Μετά από τόσα χρόνια στο “κουρμπέτι” και μετά από άπειρες ώρες οπτικοακουστικής “διαπαιδαγώγησης”, πραγματικά δύσκολα συναντάς έναν δίσκο ο οποίος σου δημιουργεί ρίγη στην ραχοκοκαλιά και αυτό είναι που ένιωσα με το “Someplace Better” των Elysion. Ένας δίσκος από τους λίγους, που είμαι σίγουρος ότι μετά από μερικά χρόνια, κάθε φορά που θα ακούγεται ένα κομμάτι από το άλμπουμ θα λέμε…”Τι δισκάρα…”! Από αυτό και μόνο μπορείτε να φανταστείτε ότι δεν χρειάστηκα και καμιά ιδιαίτερη ώθηση για να μιλήσω με τα παιδιά για το φανταστικό αυτό νέο άλμπουμ. Η Christianna ως εκπρόσωπος του συγκροτήματος με πολύ χαρά και ευγένεια δέχτηκε να μιλήσει μαζί μας και με περίσσεια εγκράτεια και ταπεινότητα παρά τα συνεχόμενα επιφωνήματα θαυμασμού προς το άλμπουμ που μόνο με “Ούννο” θα με παρομοίαζαν, απάντησε σε ότι την ρώτησα με αποτέλεσμα να κάνω μια από τις πιο απολαυστικές συνεντεύξεις που έχω κάνει ποτέ και μια που για άλλη μια φόρα μου έδειξε ότι αυτά τα παιδιά πραγματικά αξίζουν τα πάντα.
Καταρχήν συγχαρητήρια για το “Someplace Better”. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο και σίγουρα ένα βήμα μπροστά για τους Elysion. Θα ήθελα αν δεν σε πειράζει να μου πεις για αρχή λίγα πράγματα για το συγκρότημα. Ένα μικρό βιογραφικό αν θες για τον κόσμο που δεν σας ξέρει. Όπως και κάποιες αλλαγές στην σύνθεση, στην θέση του Πέτρου υπάρχει ο Laitsman.
Καταρχήν σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα κολακευτικά λόγια. Μακάρι να έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά για τους Elysion γιατί αυτό ήταν για μας το ζητούμενο όταν φτιάχναμε το δεύτερο δίσκο. Ας πούμε δυο λόγια σαν βιογραφικό: οι Elysion ιδρύθηκαν το 2006 από τον mastermind της μπάντας Johnny Zero, έκτοτε έχουν υπάρξει κάποιες αλλαγές στο line-up…
Έφυγε ο Πέτρος αν δεν κάνω λάθος…
Έφυγε ο Πέτρος ο οποίος ήταν ένα μέλος που βοήθησε πάρα πολύ τους Elysion στην ηχογράφηση στα τύμπανα του “Silent Scream”, από εκεί και πέρα όμως επειδή ήταν πολύ σαφές ότι είχε ήδη αρκετές υποχρεώσεις η αντικατάστασή του ήταν άμεση, δηλαδή ουσιαστικά, αν θυμάμαι καλά, ίσως ένα live έχουμε προλάβει να κάνουμε με τον Πέτρο κι αυτό ξέροντας ήδη ότι είχε αρκετές υποχρεώσεις άρα θα έφευγε. Οπότε έκτοτε και μετά την προσθήκη τη δική μου, που έγινε πριν την κυκλοφορία του Silent Scream και με τελευταίο τον ερχομό του Ηλία Laitsman στα τύμπανα, έχουμε ένα απόλυτα σταθερό line-up. Δεν έχει γίνει καμία άλλη αλλαγή στη σύνθεση και αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί περνώντας ο καιρός πλέον έχουμε δέσει και συνθετικά ξέρουμε τι έχει να δώσει ο καθένας και πατώντας ο ένας πάνω στην έμπνευση του άλλου νομίζω ότι όλο αυτό γενικά βγήκε στο Someplace Better και ανυπομονώ να δω πως θα βγει και στα live.
Όσον αφορά το “Silent Scream”, τώρα που έκλεισε ο κύκλος του, τι ανταπόκριση είχατε γενικά, από τον διεθνή τύπο καλύτερα, γιατί από τον Ελληνικό ξέρουμε όλοι ότι πήγε καλά και είχε θετική ανταπόκριση, και τι ανταπόκριση βλέπεις έως τώρα για το “Someplace Better” και ας είναι νωρίς.
