Με την ευκαιρία της συνέντευξης που έκανα στους Hate, τον προηγούμενο μήνα (και πριν το ατυχές γεγονός… R.I.P.), μιλώ επίσης, με την αγαπημένη και κεφάτη Ανδρονίκη Σκούλα. Όχι μόνο για την πρόσφατη συνεργασία της με την Πολωνική μπάντα, αλλά και για νέα, από τους Chaostar και τη νέα δουλειά τους, έως την ζωή της και τις προσωπικές τις απόψεις πάνω στα μουσικά δρώμενα…!
Καλησπέρα, Ανδρονίκη! Τι κάνεις, που σε πετυχαίνω;
Καλησπέρα Άγγελε κι ευχαριστώ πολύ για την παρέα. Που με πετυχαίνεις; Σε θάλασσα από άγχη…
Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή στο νέο άλμπουμ των Hate “Solarflesh”! Πες μας τι ακριβώς κάνεις εκεί…
Χαίρομαι που σου άρεσε η δουλειά μου στους Hate αλλά και το ίδιο το άλμπουμ. Πραγματικά θεωρώ ότι έχουν κάνει μια πολύ αξιόλογη δουλειά τα παιδιά σε αυτό το δίσκο. Εγώ πάντα, με οτιδήποτε ασχολούμαι προσπαθώ όσο περισσότερο να βάζω την προσωπική μου σφραγίδα και να μην το αντιμετωπίζω σαν μια διεκπαιρεωτική διαδικασία. Γι’ αυτό το λόγο ζήτησα από τον Adam (ΑΤF Sinner) να μου στείλει πολύ καιρό πριν τα κομμάτια για να τα ακούσω και να τα κάνω “κτήμα” μου. Προσέθεσα λοιπόν ανατολικό χρώμα στη φωνή που εναλλάσσεται με οπερετική τεχνική. Προσέθεσα μάλιστα και κάποιες φράσεις στα αρχαία Ελληνικά.
Είχες ξανακούσει Hate, τους ήξερες και από πριν, ή ήρθες πρώτη φορά σ’ επαφή μ’ αυτούς και την μουσική τους, σε αυτή τη συνεργασία;
Γνώριζα την δουλειά τους σε ένα βαθμό και θεωρώ ότι στο “Solarflesh” καταστάλαξαν σε κάτι πολύ δομημένο. Προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτό το τελικό άκουσμα στο Metal με τον βρυχηθμό των φωνητικών και το επιβλητικό άκουσμα.
Πως έγινε αρχικά η προσέγγιση σου από τους Πολωνούς;
Με τον Αdam είχαμε γνωριστεί με αφορμή το «ΑΕΑΛΩ», όμως ενθουσιάστηκε με τα φωνητικά που έκανα στους συμπατριώτες του, Pandemonium.
Είσαι ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας; Ο “Destroyer” (κιθάρα), μου είπε τα καλύτερα για σένα!
Πολύ ευχαριστημένη. Κατενθουσιάζομαι όταν συνεργάζομαι με Metal συγκροτήματα γιατί είναι μια φοβερή πρόκληση για εμένα το πώς θα εντάξω το συναίσθημα μου μέσα στην μελωδία. Πάντα αυτό αποτελεί ένα στοίχημα καθ’ ότι δεν μου αρέσει ποτέ να εκτελώ απλά μια εργασία, αλλά πάντα προτιμώ να συμμετέχω και εγώ με την ψυχή μου και το συναίσθημα μου.
