del Dios Desconocido / Intro – El Altar Del Dios Desconocido / Death And The Labyrinth / Daggers Of Black Haze / Under a Serpent Sun/ The Swarm /Raped By The Light Of Christ / The Chasm / Heroes And Tombs / Nausea / Suicide Nation / The Book Of Sand (The Abomination) / Blinded By Fear / Kingdom Come / The Night Eternal

Ανταπόκριση: Πέτρος Μυστικός
Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X