Ναι είναι όντως λίγο νωρίς δεδομένου ότι περιμένουμε πιο πολύ να έχουμε ένα feedback περισσότερο από την επικοινωνία με τον κόσμο και από τα live παρά από μια ξένη κριτική είτε είναι πολύ θετική είτε είναι πολύ αρνητική γιατί στην τελική το feedback από τον κόσμο είναι αυτό που μετράει και καθορίζει την πορεία ενός δίσκου και όχι το πόσο καλά λόγια θα ειπωθούν για αυτόν. Το “Silent Scream” αν και ήταν το ντεμπούτο άλμπουμ μας είχε μια πραγματικά ανέλπιστα καλή ανταπόκριση σε βαθμό που δεν το περιμέναμε και είμαστε πολύ χαρούμενοι βλέποντας ότι, παρότι όπως είπες έχει κάνει τον κύκλο του, κινείται ακόμα σαν δίσκος, υπάρχει ανταπόκριση ακόμα από τον κόσμο, έχουν περάσει χρόνια που παίζουμε τον ίδιο δίσκο live σε συναυλίες και προσωπικά αν κρίνω από εμένα αλλά και τους υπόλοιπους θεωρώ επιτυχία το ότι παρόλο που έχουμε παίξει τον δίσκο τόσες φορές, ευτυχώς δεν έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που να θεωρούμε ότι έχουμε κουραστεί από τα κομμάτια ή τα έχουμε βαρεθεί, και βλέπουμε ότι ακόμη και σήμερα μας αντιπροσωπεύουν και αυτό είναι ίσως είναι ένα στοιχείο για να αισθάνεται κανείς ότι έχει κάνει έναν καλό δίσκο και όχι ένα συγκυριακά επιτυχημένο πράγμα το οποίο όμως πια δεν είναι αντιπροσωπευτικό για τη μπάντα. Μακάρι να έχει και το “Someplace Better” την ίδια τύχη, το ίδιο θερμό welcome. Από εκεί και πέρα φυσικά ευχή μας είναι να πάει όσο το δυνατόν περισσότερα βηματάκια μπροστά και να μας βοηθήσει και εμάς να ταξιδεύσουμε την μουσική μας εκεί που ακόμη δεν είχαμε την τύχη να την πάμε.
Ανήκετε στο δυναμικό της Massacre, μιας εταιρίας πολύ γνωστής και σεβαστής στον χώρο. Τι αντιμετώπιση έχετε δεχθεί μέχρι τώρα; Είναι ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφορείται με την Massacre και από ότι βλέπω έχετε αρκετά καλή προώθηση από την εταιρεία, μοιάζει να πιστεύει σε εσάς.
Ελπίζουμε να πιστεύει σε εμάς, ελπίζουμε να έχουμε δικαιώσει την καλή τους πίστη στους Elysion που μας έδειξαν από τον πρώτο δίσκο, έτσι κι αλλιώς. Αυτό ήταν και ένα κίνητρο στον πρώτο μας δίσκο να δουλέψουμε αρκετά σκληρά έχοντας ένα δυνατό label πίσω μας, ώστε να είμαστε και εμείς και όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπείς με τον εαυτό μας και να μπορούμε να βοηθήσουμε την εταιρεία ας πούμε να μπορέσει να βοηθήσει με τη σειρά της εμάς. Νομίζω ότι και εμείς έχουμε ανταποκριθεί καλά σε αυτό το “κάλεσμα”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι αλλά και η εταιρία φυσικά και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και ο δεύτερος δίσκος βγαίνει από τη Massacre. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα καλό πνεύμα συνεργασίας και μακάρι να συνεχιστεί και στο μέλλον. Έτσι κι αλλιώς ξέρουμε πολύ καλά ότι τα πράγματα με τη δισκογραφία είναι πλέον πάρα πολύ δύσκολα, όπως και να ‘χει, άσχετα με το σε ποια εταιρεία μπορεί να ανήκεις. Πλέον σημαντικό είναι να μπορείς, κάτω από το πρίσμα στο οποίο ανήκεις, να λειτουργείς ελεύθερα και να παράγεις κάτι με τα δικά σου δεδομένα, έτσι ώστε να αποδώσεις εσύ το καλύτερο που μπορείς. Οπότε είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από αυτή τη συνεργασία.
Προσωπικά θεωρώ ότι το “Someplace Better” είναι πιο δυναμικό από το προηγούμενο ακόμη κι αν οι μελαγχολικές στιγμές μέσα στο άλμπουμ είναι ιδιαίτερα έντονες. Ποια νομίζεις ότι είναι η πιο σημαντική διαφορά σε σχέση με το “Silent Scream” και που οφείλεται αυτό;
Καταρχήν όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε καινούργια πράγματα για το δεύτερο δίσκο, ο οποίος άργησε να βγει, όμως συνθετικά είχε ήδη αρχίσει να δημιουργείται από πολύ νωρίς μετά την κυκλοφορία του “Silent Scream”, δεν είχαμε στο μυαλό μας ότι θα έπρεπε κάτι να αλλοιωθεί ή θα έπρεπε να αλλάξουμε κάτι εσκεμμένα που μας χάλαγε στο Silent Scream. Και γιατί; Αντικειμενικά δεν είχαμε κανένα παράπονο από το δίσκο ως τελικό άκουσμα αλλά και γιατί δεν μας αρέσει κιόλας να λειτουργούμε βάση κάποιας συνταγής.