Πρώτη φορά που σε άκουσα ήταν τότε στο Fuzz Club που είχατε ανοίξει για Rotting Christ και είχα πάθει πλάκα… Πως κανονίστηκε να παίξετε εσείς ως support σ’ αυτό το live και πως σας φάνηκαν οι εντυπώσεις που κερδίσατε από το Ελληνικό κοινό;
Από τις πιο φανταστικές νύχτες που έχω περάσει. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι η μουσική που παίζουμε δεν είναι ό,τι πιθανώς να ήθελαν να ακούσουν οι άνθρωποι εκείνο το βράδυ, όμως εγώ ένιωσα ότι είχαν διάθεση να αγκαλιάσουν το καινούριο και αποκόμισα μια εξαίσια εμπειρία. Και για εμένα πίστεψε με ήτανε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, αλλά σκέφτηκα ότι άμα είμαι ο εαυτός μου και προσπαθήσω απλά να μεταφέρω συναίσθημα ότι θα κατάφερνα να σταθώ αξιοπρεπώς όπως κι έγινε. Ο Χρήστος είναι παιδικός φίλος με τον Σάκη και ο Σάκης έκανε την πρόταση για το live, έτσι κανονίστηκε το live. Συνολικά είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την αποδοχή του κοινού και εγώ ανυπομονώ να το επαναλάβω.
Είστε φίλοι με τα παιδιά; Τι γνώμη έχεις για το νέο τους άλμπουμ, “Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού”; Το άκουσες;
Ναι είμαστε πολύ φίλοι, ειδικά ο Χρήστος ξέρει τον Σάκη είκοσι χρόνια και τους συνδέουν τόσο οι κοινές πορείες, με τις αγωνίες και τα όνειρα της τότε εποχής, όσο και μία πολύ δυνατή φιλία στο σήμερα. Προσωπικά θεωρώ το Σάκη από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Το “Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού” μου αρέσει πάρα πολύ. Πάλι καταφέρνει να περνάει με την εκφραστικότητα του και τους χαρακτηριστικούς του ήχους το βασικότερο όλων. Την ψυχή. Το φοβερότερο απ’ όλα – το λέω εγώ που δεν είμαι μεγαλωμένη με Metal ακούσματα και δεν είμαι η πιο κατάλληλη για να το απαντήσω – είναι ότι ο Σάκης δεν δείχνει κανένα σημείο κόπωσης ούτε σε επίπεδο έμπνευσης, ούτε σε επίπεδο δημιουργικότητας. Για σκηνική παρουσία δεν θα το σχολιάσω καν, καταφέρνει να περνάει σαν ηλεκτρικό ρεύμα το ρυθμό του.
Πάμε στα δικά σου τώρα. Πες μας λίγα πράγματα για τους Chaostar και το πότε και πως μπήκες στη μπάντα, καθώς και το πως νιώθεις εκεί, μετά από τόσο καιρό…
Εγώ όπως γνωρίζεις είμαι τραγουδίστρια κλασσικού τραγουδιού κι ελαχίστως έως καθόλου, γνώριζα τους Chaostar. Ο Χρήστος έψαχνε τραγουδίστρια εδώ και χρόνια – καθ’ ότι και η οκταετή αποχή των Chaostar από την δισκογραφία – και προσανατολίζονταν σε τραγουδίστριες με κλασσικό υπόβαθρο. Όταν λοιπόν εντάχτηκα στο σχήμα είχα να αντιμετωπίσω κάποια ζητήματα. Να καταφέρω να δείξω ότι μπορώ αν ανταποκριθώ στις απατήσεις του δίνοντας πλαστικότητα και εκφραστικότητα στην φωνή, χωρίς ταυτόχρονα να αποποιούμαι και τον καθαρά «κλασσικό» μου χαρακτήρα τον οποία υπηρετώ εδώ και χρόνια. Μελέτησα τα προηγούμενα άλμπουμ, άκουσα προσεχτικά και μετά πειραματίστηκα ώστε να διαμορφώσω το δικό μου στυλ που με εκφράζει. Η απλή εκτέλεση όπως σου είπα και πριν δεν μου λέει τίποτα. Σημασία έχει αυτό που έχω ως προσόν να προσπαθήσω να το εντάξω στο Chaostar και να καταφέρουμε να πλάσουμε το δικό μας ιδίωμα. Θέλω αν είναι δυνατόν να ξεδιπλώσω όλη μου την ψυχή μέσα από την ερμηνεία στους Chaostar, να υπάρξει μια αυτό – έκθεση μου στο κοινό σχεδόν απογυμνωτική. Δεν με τρομάζει το κοινό. Θέλω να ανοίξω πύλες επικοινωνίας με αυτό και με κάποιο τρόπο, είτε να θρηνήσουμε μαζί, είτε να πονέσουμε, είτε να ερωτευτούμε.
