Στο ζενίθ της εμποροπανήγυρης αυτής της thrash metal αναβίωσης έρχονται να αρπάξουν ένα κομμάτι πίτας και οι Βρετανοί Divine Chaos με αυτό το πρώτο τους album. Οι επιρροές τους όσον αφορά τη μουσική θα έλεγα πως είναι σχετικά εμφανείς. Λίγο Carcass εποχής “Heartwork” από τη μία, λίγο τα fillers των Arch Enemy (σε πιο “τρυφερή” εκδοχή), βάλε και μια πρέζα από αμερικάνικες metalcore μπαντούλες και έχεις ένα πετυχημένο thrash/death crossover που φτάνει σε οριακό σημείο από το να θεωρηθεί αδιάφορο. Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά το πάλευαν από το 2007 και αυτός ίσως είναι ο λόγος που σε φάσεις ηχεί επιθετικό με αξιοπρεπή τροπο. Και αυτό μόνο όταν οι αναφορές σε Fear Factory κάνουν την εμφάνισή τους. Γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή η ακρόαση ουσιαστικά είναι μία ξεδιάντροπη αντιγραφή πάνω σε μελωδίες του Michael Amott. Το καταλαβαίνεις με τη μία σε κομμάτια τύπου “The Myth Of Human Progress” και “Ignorance Everlasting”, αν και στο δίσκο θα βρεις κι άλλα παραδείγματα. Η ρεαλιστική θεματολογία, πάντως, που περιστρέφεται γύρω από σοβαρά θέματα όπως την νέα τάξη των πραγμάτων και την κατάρρευση της οικονομίας ενδεχομένως και να σώζει λιγάκι τα πράγματα, αλλά η γενικότερη “καρμπόν” αισθητική που μου άφησε η ακρόαση δε μου επέτρεψε να αναθεωρήσω. Θα ήταν ένα πολύ καλό album αν είχε δική του προσέγγιση.
4/10
Χάρης Μπελαδάκης