Οπότε ακολουθήσατε την ίδια φόρμα…
Όχι. Βασικά δεν θέλαμε να ακολουθήσουμε καμία φόρμα, θέλαμε απλά να κρατήσουμε έναν όποιο χαρακτήρα έχουν οι Elysion σαν ατμόσφαιρα που είμαστε εμείς και το να τον αποτάξουμε θα ήταν άκυρο γιατί θα έπρεπε να μην είμαστε οι εαυτοί μας πια, οπότε θέλαμε απλά να διατηρήσουμε αυτό. Και αν κάτι ήταν το ζητούμενο το οποίο επιθυμούσαμε λίγο να “τσιμπήσουμε” στον δεύτερο δίσκο σαν εξέλιξη ήταν αυτό που είπες και μακάρι όντως να ισχύει, να έχει βγει γενικά το τελικό άκουσμα λίγο πιο δυναμικό. Η μελωδία παίζει πρωταρχικό ρόλο στους Elysion είμαστε μια απόλυτα ατμοσφαιρική και μελωδική μπάντα οπότε αυτό το πράγμα δεν θα μπορούσε να εκλείψει, θα έπρεπε να μεταστραφεί απόλυτα η ταυτότητά μας και αυτό σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν το ζητούμενο. Το μόνο που θέλαμε ήταν να καταφέρουμε να κάνουμε ένα βηματάκι πιο πέρα και λίγο να υπερέχουμε σε δυναμισμό, αν αυτό είναι εφικτό, δηλαδή να γίνουν τα δυνατά κομμάτια ακόμη δυνατότερα και τα πιο ευαίσθητα κομμάτια ακόμη πιο ευαίσθητα. Και πηγαίνοντας σε δευτερεύοντα πράγματα ίσως να έχουμε και μια λίγο πιο σύγχρονη παραγωγή, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι το “Silent Scream” είχε μια παρωχημένη παραγωγή γιατί ήμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι με αυτό, απλά νομίζω ότι το Someplace Better εξυπηρετείται και από την παραγωγή που έχει που είναι πιο straightforward, λίγο πιο rock από το “Silent Scream”.
Σχετικά με την παραγωγή, στο προηγούμενο άλμπουμ είχατε συνεργαστεί με τον γνωστό σε όλους Ted Jensen, ο οποίος έχει κάνει και παραγωγές για pop ινδάλματα ας πούμε, όπως είναι η Madonna και οι Evanescence αν θέλεις να τους βάλεις σε αυτό το “καλούπι”, αλλά και σε πιο σκληρά ακούσματα όπως οι Korn, οι Marilyn Manson, οι Slipknot κτλ. Αυτή τη φορά συνεχίσατε με τον Mark Adrian αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα ενδιαφέροντα ονόματα όπως είναι οι Dan Certa και David Collins. Θα ήθελες να μας πεις καταρχήν γιατί δεν συνεχίσατε με τον Ted Jensen και πως ήταν η συνεργασία σας με αυτά τα ονόματα;
Καταρχήν ήταν μεγάλη τιμή για τον πρώτο δίσκο ότι καταφέραμε να έχουμε αυτή την ομάδα να δουλεύει μαζί μας. Εκτός του Ted Jensen που γενικά ήταν μια εγγύηση στο τελικό φινίρισμα της παραγωγής επειδή έκανε το mastering του δίσκου και ο Mark Adrian ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ξέρει απόλυτα τον ήχο μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό για να ξέρει πως να διαχειριστεί κάποια πράγματα και με την πάροδο του χρόνου πλέον είναι ένας άνθρωπος που θεωρούμε οικογένεια μας οπότε ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι θα συνεχίζαμε να συνεργαζόμαστε μαζί του, έτσι κι αλλιώς μας έχει ακολουθήσει σχεδόν σε όλα τα ταξίδια μας, είναι παντού μαζί μας οπότε είναι το έκτο μέλος της μπάντας.
Οπότε στην ουσία νομίζεις ότι ένα καλό team παραγωγών και μηχανικών ήχου βοηθάει τη μπάντα να εξελίξει τη μουσική της και την ταυτότητά της.
Σίγουρα το πιστεύω αυτό. Απλά δεν πιστεύω ότι όσο καλός και να είναι κάποιος τεχνικός ήχου δεν μπορεί να φτιάξει μια μπάντα η οποία δεν έχει μόνη της μια ταυτότητα. Δηλαδή, η συνεισφορά του θα είναι πολύ χρήσιμη, δυστυχώς όμως θα είναι περιορισμένη και αν αυτό το πράγμα δεν γίνει βίωμα στη μπάντα και αν από μόνη της δεν έχει κάποιο χαρακτήρα αυτό θα βγει στη επιφάνεια και δεν είναι δυνατό να σωθεί από τον χειρισμό κάποιου ειδικού, όσο ταλέντο και να είναι αυτός. Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες συνεργασίες δεν τέθηκε θέμα να αλλάξουμε την συνεργασία μας με κάποιον φυσικά.