Σε λίγο καιρό κυκλοφορεί ο νέος σας δίσκος, “Anomima”. Πες μας τι πραγματεύεται και σε τι μουσικά μονοπάτια κινείται…
Το “Anomima” είναι το μεγάλο στοίχημα της μπάντας αυτή τη στιγμή και μιλάω με εκ μέρους όλων των μελών του συγκροτήματος. Είναι σαφές ότι δεν έχουμε περιθώρια και με αυτό το άλμπουμ πρέπει να δείξουμε τι προθέσεις και τι διαθέσεις έχουμε. Κινητήριος δύναμη για όλους μας είναι η άρση κάθε εμποδίου, ταμπέλας και στενού ορίου στην μουσική. Στόχος μας είναι να περιπλανηθούμε στα σκοτεινά μονοπάτια της μουσικής ,χωρίς να αποκλείουμε το πάντρεμα διαφορετικών ειδών και χωρίς να προσπαθούμε να ανταποκριθούμε σε μία ταμπέλα που μας κρέμασαν σε ένα δισκάδικο. Κάθε ιδέα από τα μέλη του συγκροτήματος είναι πάντα ευπρόσδεκτη και μελετάται από τον Χρήστο με πολύ ενδιαφέρον. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το “Anomima” να συγκεντρώνει μέσα του μια πληθώρα αντιθετικών στοιχείων και μάλιστα να ξαφνιάζει. Πολύ γρήγορα να σας πω ότι σε ένα κομμάτι του δίσκου, έχουμε βάλει Βυζαντινή ψαλμωδία να εναλλάσσεται με παραδοσιακές Αζτέκικες σφυρίχτρες θανάτου τις οποίες χρησιμοποιούσαν σε ανθρωποθυσίες. Συγκεκριμένα με το περιεχόμενο του δίσκου, συμφωνήσαμε όλοι ότι θα θέλαμε να είναι κάτι που μας εκφράζει, ώστε να μας δώσει ώθηση να εμπνευστούμε. Πιθανώς επειδή όλοι μας στη μπάντα νιώθουμε ότι αγωνιζόμαστε σθεναρά σε προσωπικό βαθμό για να διακρατήσουμε το επίπεδο που μας κάνει να νιώθουμε περήφανους, συν του γεγονότος ότι το να παλεύουμε ο καθένας στο είδος του απαίτησε από εμάς αμέτρητο προσωπικό χρόνο και κόπο εδώ και χρόνο ,οδήγησε αναπόφευκτα στην εύρεση ενός κεντρικού άξονα για αυτό το δίσκο. Εμπνεόμαστε λοιπόν από τον προσωπικό αγώνα του ατόμου, της μονάδας, της μοναχικής οντότητας, η οποία βαδίζει αγέρωχη στο μονοπάτι που χαράζει. Εμπνεόμαστε από τον απλό άνθρωπο που βιώνει τον δικό του Γολγοθά και τις προσωπικές του αγωνίες, μέχρι και από Παγκόσμιες προσωπικότητες της επιστήμης του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και από ήρωες της αρχαία Ελληνική τραγωδία και όχι μόνο. Το Ελληνικό στοιχείο μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα, όχι όμως με ένα τρόπο στείρας και βαρετής επανάληψης, όσο μίας όμορφης αφορμής να ανακαλύψουμε αρετές και δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής που εμπνέουν ολόκληρο τον κόσμο. Πιστεύουμε ότι τα πράγματα που αξίζουν δεν έχουν σύνορα και