Οι Chosen λοιπόν, μια μπάντα αποτελούμενη από δύο μόλις άτομα (!). Το album ξεκινά και σιγά σιγά προσπαθώ να ξετυλίξω τη ψυχοσύνθεση των Ιρλανδών. Στα όρια του Extreme Metal, με πολύ ωραία ατμόσφαιρα και φωνητικά, οι Chosen δίνουν στο κοινό ένα ντεμπούτο άλμπουμ που αξίζει την προσοχή καθενός. Το “The Narcissism Epidemic”, είχε μία από τις πιο όμορφες εισαγωγές που έχω ακούσει μέχρι στιγμής σε βαριά μεταλόμπαντα, συν του ότι, οι εναλλαγές μεταξύ ακουστικού και metal μέρους ήταν υπέροχες. Η μπάντα είναι αρκετά μακριά από τα ακούσματά μου, ώστε να μπορέσω εύκολα να συνδυάσω τις επιρροές που έχουν οι θα μπορούσαν να έχουν, αλλά σίγουρα τα progressive στοιχεία που υπάρχουν στον ήχο και τις συνθέσεις είναι εμφανή. Το “Mental Clarity” είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των προοδευτικών ιδεών που κρύβει η μπάντα από πίσω της. Αυτό το διαφορετικό που είχε ο ήχος των «Εκλεκτών» ήταν και ο ακριβής λόγος που κέρδισαν όλη μου την προσοχή και θαυμασμό. Κάθε σύνθεση της μπάντας είναι και ένα διαφορετικό αριστούργημα. Δεν μπορείς να γνωρίζεις τη συνέχεια, και νομίζω πως αυτό είναι που εν τέλει με εξέπληξε. Το “Instinct” ξίνισε κάπως. Όχι ότι ήταν άσχημο, απλά ίσως πιο βαρύ και ωμό από τα προηγούμενα. Ωστόσο είχε σολάρα στην κιθάρα και το σημείο που μπήκε μετά ήταν απλά τρομερό για να χτυπιέσαι, μέχρι το κεφάλι σου να φύσει απ’ το παράθυρο. Νομίζω πως στη συνέχεια με το “Metaphysical Contradiction”, ήρθε μια μικρή κοιλιά. Δεν έφτασα σε σημείο να το βαρεθώ αλλά με κούρασε αρκετά.. ήταν και 7 λεπτά κομμάτι. Κάπου μετά το πέμπτο λεπτό θα έλεγα ότι μου ήρθαν αρκετά στο μυαλό οι Opeth. Τα καθαρά φωνητικά και η μελωδία στο πίσω μέρος με αποζημίωσε για τα σημεία του κομματιού που δεν με κέρδισαν. Ο δίσκος κλείνει με το “The Departure Lounge” το οποίο βασικά στο μυαλό μου έφερε τους In Flames.. Γενικά οι εντυπώσεις μου ήταν καλές. Λίγες μόνο στιγμές κουράστηκα με αυτό που άκουγα. Η μίξη πολύ καλή και οι συνθέσεις άξιες να φτάσουν σε κάθε αυτί!
8/10
Ντένια Παλαιολόγου
