Τι να πει κανείς γι αυτό το άλμπουμ; Όταν προσπαθείς έστω να ψιθυρίσεις γι αυτό οτιδήποτε, του χάνεται στον αέρα σαν άναρθρη κραυγή. Τι να πει κανείς όταν ο χρόνος και οι οπαδοί το έχουν καταστήσει ήδη κλασικό, όχι μόνο από σεβασμό και εκτίμηση για τον δημιουργό του, αλλά για την ανυπέρβλητη μουσική αξία και επιρροή του; Τι να πει κανείς για τον δημιουργό του; Όταν αυτός ο άνθρωπος με την τεράστια προσωπικότητα, ήταν αυτός που όρισε τον ήχο, ονόμασε ολόκληρο ιδίωμα και στη συνέχεια το αποδόμησε για να του δώσει εκ νέου άλλη υπόσταση. Τι να πει κανείς για τους Death; Όταν μέσα σε τόσες δισκάρες που έχουν κυκλοφορήσει έχουν παρελάσει ονόματα όπως οι Sean Reinert, Sean Malone, James Murphy, Steve DiGiorgio, Andy LaRoque, Gene Hoglan, και έχουν υπηρετήσει με ταπεινότητα το όραμα του Chuck, παραμερίζοντας τους εγωισμούς τους. Τι να πει κανείς για το φαινόμενο που ακούει στο όνομα Richard Christy; Όταν αφού έσκασε από το πουθενά σα σίφουνας, προκάλεσε εγκεφαλικά με κάθε ευφάνταστο του χτύπημα στα drums. Τι να πει κανείς για τιην επανακυκλοφορία του “The Sound of Perseverance”; Όταν μαζί με το κύκνειο άσμα των Death υπάρχει και το bonus cd με τις demo εκτελέσεις των κομματιών σε rough mix και μπορεί κανείς να τα ακούσει αυτά εν τη γενέσει τους; Απλά το βάζεις στο player και αφήνεσαι για πολλοστή φορά στην ιδιοφυία του Chuck, βλαστημώντας αυτή τη καταραμένη αρρώστια που μας στέρησε τόσο νωρίς αυτόν τον Καλλιτέχνη.
10/10
Γιώργος Τσινάνης