δεν καλουπώνονται σε στενά πλαίσια. Παράδειγμα στο κομμάτι μας “Όμορφη Κόρη”, αναφερόμαστε με αλληγορικό τρόπο στην θρυλική γυναικεία μορφή της Υπατίας, μαθηματικός και αστροφυσικός στην Αλεξάνδρεια των Ρωμαϊκών χρόνων, η οποία με τις υψηλές μαθηματικές της γνώσεις και τις αστρονομικές της παρατηρήσεις αποτέλεσε στόχο μανιασμένων Χριστιανών, οι οποίοι την κατάσφαξαν. Η Υπατία λοιπόν είναι ένα πανανθρώπινο σύμβολο προσωπικού και ανόθευτου από συμφέροντα αγώνα, με στόχο την κατάκτηση της γνώσης. Η γνώση λοιπόν και η δύναμη της να ελευθερώνει, δεν έχει σύνορα και δεν αναγνωρίζει γλώσσες, πολιτισμούς και λαούς. Ο προσωπικός αγώνας της Υπατίας για γνώση και μάθηση, σε μία εποχή που οι γυναίκες δεν είχαν τα μέσα και τις ευκαιρίες για να ανοίξουν τα μάτια τους προς την Επιστημονική αλήθεια, προκάλεσε το φθόνο και το μένος των χριστιανών της εποχής καταδικάζοντας την σε θάνατο. Σήμερα η ιστορία της συγκινεί τόσο έναν Έλληνα όσο και έναν άνθρωπο που αγωνίζεται για μόρφωση και γνώση στην άλλη άκρη του πλανήτη. Νομίζω εν κατακλείδι ότι το “Anomima” είναι ένα καμίνι μέσα στο οποίο ένα μόρφωμα από έξι διαφορετικές γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο δίσκο, συν την θεματολογία που σας ανέφερα, αξιώνει να αποτελεί την έκπληξη για τους φίλους του συγκροτήματος.
Πόσο καιρό ηχογραφούσατε και που; Είχατε αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, ή για το πώς θα το υποδεχθεί ο κόσμος;
Ηχογραφούσαμε επί τέσσερις μήνες στα Devasoundz Studios ( Septic Flesh, Rotting Christ). Αυτό για το οποίο είχαμε διαρκώς αγωνία είναι πώς θα κάναμε τα κομμάτια ακόμα πιο πρωτοποριακά και ενδιαφέροντα, λαμβάνοντας υπόψη πως υπάρχει ένα απαιτητικό κοινό που αναμένει κάτι ενδιαφέρον.
Στο νέο σας άλμπουμ, θα πρέπει να περιμένουμε κάποια έκπληξη; Τι το διαφορετικό έχει σε σχέση με το προηγούμενο; Πάνε σχεδόν εννέα χρόνια από τότε….!
H ερώτηση στο σύνολο της έχει απαντηθεί από τα προηγούμενα, αλλά αν έπρεπε να κάνω μια σύνοψη θα έλεγα ότι υπάρχει έντονη συνύπαρξη αντιθετικών στοιχείων. Είναι και θέμα ηλικίας πλέον, εμπειρίας και επιθυμίας των μελών. Όλοι μας πλέον έχουμε αυτοπεποίθηση και σαφή γνώση του τι θέλουμε να εκπροσωπήσουμε μουσικά επί σκηνής. Ξέρουμε τι θέλουμε να εκφράσουμε ο καθένας ξεχωριστά ως άτομα και αυτό συνολικά δίνει μια σίγουρη μορφή στο αποτέλεσμα ανεξάρτητα από το αν αυτή αρέσει, ή όχι. Νομίζω ότι αυτό είναι προφανές πλέον.