Είναι επιλογή της μπάντας να κάνει αυτές τις συνεργασίες ή έχει να κάνει και η εταιρία πίσω από αυτό;
Όχι, όχι ήταν καθαρά δική μας επιλογή. Αρχίσαμε να ψάχνουμε γενικά διάφορους παραγωγούς που οι δουλειές τους και ο ήχος τους θεωρούμε ότι θα ήταν κοντά σε αυτό που θέλαμε να βγει από εμάς, οπότε ήταν λίγο αυτόματη η σκέψη ότι θα έπρεπε να απευθυνθούμε σε κάποιους από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Όχι ότι δεν θεωρούμε ότι στη Ευρώπη υπάρχουν κάποιοι απόλυτα αρμόδιοι να διαχειριστούν τον ήχο μας, όμως νομίζω γενικά ότι στο “Someplace Better” θέλαμε να είναι ένας πολύ groove-άτος και με λίγο πιο Αμερικάνικο ήχο δίσκος, έτσι το αν καταφέρναμε να βρούμε κάποιον που να ξέρει ακριβώς πως να το κάνει σαν παραγωγός ήταν το ζητούμενο. Ευτυχώς είχαμε την τύχη να έχουμε θετική ανταπόκριση από αυτούς τους οποίους προσεγγίσαμε, όπως ο Dan Certa και ο David Collins. Οι οποίες είναι επίσης πολύ σημαντικές συνεργασίες και πραγματικά μας έκανε εντύπωση, παρόλο που έχουν στο βιογραφικό τους δουλειές που είναι φοβερά βαρύγδουπες και είναι φοβερά καταξιωμένοι… Νομίζω ότι αυτό που μας κέρδισε τελικά σε αυτούς ήταν το ότι κατάφεραν να δώσουν μέσα από τη δουλειά τους να βγάλουν προς τα έξω το δικό μας ήχο και όχι τη δική τους προσέγγιση. Και αυτό ήταν που θέλαμε να κάνουμε, δεν θέλαμε δηλαδή να δανειστούμε την προσέγγιση κάποιου ταλαντούχου ώστε να μας φέρει κάπου, θέλαμε αυτό που εμείς έχουμε να δώσουμε απλά κάποιος να καταφέρει να το βγάλει προς τα έξω. Οπότε είμαστε πολύ τυχεροί που μπόρεσαν να διαχειριστούν την ταυτότητά μας αυτοί οι άνθρωποι και γενικά είναι πάντα ευχάριστο να διευρύνεται ο κύκλος των συνεργασιών γιατί ανοίγει το μυαλό, γνωρίζεις καινούριους τρόπους δουλειάς, καινούρια άτομα και μακάρι να συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την τύχη.
Όσον αφορά τους στίχους τώρα, επειδή ακούω σχεδόν καθημερινά το άλμπουμ, μου βγάζουν κάτι πολύ προσωπικό και ο τρόπος απόδοσής τους είναι φανταστικός. Ποιος είναι υπεύθυνος για τους στίχους ή είναι ένα project με το οποίο ασχολείται όλη η μπάντα;
Γενικότερα και σε ότι αφορά τη μουσική και σε ότι αφορά τους στίχους κάνουμε μια ομαδική δουλειά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα πάντα είναι μοιρασμένα ποσοστιαία με ακριβής επί τις εκατό μετρήσεις, δεν έχει νόημα νομίζω. Ο καθένας προσφέρει στον τομέα του αυτό που μπορεί να προσφέρει καλύτερα και αυτό είναι και το επικερδές. Για τους στίχους αλλα και για τις μελωδίες της φωνής και γενικά για τη μουσική δουλέψαμε πολύ στενά, περισσότερο ο Johnny και εγώ και γενικά είναι λίγο μπλεγμένο το πράγμα και όταν το σκέφτομαι δεν έχει και νόημα να απαντήσω ποιος ακριβώς έχει κάνει τι, γιατί ενώ μπορεί να θυμάμαι ίσως ότι σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο ίσως είμαι εγώ πιο πολύ υπεύθυνη για κάτι ή σε κάποιο άλλο σημείο ο Johnny, επειδή έχω πατήσει τόσο πολύ πάνω στην έμπνευση του και εκείνος στη δική μου και γενικά όλοι μαζί ο ένας επάνω στον άλλο δεν νομίζω ότι έχει νόημα να κάτσουμε να το διαχωρίσουμε. Δηλαδή και εγώ δεν θα έγραφα το ίδιο χωρίς εκείνους και εκείνοι χωρίς εμένα οπότε είναι λίγο αλληλένδετο το θέμα της έμπνευσης.
Λοιπόν που είναι αυτό το “Someplace Better”;
Έλα μου ντε! (Γέλια) Μάλλον είναι στο μυαλό μας το “Someplace Better”…
Φαντάζομαι ότι μετά από ένα “Silent Scream” (Σιωπηλή κραυγή) το αποτέλεσμα θα ήταν να βρεις κάτι “Someplace Better”, κάπου καλύτερα δηλαδή….
