Οι Αυστραλοί Caligula’s Horse είναι μάλλον ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της InsideOut. Και πως να μην είναι αφού οι τρεις προηγούμενες κυκλοφορίες “Moments from Ephemeral City” (2011), “The Tide, The Thief & River’s End” (2013) και “Bloom” (2015), τους έχουν κάνει ευρέως γνωστούς στους progressive alternative / metal κύκλους. Οι Αυστραλοί δεν θέλουν να κάνουν μεγάλες εκπλήξεις και έτσι η τέταρτη δισκογραφική τους δουλειά, “In Contact” δεν επιφυλάσσει εκπλήξεις για τους οπαδούς της μπάντας, παρόλο που αυτή καλωσόρισε δύο καινούργια μέλη τους Adrian Goleby (κιθάρες) και Josh Griffin (τύμπανα).
Καταρχήν, θα πρέπει για αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι οι Caligula’sHorse, να πω ότι είναι μια πανέξυπνη μπάντα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν επαναπαύεται στο ρόλο της progressive μπάντας και πειραματίζεται με το metal αλλά και το alternative σε πολλές περιπτώσεις, κρατώντας σε πρώτο ρόλο τη χαρακτηριστική φωνή του Jim Grey και τις πολύ έξυπνες μελωδίες που η μπάντα χτίζει γύρω από αυτήν.
Σαν κάθε progressive μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, οι Caligula’sHorse κινούνται σε μια ενιαία θεματική ενότητα στο “In Contact”, η οποία μελετάει τη φύση της τέχνης και της δημιουργικότητας αλλά υπερθεματίζει υπέρ αυτού που ενώνει του ανθρώπους. Με τέσσερις διαφορετικές ενότητες και διάφορους χαρακτήρες που εξιστορούν τις προσωπικές τους ιστορίες, κάνουν το “In Contact” ένα concept δίσκο.
Από εκεί και πέρα, η μπάντα σε όλη τη διάρκεια του “In Contact” δείχνει ότι είναι σε μεγάλες φόρμες, είτε συνθετικές είτε τεχνικές. Με πολύ έξυπνο τρόπο η μπάντα χτίζει γύρω από τις εθιστικές μελωδίες που παράγει, όλα τα progressiveστοιχεία αλλά και τα instrumental μέρη που υπάρχουν. Το opener “Dream The Dead” είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα στο πόσο καλά κάνουν οι Caligula’s Horse τη δουλειά τους. Το 15-λεπτο έπος “Graves” είναι επίσης ένα τραγούδι που θα πρέπει να ακούσουν όλοι οι οπαδοί του progressive, αλλά και όσοι θέλουν να γνωρίσουν τους Caligula’s Horse και να καταλάβουν τι ακριβώς πρεσβεύουν.
Το τραγούδι όμως που ξεχωρίζει, είναι το “The Cannon’s Mouth”, στο οποίο η μπάντα πραγματικά δείχνει ότι μπορεί να παράγει ενδιαφέρουσες μελωδίες, ρυθμούς και να κρατήσει ένα progressiveτραγούδι άκρως ενδιαφέρον. Φανταστικές μελωδίες και γενικά ένα τραγούδι που είχα καιρό να ακούσω από μια progressivemetalμπάντα. Απλά ακούστε το.
Δυστυχώς όμως, τραγούδια σαν τα “Capulet”, η βαρετή ακουστική μπαλάντα “LoveConquersAll”, η κοινότυπη προσέγγιση του “FillMyHeart” είναι κάποιες από τις στιγμές που θα με ξινίσουν και θα με κάνουν να πω ότι το “In Contact”, προσωπικά έχει τις ίδιες αδυναμίες με τους προκάτοχούς του. Ότι είναι σε στιγμές δηλαδή, άνισος δίσκος.
Από εκεί και πέρα, σίγουρα η τέταρτη δισκογραφική δουλειά των Caligula’s Horse δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κακή. Με μια παραγωγή που σκίζει και με μια μίξη που βάζει σε σωστό επίπεδο το κάθε όργανο, σίγουρα το “In Contact” θα αρέσει σε αρκετούς progressivemetalοπαδούς, οι οποίοι πρέπει να είναι ανοιχτόμυαλοι και στο alternative. Σίγουρα όμως, ο δίσκος αυτός δεν είναι το αριστούργημα που θα μπορούσε να μας προσφέρει το κουιντέτο από την Αυστραλία. Προς το παρόν το απολαμβάνω και περιμένουμε την επόμενη δουλειά τους.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