Υπήρχαν δυσκολίες που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια προετοιμασίας του δίσκου;
Τρομαχτικές. Αυτό είναι αποτέλεσμα του βαθμού δυσκολίας που εμπεριέχει η μουσική του Χρήστου, αλλά και τα ιδιαίτερα όργανα που χρησιμοποιεί στα κομμάτια. Τα παραδοσιακά όργανα που παίζει ο Γιώργος Διαμαντόπουλος θέλουν ειδική ηχοληπτική μεταχείριση και για να αποδοθεί όμορφα το ηχόχρωμα τους πρέπει οπωσδήποτε η πηγή τους να είναι διαυγής. Έπειτα είναι αρκετές οι δυσκολίες στην εκφραστικότητα που απαιτείται από τον καθένα μας σε κάθε κομμάτι. Επειδή είμαστε λάτρεις του πειραματισμού, κανείς μας δεν εκτελεί με τον ίδιο τρόπο τα σημεία του στα κομμάτια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούμε να διευκολυνθούμε σε ένα «κλείδωμα» τεχνικής το οποίο θα αντιγράψουμε σε όλα τα κομμάτια, αλλά να πρέπει κάθε φορά να υποδυθούμε ένα διαφορετικό ρόλο. Φυσικά αυτήν την εναλλαγή την αποζητούμε και είναι ο στόχος μας, όμως δεν παύει από το να είναι τρομερά κοπιαστική δουλειά για τον καθένα ξεχωριστά.
Πιστεύεις ότι είναι δύσκολος ο ρόλος σου μέσα στη μπάντα και πόσο σ’ έχουν βοηθήσει οι σπουδές σου πάνω σε αυτό;
Ο ρόλος κάθε ατόμου ξεχωριστά στην μπάντα είναι πραγματικά καίριος. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση κρισιμότητας ρόλων γιατί ο καθένας έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας μια αποστολή, η οποία αν δεν εκτελεστεί τέλεια θα έχουμε κακό αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα είναι προφανές και αυτονόητο ότι ο ρόλος του ατόμου που είναι η εικόνα του συγκροτήματος παίζει τεράστιο ρόλο, όχι γιατί διαμορφώνει το αποτέλεσμα μόνος του, αλλά επειδή είναι η «βιτρίνα» και οφείλει με την παρουσία του, μέσα σε πολύ μικρό χρόνο, να δηλώνει αυτό που θέλει να πει η μπάντα. Ο ρόλος μου λοιπόν έχει τον αυτονόητο βαθμό δυσκολίας που έχει εκείνος της τραγουδίστριας. Καθοριστικότατο ρόλο στην απόδοση επί σκηνής παίζει η κλασική μουσική παιδεία. Προσωπικά για εμένα, ίσως όχι για άλλους και αυτό είναι σεβαστό, γνωρίζω καλά ότι τίποτα από αυτά που τραγουδάω δεν θα ακούγονταν όπως ακούγονται αν δεν είχαν την παιδεία του κλασικού τραγουδιού. Η αυτοκυριαρχία πάνω στην φωνή και στο σώμα και η ταυτόχρονη απαίτηση από τον εαυτό σου να είσαι αλάνθαστος, είναι πράγματα τα οποία διδάχτηκα στο κλασικό τραγούδι. Η εναλλαγή των τεχνικών άλλο ένα γιγάντιο ζήτημα αναφορικά με την ερμηνεία, ακόμη και αυτό μπορώ να το κουμαντάρω χρησιμοποιώντας τεχνικές που ριζώνουν σε ασκήσεις που κάνουμε στο οπερετικό τραγούδι.
