AlbumsΚριτικές

Desert Near The End – Theater of War (Total Metal)

Αυτός ο καταραμένος ο ελεύθερος χρόνος… Πόσο καιρό ήθελα επιτέλους να ακούσω αυτή τη μπάντα αλλά πάντα κάτι γινόταν και δεν το κατάφερνα. Το είχα παράπονο, αφού άκουγα δεξιά και αριστερά για το πόσο καλοί είναι οι συμπατριώτες μας, Desert Near The End. Χάρηκα πολύ όταν είδα στα promos μου, ότι επιτέλους θα τους άκουγα. Η χαρά όμως έγινε ακόμη περισσότερη όταν το “Theater Of War” ξεκίνησε να με αποκεφαλίζει… τραγούδι με τραγούδι.

Και πως είναι δυνατόν να μην σε αποκεφαλίσει ο δίσκος αυτός, αφού τα 4 πρώτα κομμάτια ξεκινούν με blastbeat, λες και οι Desert Near The End έβαλαν ένα στοίχημα με τον εαυτό τους, πόσα κομμάτια μπορούν να ξεκινήσουν με αυτό τον τρόπο. Φυσικά, μετά και την πρώτη ακρόαση του “Theater Of War”, ανέτρεξα και στα δυο προηγούμενα album της μπάντας, “A Crimson Dawn” και “Hunt for the Sun”, αφού απλά εξεπλάγην. Το τελευταίο πόνημα των Αθηναίων, δείχνει απλά την εξέλιξη της μπάντας, η οποία είναι πολύ μεγάλη. Τα Iced Earth στοιχεία υπάρχουν στη μουσική αλλά και στα φωνητικά, αφού η χροιά του Αλέξανδρου Παπανδρέου είναι πολύ – έτσι και αλλιώς – κοντά σε αυτή του Matt Barlow, αλλά εδώ οι Desert Near The End έχουν σκληρύνει τον ήχο τους αρκετά, αφού δεν νομίζω ότι μπορείς να χαρακτηρίσεις το δίσκο power metal. Τα thrash και ορισμένες φορές death riff έχουν εξολοκλήρου καταπιεί τα power metal στοιχεία και το μόνο που μένει από αυτό, είναι οι μελωδίες.

Δεν υπάρχει στιγμή που μπορείς να πεις ότι βαριέσαι να ακούς αυτό το διαμαντάκι, το οποίο είναι η καλύτερη δουλειά των Desert Near The End, μέχρι στιγμής. Η μπάντα φαίνεται να έχει χωρίσει το δίσκο σε δυο μέρη, με τα 4 πρώτα κομμάτια να σε πιάνουν από το λαιμό και να μην σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Τα “Ashes Descent”, “Faces in the Dark”, “Point of No Return” και “Under Blackened Skies” είναι ως επί το πλείστον γρήγορα κομμάτια, που με την επιθετικότητά τους απλά σε αναγκάζουν σε ανελέητο headbanging. Από το “A Martyr’s Birth”, το οποίο ξεκινάει ακουστικά, τα πράγματα αρχίζουν και ηρεμούν, – καλά μην φανταστείτε ότι έχουμε να κάνουμε με μπαλάντα – και οι πρώτες ευδιάκριτες μελωδίες κάνουν την εμφάνισή τους, συνδέοντας την μπάντα με το παρελθόν της.

Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα τρία κομμάτια, απλά ανεβάζουν περαιτέρω τον πήχη και θα μου επιτρέψουν να πω ότι ξεκινάει το δεύτερο μέρος του δίσκου, με τις πιο επικές και μελωδικές στιγμές. Να μιλήσω για το “Season of the Sun” το οποίο είναι στην κυριολεξία ένα κομμάτι που οι Iced Earth, οι Testament και οι Metallica θα ζήλευαν να το έχουν στη δισκογραφία τους; Καταπληκτικά riff και απίστευτες λυσσασμένες μελωδίες, ενώ τα ατμοσφαιρικά μέρη απλά σε ταξιδεύουν. Το ομώνυμο “Theater of War” συνεχίζει στο ίδιο ύφος, με τρομερά μέρη, ένα πορωτικό χορωδιακό ρεφρέν, το οποίο είναι ότι πρέπει για τις συναυλίες τους. Απίστευτες μελωδίες στις κιθάρες και απλά ένα κομμάτι που σε καλεί να το ακούσεις ξανά και ξανά, γιατί απλά δεν χορταίνεις τα μέρη και τα riff του, τα οποία οι Desert Near The End με απίστευτο τρόπο έχουν δουλέψει. Το “At the Shores” είναι ίσως το μόνο κομμάτι που ξεκινάει ήρεμα και είναι με διαφορά το πιο μελωδικό του δίσκου. Τα ακουστικά μέρη και η μελωδική χροιά του Αλέξανδρου Παπανδρέου, παίρνουν την πρωτοβουλία και κλείνουν το δίσκο με μια μελαγχολική και μελωδική χροιά.

Η μπάντα είναι σε τρελά κέφια και το “Theater Of War” είναι απλά μια δισκάρα την οποία δεν πρέπει να προσπεράσετε. Μην κάνετε το λάθος που έκανα εγώ τόσο καιρό και αγνοήσετε τους Desert Near The End. Ο Θάνος στις κιθάρες έχει κάνει καταπληκτική δουλειά, αφού εναλλάσσει τα thrash, death και μελωδικά στοιχεία με μεγάλη ευκολία και φυσικότητα, ενώ τα solo του απλά δεν παίζονται. Ο Άκης (μπασο) και Λίθρας (τύμπανα), κάνουν αυτό που πρέπει σε ένα thrash δίσκο, κρατάνε ένα στιβαρό και ογκώδες rhythm section καθόλη τη διάρκεια του “Theater Of War”. Για τον Αλέξανδρο (φωνητικά) δεν θα πω τίποτα, εκτός από το ότι έχει κάνει δουλειά που θα ζήλευαν πολλοί μεγάλοι τραγουδιστές.

Σαν κερασάκι στην τούρτα, έρχεται και η παραγωγή του δίσκου, η οποία είναι πεντακάθαρη και τέτοια που απλά αναδυκνείει το είδος και την λυσσαλέα διάθεση που θέλουν να βγάλουν οι Desert Near The End. Έτσι και αλλιώς το όνομα του Tue Madsen (The Haunted, Heaven Shall Burn) είναι εγγύηση για κάτι τέτοιο.

Αν δεν σας έχω πείσει ακόμη, δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να γράψω. Το “Theater Of War” είναι ένας δίσκος που απλά με πήρε από το λαιμό και μου απέδειξε για άλλη μια φορά για το 2016, το πόσο έχει ανέβει η ελληνική σκηνή. Μην χάσετε αυτό το διαμάντι και πάνω από όλα μην χάσετε το ταξίδι σε μια έρημο που φτάνει στο τέλος της…

8,5 /10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X