Μια από τις δυναμικά ανερχόμενες νέες μπάντες της Ελληνικής Thrash σκηνής, οι Αθηναίοι Bio-Cancer, κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους “Tormenting The Innocent”, μια δουλειά που αποδεικνύει πως το Ελληνικό Thrash έχει ακόμα πολλούς άσσους στο μανίκι του. Αρπάξαμε την ευκαιρία και επικοινωνήσαμε με τον κιθαρίστα Σταύρο Μαρίνο, και μιλήσαμε για το “Tormenting The Innocent”, την Ελληνική σκηνή, την ζωή στην Candlelight και πολλά πολλά άλλα.
Είμαι ο Νίκος από το Greek Rebels και κατ’αρχάς θα ήθελα να σας συγχαρώ για το νέο σας άλμπουμ.Το “Tormenting The Innocent” βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων εδώ και περίπου τέσσερις μήνες. Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου εντός κι εκτός συνόρων;
Σταύρος: Σ’ευχαριστούμε πολύ, να’σαι καλά! Περιέργως, η ανταπόκριση του κόσμου εκτός συνόρων είναι πολύ καλύτερη από του εντός, αλλά όπως και να΄χει, είμαστε ευχαριστημένοι από την μέχρι τώρα ανταπόκριση του κοινού στο “Tormenting The Innocent”.
Λένε ότι ο δεύτερος δίσκος είναι πιο δύσκολος από τον πρώτο γιατί στον πρώτο έχεις μια ζωή να τον ετοιμάσεις. Πόσο ίσχυσε αυτό στην δική σας περίπτωση;
Σταύρος: Καθόλου. Όσο υπάρχει έμπνευση και όρεξη για δημιουργία, η διαδικασία σύνθεσης ενός άλμπουμ είναι μια αρκετά γρήγορη, ευχάριστη και αυθόρμητη διαδικασία. Οι λόγοι που καθυστέρησαν την ολοκλήρωση του “Tormenting The Innocent” ήταν η συμμετοχή μας σε αρκετά lives, εντός και εκτός συνόρων κατά την περίοδο της σύνθεσης, καθώς και η μακρόχρονη αναμονή για κυκλοφορία από την εταιρεία.
Θα ήθελα να μας δώσετε κάποιες γενικές πληροφορίες σχετικά με το “Tormenting The Innocent”, που ηχογραφήθηκε, πόσο χρόνο σας πήρε να το τελειώσετε και ποιοι εμπλέκονται σ’αυτό πέρα από την μπάντα;
Σταύρος: H ηχογράφηση του “Tormenting The Innocent” έγινε στο Basement Sound Studio στο Νέο Ηράκλειο και διήρκεσε περίπου δύο εβδομάδες. Άλλο τόσο περίπου χρειάστηκε μέχρι και την ολοκλήρωση της μίξης και του mastering από τον Andy Classen στο Stage One Studio (Destruction, Belphegor, Tankard), στη Γερμανία, ενώ για το εξώφυλλο εμπιστευτήκαμε για άλλη μια φορά τον Andrei Bouzikov (Municipal Waste, Toxic Holocaust, Violator, Vektor).
Στο νέο άλμπουμ συνεργαστήκατε με τον γνωστό παραγωγό Andy Classen. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Σταύρος: Απλά μας άρεσαν οι δουλειές του σε μπάντες όπως οι Legion of the Damned, οι Krisiun κλπ, κι έτσι αποφασίσαμε να συνεργαστούμε μαζί του για την παραγωγή του νέου μας άλμπουμ.
Τελικά πόσο σημαντική είναι η συμβολή του παραγωγού σε έναν δίσκο; Στην περίπτωσή σας είχε και λόγο πάνω στις συνθέσεις;
Σταύρος: Η συμβολή του παραγωγού σε ένα δίσκο είναι καθοριστικής σημασίας, κι αυτό γιατί ένας δίσκος για να είναι καλός, δεν αρκεί να περιέχει απλά καλές συνθέσεις, αλλά πρέπει κιόλας ο ήχος του να αποτυπώνει το 100% του feeling των συνθέσεων. Διαφορετικά οι συνθέσεις “αδικούνται” και το αποτέλεσμα ακόμα κι αν είναι καλό, δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Όχι, στην περίπτωση μας ο παραγωγός δεν είχε λόγο πάνω στις συνθέσεις, πιθανότατα επειδή του άρεσαν τα κομμάτια όπως ακριβώς ήταν. Το γεγονός ότι ένας τόσο έμπειρος και φτασμένος παραγωγός σαν τον Andy Classen δήλωσε ενθουσιώδης για το υλικό μας και μας παίνεψε για τη σύνθεση του, είναι πολύ σημαντικό για εμάς.