Κατά πόσο ένας μουσικός έχει «υποχρέωση» να έχει σπουδάσει σχετικά με το αντικείμενο του; Πιστεύεις στους αυτοδίδακτους καλλιτέχνες;
Δεν ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο με υποχρεώσεις που πρέπει να φέρουμε σε πέρας, ούτε υπάρχει κάποια μαγική δύναμη που επιβάλει να γίνουν πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Καθόλου λοιπόν δεν οφείλει κάποιος να σπουδάσει. Επίσης δεν πιστεύω στους καλλιτέχνες. Πιστεύω στους ανθρώπους που τολμάνε να ξεγυμνωθούν μπροστά στο κοινό και πιστεύω σε εκείνους που απλά τρέχουν να φορέσουν τα ρούχα που εκείνοι με θάρρος πέταξαν. Τι θα πει καταρχάς «αυτοδίδαχτη»; Αυτοδίδαχτη σημαίνει νοιώθω μέσα μου τον παλμό και ώσπου σταθώ και όπου βρεθώ με καίει η φλόγα και όλο και την δουλεύω. Συνεπώς η δουλειά αυτή σε κάποιους γίνεται βίωμα και φέρνει μαγικά αποτελέσματα και σε άλλους οδηγεί στις σπουδές που επίσης φέρνει τα αντίστοιχα θεαματικά αποτελέσματα. Η συμβολή της απλής, γνήσιας λαϊκής και ανόθευτης έκφρασης στην Παγκόσμια Τέχνη είναι όχι απλά καθοριστική αλλά καταγράφει την αλλαγή εποχών. Η λέξη λαϊκός είναι μια τρομερά παρεξηγημένη λέξη και εκμπουζουκευμένη, αγνοώντας ότι η αποδόμηση στις τέχνες πάντα καταλήγει στον αυτοδίδαχτο και λαϊκό αρχιτέκτονα της γνώσης. Τον απλό άνθρωπο. Η μάνα που μοιρολογά και τραγουδάει με λυγμούς έχει διδαχθεί; Όχι φυσικά. Υπάρχει φυσικά και ο Μπερνσταίν που διευθύνει την London Symphony Orchestra στην «Τελετή Της Άνοιξης» του Στραβίνσκι ενώ ταυτόχρονα παίζει πιάνο. Και οι δύο έχουν γραμμένες τις δήθεν «υποχρεώσεις», όμως ο καθένα με τον τρόπο του ψάχνει την αλήθεια πίσω από τα φαινόμενα. Κλείνω λοιπόν λέγοντας ότι οι σπουδές στην μουσική αποτελούν εφαλτήριο για την ανακάλυψη του ίδιου μας του εαυτού και των άδυτων της μουσικής και μοναδικό σκοπό έχουν να μας κάνουν πιο δημιουργικούς, κάτι δηλαδή που μπορεί να καταφέρει κάποιος ακόμη και χωρίς να γνωρίζει μουσική σε ωδείο. Η γνώση όμως που από την φύση της είναι ιερή, ειδικότερα η γνώση πάνω στην μουσική, λύνει τα χέρια σε όσους έχουν το μεράκι και το ταλέντο να σπρώξουν ένα βήμα πιο μπροστά την δημιουργία και αυτό το πιστεύω ακράδαντα.
Πέρυσι το καλοκαίρι έδινες εξετάσεις για σχετικό δίπλωμα στη μουσική… Μίλησες μας γι’ αυτό και τις προσπάθειες/σπουδές σου.