Το “Someplace Better” σαν τίτλος επιλέχθηκε για αρκετούς λόγους. Καταρχήν έχουμε και το ομώνυμο κομμάτι μέσα στο δίσκο που είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό έτσι κι αλλιώς όλου του δίσκου οπότε είχε ένα νόημα να το επιλέξουμε σαν τίτλο. Όμως, πέρα από το ότι επίσης θεωρούμε ότι οι Elysion είμαστε μια αρκετά optimistic μπάντα με πολύ θετικό approach γενικά και στη μουσική και στους στίχους μας οπότε το “Someplace Better” είναι ένα concept που μας αντιπροσωπεύει, θέλαμε να υπάρχει κάποια νύξη, έστω χωρίς πολιτικό νόημα γιατί δεν έχουμε κάποιο πολιτικό μήνυμα στους στίχους μας, θέλαμε όμως να έχει κάποια ατμοσφαιρική ακολουθία σε σχέση με την κατάσταση που ζούμε γενικά, με όλα αυτά που βιώνουμε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και επειδή έχουμε τη χαρά να ακουγόμαστε και εκτός Ελλάδας θέλαμε ο τίτλος του άλμπουμ να είναι κάτι που αποπνέει μια αισιοδοξία και ένα πνεύμα ανάτασης και όχι κάτι πεσιμιστικό και ας πούμε στριφνό. Οπότε για όλους αυτούς τους λόγους καταλήξαμε σε αυτό. Τώρα που είναι το “Someplace Better” πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει σαν τόπος στην πραγματική ζωή, δεν υπάρχει ένα μέρος όπου όλα να είναι ιδανικά και γενικά αν το πολύφιλοσοφήσουμε ο άνθρωπος μάλλον τείνει όπου και να ‘ναι να ονειρεύεται κάτι καλύτερο οπότε ποτέ δεν του είναι αρκετή η πραγματικότητα που ζει, αλλά σίγουρα όλοι μέσα στην φαντασία μας έχουμε ένα τόπο που θεωρούμε ότι είναι καλύτερος από αυτόν που βρισκόμαστε τώρα και γενικά αυτό είναι και το κίνητρο για να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα και η ελπίδα για να μας κρατάει στα δύσκολα.
Ας επιστρέψουμε λίγο στις συνεργασίες του άλμπουμ, όσον αφορά το εξώφυλλο τώρα το οποίο θα ξαναπώ είναι φανταστικό και θα γίνω επαναλήψιμος. Το εξώφυλλο του “Silent Scream” ήταν και το ίδιο πολύ όμορφο και είχε και αυτή τη δόση grotesque μέσα που μου άρεσε. Αυτή τη φορά όμως επιλέξατε να μην συνεργαστείτε πάλι με την Natalie Shau αλλά με τον Gustavo Sazes ενώ συνεχίσατε τη συνεργασία με τον Seth για τις φωτογραφίες και το artwork του άλμπουμ αν δεν κάνω λάθος….
Όχι, δεν είχε ο Seth κάτι να κάνει με το άλμπουμ… O Seth είχε επιμεληθεί γενικά το artwork του “Silent Scream” μαζί με την Natalie Shau και κατά τη γνώμη μου ταίριαζε απόλυτα με το ύφος του δίσκου. Στο “Someplace Better” όλο το artwork, το inlay και το booklet ήταν επιμέλεια του Gustavo, πάλι μεγάλη μας τιμή. Όμως μιας και το ανέφερες… και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, ενώ η original release, η Ευρωπαϊκή, έχει αυτό το cover από τον Gustavo η συνεργασία με την Natalie συνεχίστηκε, ευτυχώς, και έτσι έχουμε την ευκαιρία να έχουμε δυο διαφορετικά covers για την Japanese release του Someplace Better.
Αυτό είναι λίγο tricky για τους fans όμως….
Αυτό είναι ωραίο νομίζω!!! Έτσι κι αλλιώς και το Silent Scream είχαμε την τύχη να έχει κυκλοφορήσει σε τρεις διαφορετικές editions. Υπήρχε η “κλασσική”, ήταν η Japanese η οποία είχε και bonus υλικό κτλ και μια Taiwanese edition. Αυτή τη φορά εκτός από το bonus υλικό ήταν διαφορετικό και το εξώφυλλο, το οποίο έχει κάνει για την Ιαπωνική έκδοση η Natalie, η οποία έχει ένα πολύ συγκεκριμένο καλλιτεχνικό χαρακτήρα που είναι πάρα πολύ ωραίος, και θα έλεγα ότι είναι σαν μια συνέχεια του Silent Scream, είναι πολύ κοντά σε αντίθεση με το εξώφυλλο του Gustavo που είναι μια διαφορετική προσέγγιση και αυτό θέλαμε κιόλας. Αλλά νομίζω ότι και αυτό ταιριάζει πάρα πολύ γενικά στο όλο concept, τα φωτεινά χρώματα που έχει χρησιμοποιήσει, είναι κάτι δυναμικό, ίσως και λίγο Ελληνικό δηλαδή παραπέμπει και σε κάτι Ελληνικό, πχ το άγαλμα έχει μια αναφορά. Και πάλι μεγάλη μας τιμή που είχαμε και τους δυο να δουλέψουν για μας.
