Οι Λονδρέζοι Diesel King κυκλοφορούν μετά από πέντε χρόνια ύπαρξης, τον πρώτο τους δίσκο “Concrete Burial”, και σε πρώτη φάση στέλνουν στο διάολο τον όρο sludge που έως τώρα χαρακτήριζε σε κάποιο βαθμό την μουσική τους, έχοντας αφήσει πίσω τα δύο EP που έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα. Το “Concrete Burial” δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα αργόσυρτο death metal ανοσιούργημα που πατάει πάνω στους (πολύ) παλιούς Entombed, Napalm Death και Autopsy, αναβλύζει μαυρίλα και μίσος και έχει ένα ήχο που ανασταίνει και πεθαμένους, όχι με την Μεσσιανική έννοια της ανάστασης αλλά με την μισολιωμένη σάπια και πρησμένη εκδοχή του Lucio Fulci. Αν και η εξέλιξη του ήχου τους ήταν προς αυτή την κατεύθυνση και δεν προκαλεί έκπληξη, είναι εντυπωσιακό το πόσο πολύ ξέφυγαν. Τα τριάντα λεπτά που διαρκεί ο δίσκος είναι ακριβώς ο χρόνος που χρειάζονται για να ξεδιπλώσουν οκτώ τραγούδια οδοστρωτήρες που δεν κουράζουν με την διάρκειά τους ούτε αφήνουν τον ακροατή στα κρύα του λουτρού. Οι ιδέες αναπτύσσονται όσο χρειάζεται για να πιάσουν μια άμεση επικοινωνία με τα ακραία ένστικτα του ακροατή, και στη συνέχεια συνδέονται με τον σβέρκο του, καταστρέφοντας τον σπόνδυλο-σπόνδυλο. Υπάρχουν δίσκοι αρκετά πιο γρήγοροι που τελικά δεν μπορούν να πιάσουν την βιαιότητα των Diesel King ούτε στο ελάχιστο. Τι να πρωταναφέρω; Το φοβερό εναρκτήριο riff του “Prone To Destroy”, το θανατηφόρο groove του “Horror. Disgust.”, την θανατερή μονοτονία του “Facesplitter” ή το Obituary-κο ομώνυμο άσμα; Δεν λείπουν βέβαια κάποιες μέτριες στιγμές αλλά είναι πολύ λίγες για να αμαυρώσουν την συνολική αξία του δίσκου. Οι λάτρεις των συγκροτημάτων που προαναφέραμε ειδικότερα αλλά και γενικότερα όσοι γουστάρουν το death και το groove metal θα βρουν εδώ το φάρμακό τους, φάρμακο με προτέρημα την απουσία overdose!
7/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