Το “Tormenting The Innocent” είναι και η πρώτη σας δουλειά για την Candlelight Records. Πως προέκυψε αυτή η επαφή, ήταν κάτι που κυνηγούσατε;
Σταύρος: Απλά μια μέρα λάβαμε ένα e-mail από τον ιδιοκτήτη της Candlelight στο οποίο εκδηλωνόταν το ενδιαφέρον του για μια πιθανή συνεργασία και αυτό είναι όλο! Η αλήθεια είναι πως θα το κυνηγούσαμε. Η Candlelight ήταν ήδη μια από τις 10 περίπου δισκογραφικές που σκοπεύαμε να στείλουμε κάποια promo όταν ο δίσκος θα ήταν έτοιμος, αλλά τελικά δε χρειάστηκε, αφού λάβαμε το συγκεκριμένο e-mail πριν καν ολοκληρωθούν οι ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου!
Αν και είναι νωρίς ακόμα, θα ήθελα να μου πείτε πόσο καλύτερα είναι τα πράγματα όταν υπογράφεις σε καταξιωμένη εταιρεία; Υπάρχει η υποστήριξη που είχαν τα συγκροτήματα παλιότερα; Υπάρχουν και μειονεκτήματα σε τέτοιες συνεργασίες;
Σταύρος: Είναι όντως νωρίς για να απαντήσω σε κάτι τέτοιο με βεβαιότητα, αλλά κρίνοντας από την μέχρι τώρα συνεργασία μας, τα πράγματα κυλάνε πολύ ομαλά. Η εταιρεία προσφέρει με όποιο τρόπο μπορεί στη μπάντα. Άλλες φορές την καθοδηγεί και την παροτρύνει να κάνει συγκεκριμένες ενέργειες, ενώ άλλες τη βοηθάει οικονομικά για κάτι που μόνη της δεν θα είχε την οικονομική δυνατότητα να κάνει. Επομένως, ναι, νομίζω πως υπάρχει υποστήριξη, ίσως όχι όσο παλιότερα, αλλά υπάρχει. Επίσης, καλώς ή κακώς, στις μέρες μας είναι σημαντικό να έχεις μια εταιρεία από πίσω σου αν θες να κάνεις κάτι σοβαρό, καθώς οι promoters, οι booking agents, οι managers κλπ δεν θα μπουν στη διαδικασία να ασχοληθούν με όλες τις μπάντες που προσπαθούν να έρθουν σε επαφή μαζί τους, αλλά μόνο με αυτές που έχουν κάποια υπολογίσιμη εταιρεία απο πίσω τους. Όσον αφορά τυχόν μειονεκτήματα, πιθανότατα και να υπάρχουν. Εξαρτάται κάθε φορά από το συμβόλαιο που υπογράφεται μεταξύ εταιρείας και μπάντας.
Σε σχέση με το “Ear Piercing Thrash” νομίζω ότι έχετε βελτιωθεί τόσο σε τεχνική όσο και σε επιθετικότητα. Έπαιξε ρόλο και ο ερχομός σου στο συνολικό αποτέλεσμα;
Σταύρος: Ναι, σίγουρα έπαιξε ρόλο ο ερχομός μου στη μπάντα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό που κάνει το αποτέλεσμα πιο τεχνικό και επιθετικό. Τα 3 χρόνια που μεσολάβησαν από το “Ear Piercing Thrash” μέχρι το “Tormenting The Innocent” ήταν υπεραρκετά ώστε ο καθένας να βελτιωθεί τόσο παικτικά, όσο και συνθετικά κι έτσι να συμβάλλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο νέο άλμπουμ. Όσον αφορά το κομμάτι της επιθετικότητας, ήταν απλά κάτι που θέλαμε να το εντάξουμε πιο έντονα στη μουσική μας και νομίζω ότι τα καταφέραμε. Να είσαι σίγουρος, πως το ίδιο θα συμβεί και με το επόμενο άλμπουμ μας, όχι μόνο εξαιτίας του ερχομού του Θανάση στη μπάντα, αλλά και εξαιτίας της βελτίωσης των υπολοίπων και της ακόμα μεγαλύτερης όρεξης για επιθετικό, βίαιο και ακραίο thrash!
Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για το κομμάτι “F(r)iends Or Fiends”, το οποίο ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη εισαγωγή του. Πως προέκυψε η ιδέα για το τσέλο;
Σταύρος: Το “F(r)iends Or Fiends” είναι ούτως ή άλλως το πιο ξεχωριστό κομμάτι του δίσκου, γι’αυτό και σκεφτήκαμε πως χρειαζόταν μια ιδιαίτερη εισαγωγή για αυτό. Δεν αργήσαμε να κατασταλάξουμε στην ιδέα της εισαγωγής με τσέλο, καθώς η γυναίκα του ντράμερ μας ασχολείται με το τσέλο επαγγελματικά και ήταν πρόθυμη να συνεισφέρει.
Τελικά, πόσο εύκολα σηκώνει στο thrash να πειραματίζεσαι με νέα στοιχεία;
Σταύρος: Η αλήθεια είναι πως το thrash σαν μουσικό είδος δε σηκώνει και πολλούς πειραματισμούς, αλλά νομίζω πως αν συνθέσεις έξυπνα, μπορείς να ξεφύγεις από τα κλειστά όρια του, χωρίς όμως να ξεφεύγεις από τα όρια του είδους. Αυτό ακριβώς είναι κι αυτό που εμείς προσπαθούμε να κάνουμε σαν μπάντα και μπορείς εύκολα να το καταλάβεις από το black metal πέρασμα του “Boxed Out”, τη μελωδία του “F(r)iends Or Fiends” ή το groove χαρακτήρα του “Bulletproof”.
Έχετε να επιδείξετε πολλές συμμετοχές σε σημαντικές συναυλίες. Ποιες απ’όλες κρατάτε σε ξεχωριστή θέση;
Σταύρος: Ειλικρινά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Όλες οι συμμετοχές μας σε live με ονόματα όπως Xentrix, Rotting Christ, Sodom, Flotsam and Jetsam κλπ είναι όλες ανεξαιρέτως σημαντικές εμπειρίες για εμάς.
Πόσο σημαντική πιστεύετε ότι είναι η συμμετοχή σε πολλά lives σε σχέση με το δέσιμο και την εξέλιξη μιας μπάντας;
Σταύρος: Πολύ. Και μπορώ να σου πω με σιγουριά πως το πραγματικό δέσιμο και η εξέλιξη της μπάντας επέρχεται κυρίως από τα lives και όχι από τις πρόβες, κι αυτό γιατί οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές. Είναι τελείως διαφορετικό να παίζουν μουσική 5 άτομα μέσα σε ένα studio απαλλαγμένα από κάθε άγχος από το να παίζουν πάνω σε μια σκηνή με κοινό από κάτω που περιμένει από τη μπάντα να δώσει το 100%.Το πρώτο μπορούν να το κάνουν όλοι, το δεύτερο, όμως, όχι. Κι επίσης, αν θες να σε θυμάται το κοινό και να σε ξεχωρίσει από τις άλλες μπάντες που θα δει live πρέπει όχι μόνο να ανταποκριθείς, αλλά και να ξεπεράσεις τις απαιτήσεις του, που σημαίνει ότι πρωτίστως πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι τελικά το να συντηρήσεις οικονομικά ένα συγκρότημα με φιλοδοξίες, όπως το δικό σας, στην Ελλάδα του σήμερα;
Σταύρος: Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο, αλλά ακόμα κι αν ακούγεται cliché, είναι αλήθεια, ότι αν το θες πραγματικά θα βρεις τον τρόπο.
Γνωρίζω ότι μπήκατε στη διαδικασία του crowdfunding για να μπορέσετε να καλύψετε κάποια από τα έξοδα των ηχογραφήσεων. Αρχικά θα ήθελα να μου πείτε, υπήρχε ανταπόκριση από τον κόσμο;
Σταύρος: Ναι, υπήρχε, και μάλιστα πολύ καλή, αν σκεφτείς ότι μόλις μέσα σε λίγες μέρες καταφέραμε να μαζέψουμε το ποσό που είχαμε θέσει σαν στόχο. Το τραγικοκωμικό της υπόθεσης, που πιστεύω ότι αξίζει να αναφερθεί, είναι ότι τα χρήματα μαζεύτηκαν όλα από fans του εξωτερικού!
Τελικά είναι το crowdfunding η λύση για την επιβίωση των συγκροτημάτων σήμερα;
Σταύρος: Είναι μια από τις έσχατες λύσεις, αλλά ναι, σίγουρα είναι μια λύση για την επιβίωση την οικονομικά ασθενέστερων συγκροτημάτων.