Ποιες μπάντες θεωρείς ότι έχουν επηρεάσει πιο πολύ τους Elysion και πως θα περιέγραφες σε κάποιον που δεν έχει ξανακούσει Elysion την μουσική σας;
Αυτή η ερώτηση είναι tricky πάντα. Γιατί όλοι όσοι είμαστε στους Elysion… Aν κάτσω και τα βάλω κάτω συγκεκριμένα, έχουμε διαφορετικά ακούσματα οπότε θα πρέπει να καταλήξω με μια λίστα από πολλές μπάντες το οποίο δεν έχει και νόημα. Στην τελική και υποσυνείδητα πλέον, περνάνε μέσα μας τόσα πολλά ακούσματα που τελικά είναι δύσκολο να κάτσεις και να βάλεις μια ετικέτα από που προέρχεται το κάθε τι. Όμως όταν καθόμαστε και γράφουμε ένα κομμάτι ή κάποια ιδέα ξέρω ότι κανείς μας δεν έχει στο μυαλό του καμία μπάντα. Δηλαδή μπορεί ο καθένας να κουβαλάει μέσα του μια καλλιτεχνική ταυτότητα αλλά κανείς δεν κάθεται να σκεφτεί ότι αυτό που γράφουμε “ρε παιδιά μου θυμίζει κάτι” ή κινούμαστε εκεί, οπότε δεν έχει νόημα να αναφέρω κάποιους συγκεκριμένους. Γενικά κινούμαστε σε ένα πολύ ευρύ φάσμα του metal και γενικότερα του rock το οποίο είναι τόσο χαώδες που νομίζω δεν έχει νόημα να αναφέρουμε συγκεκριμένα μπάντες.
Ας περάσουμε λίγο στην Ελληνική σκηνή. Έχουνε βγει τελευταία πάρα πολύ καλές δουλειές. Τι θεωρείς ότι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια ώστε να δημιουργηθεί αυτή η άνθηση τόσο στον ακραίο χώρο όπως είπαμε πριν όσο και σε πιο παραδοσιακά metal ακούσματα;
Καταρχήν με χαροποιεί πάρα πολύ το γεγονός ότι πλέον είναι δεδομένο ότι υπάρχει όλη αυτή η άνθηση και δεν είναι κάτι που λέμε ή λέγαμε μέχρι πριν κάποια χρόνια για να κάνουμε λίγο ξέρεις τα πικρά γλυκά και να πούμε ότι ναι η Ελλάδα είναι εδώ και ότι πάει μπροστά. Τώρα νομίζω ότι είναι καταφανές αυτό το πράγμα, και σε επίπεδο παραγωγής δεν υπάρχει σύγκριση με δουλειές που γινόταν πολλά χρόνια πριν…
Είναι και οι εταιρίες που βοηθούν τώρα τις Ελληνικές μπάντες. Aλλά και τα αυτοχρηματοδοτούμενα που βγαίνουν έχουν πολύ καλή παραγωγή, ήχο και μουσικά είναι πολύ ωραία δηλαδή… πιο ξεχωριστά από κάτι που θα ακούσεις στον Ευρωπαϊκό χώρο…
Σε επίπεδο παραγωγής νομίζω ότι πέρα από τις μπάντες που, και καλά κάνουν, επιλέγουν και καταφέρνουν να απευθυνθούν σε κάποιους πολύ καταξιωμένους για να προσεγγίσουν τον ήχο τους, ακόμα και στην Ελλάδα το επίπεδο της τεχνογνωσίας έχει ανέβει πάρα πολύ σε σχέση με τα χρόνια πριν και είναι σίγουρο ότι αν ψάξεις λίγο θα βρεις πολύ αξιόλογους ανθρώπους να δουλέψεις μαζί τους. Γενικά το επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ, οι δουλειές είναι πολύ ανταγωνιστικές και στέκονται επάξια δίπλα σε δουλειές από ξένες μπάντες. Δεν νομίζω πλέον ότι έχουμε πολλά να ζηλέψουμε, έχει λίγο κλείσει η ψαλίδα, με εξαίρεση βέβαια κάποιες μπάντες οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι απλησίαστες και σε θέματα παραγωγής γιατί είναι “τερατώδεις” οι παραγωγές και “τερατώδες” το budget οπότε έτσι και αλλιώς είναι εκτός συναγωνισμού. Αυτό που νομίζω ότι έχει αλλάξει, πέρα από την τεχνογνωσία είναι ότι έχουν ανοίξει τα μυαλά μάλλον και τελικά αυτό είναι που έχει φέρει τα πράγματα έτσι σε μια άνθηση. Έχουμε γίνει πιο ανοιχτόμυαλοι, έχουμε περάσει από την φάση της μιζέριας, της αδικίας, του “τι να κάνω;”. Ίσως και βλέποντας κάποιες μπάντες πανάξια και μετά από τόσα χρόνια σιγά, σιγά να κάνουν το outbreak στο εξωτερικό όλο αυτό να έχει δημιουργήσει ένα κλίμα του ότι μπορούν να γίνουν πράγματα και να βγεις προς τα έξω… δεν είναι ότι δεν γίνεται. Απλά θα πρέπει να δουλέψουν πάρα, πάρα, πάρα πολύ σκληρά.
