Πρέπει να ομολογήσω ότι το “Never Say Die” αποτέλεσε την πρώτη μου επαφή για τους Αυστραλούς rockers Dead City Ruins, αν και αυτός αποτελεί την τρίτη δισκογραφική προσπάθεια τους. Κρίμα μεγάλο που δεν τους είχα ανακαλύψει παλαιότερα γιατί η κυκλοφορία αυτή “παίρνει κεφάλια” κυριολεκτικά!
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι Dead City Ruins δεν είναι μια ακόμα μπάντα “Ιζνογκούντ” όπως τις χαρακτηρίζω, καθώς παρόλο που κατάγονται από την χώρα που ανέδειξε τους AC/DC, ξεφεύγουν και δεν παίζουν με τον τρόπο που εκείνοι μας έχουν διδάξει όλα αυτά τα χρόνια πορείας τους. Μουσικά οι Dead City Ruins μου έφεραν διάφορες μπάντες στο μυαλό. Για παράδειγμα εκεί που λες ότι προσκυνούν την πορεία του Glenn Hughes, είτε ως solo, είτε με τους Black County Communion, την ίδια στιγμή σου ξεπροβάλλουν στοιχεία που παραθέτουν από την μια στους θεούς Thin Lizzy και από την άλλη στους Black Stone Cherry! Δεν λείπουν δε και επιρροές τόσο από την προσωπική πορεία του Ozzy Osbourne όσο και από την Dio περίοδο των Rainbow. Όλα αυτά δεν σας εξάπτουν την φαντασία; Εμένα προσωπικά με έκαναν να ακούσω το δίσκο ξανά και ξανά, τόσες φορές που έχασα το μέτρημα!
Κομμάτια τα οποία ξεχώρισα προσωπικά ήταν το εναρκτήριο “Devil Man”, το ακόλουθο “Bones” με την τρομερή μπασογραμμή, το “Rust & Ruin” με ένα απίστευτο νοσταλγικό συναίσθημα αλλά και το “Lake Of Fire”, η μεγαλύτερη σύνθεση του δίσκου με τον οποίο κλείνει κιόλας.
Το μόνο αρνητικό του δίσκου (ή και θετικό για κάποιους) είναι η διάρκεια του που με εννέα συνθέσεις ξεπερνά κατά λίγο την μισή ώρα σε διάρκεια. Κατά τ’ άλλα πρόκειται για αριστούργημα και στους λάτρεις των παραπάνω αναφερθέν συγκροτημάτων θα προκαλέσει ταραχή. Αποκτήστε το τώρα!
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