Αυτή για εμένα ήτανε μια πολύ σπουδαία στιγμή. Οι κόποι ετών πήραν μορφή και επιβραβεύθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Ανατρέχοντας σε εκείνη την ημέρα συνειδητοποιώ ότι αυτό που πραγματικά μέτρησε πραγματικά ήτανε η διαδικασία και η πορεία ως εκείνη την ημέρα. Η αυτοσυγκέντρωση που απαιτείται σε κάθε πρόβα για να αποδώσεις κλασικό τραγούδι, οι απογοητεύσεις που πρέπει να προσπεράσεις και να τραγουδήσεις, η κούραση που πρέπει να αγνοήσεις και να ερμηνεύσεις κάθε φορά που πρέπει να προβάρεις, όλα αυτά διαμορφώνουν το άτομο. Η ζωή καθημερινά σε παρασέρνει σε ανάποδα μονοπάτια από αυτά τον ονείρων σου, είτε λόγω δυσκολιών, είτε λόγω κακών συγκυριών, είτε άσχημης ψυχολογίας, είτε αποτυχίας. Θυμάμαι όμως πόσες φορές πίεζα τον εαυτό μου και έλεγα, λίγο ακόμα και θα τα καταφέρεις. Θυμάμαι πόσο πολύ άσχημα μπορεί να ένιωθα αλλα να έπρεπε να τραγουδήσω στην πρόβα Μότσαρτ – το τελευταίο δηλαδή που θα ήθελα να κάνω. Υπερπηδώντας όμως όλα αυτά, έφτασα στην ημέρα των εξετάσεων και κατάλαβα για μια ακόμα φορά ότι χωρίς κόπο τίποτα δεν γίνεται στην ζωή. Τίποτα επίσης δεν είναι τυχαίο. Μπορεί για παράδειγμα να είχα την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών μου σε όλα αυτά τα χρόνια μουσικών σπουδών, αλλά βλέπω ότι μόνο το δικό μου πείσμα και η επιμονή με οδηγούν μπροστά. Όποιος νομίζει ότι το κλασικό τραγούδι στηρίζεται σε «καλές φωνές» είναι βαθύτατα γελασμένος. Το κλασικό βασίζεται στην στρατιωτική πειθαρχεία με την οποία οφείλεται να ερμηνεύεται κάθε δημιουργός, στην τεχνική η οποία είναι η βάση για όλα και στην εκφραστική δεινότητα του τραγουδιστή. Εάν δε, καταφέρει μία τραγουδίστρια να τα συγκεντρώνει όλα και να έχει και χαρακτηριστικό στυλ και ηχόχρωμα τότε πραγματικά έρχεται με αξιώσεις. Τον πήχη εκεί βάζαμε με την δασκάλα μου Έφη Αδειλίνη και τον πιανίστα Διονύσιο Βούλγαρη, όχι γιατί είμαστε φαντασμένοι όπως πολλοί κακεντρεχείς θέλουν να λένε, απλά επειδή σεβόμαστε το κοινό που θα προσκαλέσουμε μια μέρα να μας ακούσει. Δεν δουλεύεις σωστά για εσένα μόνο στη ζωή, δουλεύεις και με συνέπεια προς τον άλλον που σε τιμά με την παρουσία του. Οφείλω να ευχαριστήσω τον κόσμο που ήρθε και με στήριξε εκείνη την ημέρα. Για εμένα αυτό είναι πολύ σημαντικό και εκτιμάω πολύ αυτή την κίνηση.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι – ή αν θα υπάρξει στο μέλλον – το οποίο θα έχεις εσύ γράψει εξ’ ολοκλήρου;
Προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν περνάει από το μυαλό μου πραγματικά…
Πόσο πολύ και με ποια μπάντα θα ήθελες να βρεθείς στην ίδια σκηνή μαζί;
Ας αντεπεξέλθω πρώτα εγώ σωστά σε αυτά που πρέπει να κάνω και μετά συζητάμε για μπάντες. Καλύτερα να συγκεντρωθώ στο παρόν.
Από τότε που σε γνώρισα είσαι πάντα χαμογελαστή, ευγενική, καλοδιάθετη, κοινωνική και δραστήρια… Ακμαία, γενικότερα! Τι χρειάζεται τελικά για να είσαι σε τέτοια φόρμα / διάθεση;
Αλήθεια ε; Χαίρομαι που σου δίνω τέτοια εικόνα. Ενώ μπορεί να είμαι μελαγχολικό άτομο πολλές φορές, δεν βλέπω τίποτε μαύρο. Κλίνει μια πόρτα, ανοίγει άλλη. Ο λόγος είναι ότι δεν μου αρέσει από μικρό κορίτσι να αφήνω την ασπίδα κάτω. Ακόμη και οι δυσκολίες, οι απογοητεύσεις, οι ύβρεις, οι αναποδιές που συναντάω προσπαθώ να βλέπω την θετική πλευρά που έχουν για εμένα. Θα παλέψω τις δυσκολίες με τις δυνάμεις μου και θα γυρίσω σπίτι με την ασπίδα στο χέρι, ή ακόμη και πάνω της. Θεωρώ ότι τα εμπόδια υπάρχουν, με σκοπό να σε ατσαλώσουν και να σε εξαγνίσουν. Φυσικά η ζωή είναι τόσο σκληρή πολλές φορές που σε τσακίζει, αλλά όσο μπορώ και στέκομαι σκέφτομαι ότι είμαι τυχερή και γελάω. Όλα είναι μια ματαιότητα και η επιβίωση μας μια τύχη. Γιατί να μην χαίρομαι που μπορώ και κάνω πράγματα που μου αρέσουν και έχω ανθρώπους δίπλα μου; Ευλογώ τους δηλητηριώδεις ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο μου, διότι άθελα τους κατάφεραν να με καταστήσουν πιο ατρόμητη και δυνατή. Αξίζει να είμαι ευδιάθετη νομίζω.