Θεωρείς ότι η κρίση έχει επηρεάσει τους metal μουσικούς στην Ελλάδα; Και αν ναι θεωρείς ότι είναι περισσότερο θετικές ή αρνητικές οι επιπτώσεις αυτές (δημιουργικά μιλώντας πάντα);
Επειδή όλοι είμαστε μέλη ενός κοινωνικού συνόλου καταρχήν, η ιδιότητα του πολίτη μιας κοινωνίας προηγείται της καλλιτεχνικής ιδιότητας, επηρεαζόμαστε έτσι κι αλλιώς. Βέβαια ο κάθε άνθρωπος επηρεάζεται από αυτήν την κρίση σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικό τρόπο, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα άλλωστε. Νομίζω όμως ότι όλο αυτό ήταν προς όφελος της metal σκηνής στην Ελλάδα. Έτσι κι αλλιώς αυτού του είδους η σκηνή ποτέ δεν ήταν ποτέ οι φραγκάτοι, η βιτρίνα. Ποτέ δεν περνάγαμε εύκολα, όσα χρόνια θυμάμαι εγώ ποτέ δεν έρεε το χρήμα, ποτέ δεν το έκανε κάποιος για να βγάλει λεφτά και αν το έκανε καταλάβαινε σύντομα ότι δεν παίζει αυτό. Έτσι κι αλλιώς για την φανέλα δούλευε το πράγμα οπότε… Aν υποθέσουμε ότι επηρεάστηκαν όλοι, που επηρεάστηκαν όλοι! Νομίζω μάλλον ότι οι της metal σκηνής είμαστε οι λιγότερο επηρεασμένοι και οι πιο ευνοημένοι. Έτσι κι αλλιώς στα δύσκολα ήμασταν, δεν μας κόπηκε το μεροκάματο, για τη φανέλα ήμασταν για τη φανέλα είμαστε και τώρα. Από την άλλη υπάρχει πάντα και το πείσμα ότι όσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα τόσο περισσότερο χρειάζεται να συσπειρωθεί η σκηνή για να πάνε τα πράγματα μπροστά.
Θεωρείς ότι σε σχέση με κάποια χρόνια πριν που υπήρχαν οι τσακωμοί, οι καυγάδες και οι έριδες έχει έρθει πιο κοντά τώρα;
Δεν ξέρω πραγματικά αν έχει νόημα να κάτσω να σκεφτώ ποιοι είναι αγαπημένοι, ποιοι δεν είναι, γιατί δεν είναι και αν θα έπρεπε να είναι. Από επιλογή δεν ήμουν ποτέ αποδέκτης καμιάς αρνητικής κατάστασης ούτε κόντρας, δηλαδή δεν θέλω να ασχολούμαι με κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι αν υπάρχει γενικά μια αρνητικότητα, μια εμπάθεια, που είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά και όπου υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις αναπτύσσονται και τα ανθρώπινα ελαττώματα έτσι κι αλλιώς, αυτά αφορούν κυρίως μπάντες που ακόμα ίσως δεν έχουν πάρα πολύ δουλειά να κάνουν. Και αυτό είναι λογικό νομίζω, δεν το λέω σαν αρνητικό σχόλιο. Νομίζω οτι όσο πιο πολλές υποχρεώσεις ανακύπτουν και όσο πιο πολύ κατ’ ουσίαν ασχολείται κάποιος και προσπαθεί κάθε μέρα να γράφει μουσική και να εξελίσσεται αναπόφευκτα όλο και λιγότερο χρόνο και ενέργεια έχει να δαπανήσει στο να σκέφτεται αν υπάρχει κάτι αρνητικό προς εκείνον κτλ. Αυτό είναι σίγουρο. Τώρα αν υπάρχει κάτι αρνητικό, άνθρωποι είμαστε και οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα και αυτό το πράγμα θα υπάρχει πάντα. Μακάρι να κρατάμε απασχολημένο το μυαλό μας με τη μουσική μας και με πράγματα που έχουν ουσία και με την μουσική μας παρά με οτιδήποτε το αρνητικό.