Η διάδοση της μουσικής μέσω του διαδικτύου έχει κάνει γενικά, καλό ή κακό;
Σταύρος: Και τα δύο. Η υπερπληθώρα της ελεύθερης μουσικής στο διαδίκτυο σκοτώνει μέχρις ενός σημείου την αξία της, αλλά από την άλλη, δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που δεν αντέχουν οικονομικά να πληρώσουν για να αγοράσουν τη μουσική που τους αρέσει, να ακούσουν αυτό που θέλουν δωρεάν. Εν ολίγοις, υπάρχουν τόσο θετικά όσο και αρνητικά αποτελέσματα από τη διάδοση της μουσικής μέσω του διαδικτύου, αλλά είναι σίγουρο ότι εξαιτίας αυτού έχουν έρθει τα πάνω κάτω στη μουσική βιομηχανία ανεπιστρεπτί.
Είναι μια ερώτηση που έχετε σίγουρα βαρεθεί να απαντάτε αλλά δεν μπορώ να την αποφύγω. Γιατί βγάζει η Ελλάδα τόσες πολλές γαμάτες thrash μπάντες τελευταία; Μήπως φταίει το νερό;
Σταύρος: Όχι, η αλήθεια είναι πως είναι μια ερώτηση που έχουμε βαρεθεί να ΜΗΝ απαντάμε, ακριβώς επειδή δεν ξέρουμε την απάντηση! Κοίτα, το νερό δε φταίει σίγουρα. Ίσως φταίνε οι εταιρείες που για κάποια χρόνια είχαν ξεχάσει πως υπάρχει το thrash και προωθούσαν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα είδη εκτός από αυτό. Πλέον, όμως, το ενδιαφέρον των εταιρειών έχει ξαναπέσει στο thrash κι αυτό έχει ξαναγίνει επίκαιρο, με αποτέλεσμα να δίνεται βαρύτητα και στις thrash μπάντες της Ελλάδας. Άλλωστε, η Ελλάδα πάντα έβγαζε thrash μπάντες και μάλιστα καλές, όπως οι Crucifier, οι Flames και άλλες, απλά δε δινόταν πάντα η κατάλληλη βαρύτητα ώστε να δημιουργηθεί αυτή η thrash ελληνική σκηνή που υπάρχει σήμερα.
Με όλα τα σκηνικά που έχουν γίνει σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο τον τελευταίο καιρό, έχει αλλάξει καθόλου η αντιμετώπιση που έχετε από άτομα εκτός Ελλάδας; Έχετε λάβει αρνητικά ή υποτιμητικά σχόλια ή ακόμα και κακές κριτικές λόγω καταγωγής και μόνο;
Σταύρος: Όχι, δεν έχει τύχει να έρθουμε αντιμέτωποι με τέτοια αντιμετώπιση από το εξωτερικό. Αντιθέτως, όσα σχόλια σχετίζονται με την οικονομική και πολιτική παρακμή που βιώνει η σημερινή Ελλάδα, στοχεύουν στο να μας τονώσουν την αυτοπεποίθηση και να μας κάνουν να νιώσουμε πιο αισιόδοξοι για το μέλλον.
Τι περιλαμβάνουν τα άμεσα σχέδια της μπάντας;
Σταύρος: Προς το παρόν προετοιμαζόμαστε για το πρώτο μας Ευρωπαϊκό Tour μαζί με Marduk, Svart Crown,Crest of Darkness , Saratan και Cvinger.
Δεύτερος δίσκος, μεγάλη εταιρεία, πολλά lives. Ποιος είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος των Bio Cancer;
Σταύρος: Τρίτος δίσκος, ακόμα μεγαλύτερη εταιρεία, ακόμα περισσότερα lives!
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, αφήνω τις τελευταίες λέξεις σε εσάς.
Σταύρος: Κι εμείς σ’ευχαριστούμε! Στηρίξτε την Ελληνική metal σκηνή. Όχι, επειδή είναι ελληνική, αλλά επειδή το αξίζει. Stay true!
https://www.facebook.com/BioCancerOfficial?fref=ts
http://biocancer.bigcartel.com/
https://bio-cancer.bandcamp.com/
https://twitter.com/BioCancerThrash
Μέλη:
Giannis – Bass, Vocals (backing)
Thanasis – Guitars
Lefteris – Vocals
Tomek S. – Drums
Stavros – Guitars
Δισκογραφία:
Ear Piercing Thrash (2012)
Tormenting The Innocent (2015)
Νίκος Κεφαλίδης