Πες μου – αν θες – την πιο λυπηρή και την πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής σου, που να έχουν σχέση με τη μουσική σου πορεία. Είτε ως οπαδός, είτε ως μουσικός…!
Πραγματικά δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Με μία σκέψη θα έλεγα ότι μόνο χαρές μου έρχονται στο μυαλό.
Τι σχέδια έχουν οι Chaostar για την προώθηση του δίσκου; Θα σας ακούσουμε / δούμε ζωντανά;
Ήδη έχουμε κανονίσει κάποιες εμφανίσεις, πρώτα στην Αθήνα στο Rockwave στις 9/7/13, έπειτα στην Ρουμανία στις 13/7/13 στο “Ghost Gathering”, στο κάστρο του Ρασνόφ και στις 19/10/13 στο “Metal Female Voices Fest”, στο Βέλγιο. Από εκεί και πέρα κάνουμε τον αγώνα για την προώθηση του δίσκου που κάνει κάθε μπάντα, με τις γνωστές αγωνίες και ελπίδες.
Τι να περιμένουμε από τους Chaostar στο άμεσο, ή απώτερο μέλλον γενικότερα και τη από την Ανδρονίκη;
Οι Chaostar πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσουν το νέο βίντεο κλιπ, το οποίο πραγματικά θα είναι έκπληξη. Πέρασαν πολλές σκέψεις από το μυαλό μας για αυτό το βίντεο καταλήξαμε όμως σε εκείνη που θα είχε το μεγαλύτερο ρίσκο και η οποία θα έχει την συμμετοχή και μιας εξέχουσας προσωπικότητας στον χώρο της τέχνης. Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι o,τιδήποτε και να κάνω θα το κάνω με την ψυχή μου. Το ίδιο και οι Chaostar, θα προσπαθούν πάντα να δίνουν όλο και πιο δημιουργικές δουλειές στους φίλους τους.
Ευχαριστώ παρά πολύ για όλα! Κλείσε όπως εσύ θες…
Εγώ ευχαριστώ για την συνέντευξη. Η χαρά είναι δική μου. Μια τεράστια αγκαλιά στέλνω επίσης σε όλους τους φίλους που μας στηρίζουν.
Άγγελος “Kilmistered”
http://www.myspace.com/chaostarofficial
http://www.youtube.com/chaostarband
http://soundcloud.com/chaostarband
http://twitter.com/chaostarband
Μέλη μπάντας:
Χρήστος Αντωνίου: Trigger / Πλήκτρα
Ανδρονίκη Σκούλα: Φωνητικά
Φώτης Benardo: Κρουστά
Γιώργος Διαμαντόπουλος: Παραδοσιακά όργανα
Χαράλαμπος Παρίτσης: Ηλεκτρικό βιολί
Διονύσης Χριστοδουλάτος: Πλήκτρα
Δισκογραφία:
2000 – Chaostar
2001 – Threnody
2004 – The Scarlet Queen
2007 – Underworld [Compilation]
2013 – Anomima