Στο παρελθόν έχετε παίξει support για πολύ μεγάλα συγκροτήματα και με πολύ μεγάλη επιτυχία. Κάποιο headlining tour ετοιμάζετε ή είναι νωρίς ακόμη; Τι σχέδια υπάρχουν γενικότερα για συναυλίες;
Καταρχήν έτσι και αλλιώς τώρα είναι μια περίοδος που κανονίζουμε κάποια πράγματα δεν έχουμε ανακοινώσει ημερομηνίες ακόμη. Ούτε ξέρω αυτή τη στιγμή αν θα γίνει κάποιο headlining tour, σε ότι αφορά τουλάχιστον τα εκτός συνόρων live. Θεωρώ ότι θα ξεκινήσουμε ένα tour εντός Ελλάδας και επειδή είναι το άμεσα πιο προσιτό και επειδή είμαστε απίθανα ευγνώμονες προς τους Έλληνες fans και θέλουμε πάρα πολύ αυτό το πράγμα να είναι έκδηλο επειδή ξέρεις… υπάρχει ή υπήρχε ένα πνεύμα ότι μια Ελληνική μπάντα πρέπει να έρθει στην Ελλάδα λίγο “ξενόφερτη” εντός εισαγωγικών για να τύχει αποδοχής στη χώρα μας. Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι τουλάχιστο σε ότι αφορά εμάς, δεν ξέρω αν είναι θέμα τύχης γιατί δεν πιστεύω απόλυτα στην τύχη, αλλά είχαμε μια τόσο θετική αντιμετώπιση γενικά από τους Έλληνες οπαδούς.
Από το demo ακόμα πριν φτάσεις εσύ στην μπάντα.
Ισχύει. Οπότε νομίζω ότι όταν σέβεσαι και έχει πίστη και αντιμετωπίζεις με ειλικρίνεια το κοινό που έχεις από κάτω δεν γίνεται παρά να σε σεβαστεί κι αυτό. Όταν δώσεις στο κοινό θα σου δώσει. Απλά ίσως πρέπει πρώτα να μάθουμε να δίνουμε πριν περιμένουμε να μας δώσουν γιατί κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό το Ελληνικό tour, σίγουρα θα κανονίσουμε πραγματάκια και για έξω και δεν νομίζω ότι μας νοιάζει και πολύ αν θα είναι headline ή δεν θα είναι έτσι κι αλλιώς, θέλουμε απλά να παίξουμε τη μουσική μας και να την επικοινωνήσουμε.
Ας πούμε όμως ότι κάνετε ένα headlining tour ή κάποια εμφάνιση ποια μπάντα θεωρείς ότι θα ήταν, αν όχι ιδανική, ποια θα θέλατε να παίξει support σε εσάς; Πέρα από “ανωτερότητα” ή “κατωτερότητα” δεν μιλάω γι’ αυτό…
Δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία γιατί όταν μιλάμε για μουσική τα κριτήρια της “ανωτερότητας” είναι πολύ σχετικά μιλάμε για ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα δηλαδή δεν υπάρχει απόλυτα αντικειμενική πραγματικότητα. Αλλά νομίζω ότι δεν θα ήταν και καθόλου δημοκρατικό κάτι τέτοιο να έχω εγώ ένα κριτήριο με βάση ποιους θεωρώ εγώ ανώτερους ή κατώτερους. Πραγματικά ποτέ δεν μας απασχόλησε αυτό, έχω αναμνήσεις από live που μπορεί να μην ήταν σε τεράστια stages και να μην ήταν τα support με μεγάλες μπάντες αλλά ήταν από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές και έμαθα πάρα πολλά πράγματα από αυτά. Σημασία έχει πως θα αξιοποιήσεις το δικό σου χρόνο που σου δίνεται πάνω στη σκηνή όχι πως θα αξιοποιήσει ο προηγούμενος από εσένα το χρόνο του και ο επόμενος. Αυτή είναι η στιγμή σου! Μπορείς να την κάνεις ότι θες αν μπορείς να την κάνεις κάτι. Αυτό θέλουμε, να εκμεταλλευτούμε το χρόνο που μας δίνεται εμάς τώρα ποιος είναι πριν ποιος είναι μετά, ελπίζω να είναι κάποιος άξιος γιατί γενικότερα ανεβαίνει το επίπεδο.
Το 2012 βγάλατε και ένα Digital Ep με διάφορες live και ακουστικές εκτελέσεις. Έχετε σκεφτεί να κάνετε ένα καθαρά unplugged δίσκο και ποια είναι η γνώμη σου για τέτοιου είδους κυκλοφορίες;
Για το προσεχές μέλλον δεν έχουμε κάτι τέτοιο στα σκαριά, όμως εμένα μου αρέσει κάτι τέτοιο, σε όλους μας αρέσει κάτι τέτοιο και θεωρώ θα είχε ένα ενδιαφέρον για τους Elysion γιατί μπορεί να υποστηριχτεί από το είδος της μουσικής που παίζουμε, ευτυχώς. Και αυτό είναι κάτι που μας αρέσει. Ευτυχώς ακόμη και χωρίς τα παραγωγικά στοιχεία που μπορεί να βγάζουν μπροστά τη μουσική νομίζω ότι έχουμε ένα είδος songwriting που μπορεί να βγει η ατμόσφαιρα ενός κομματιού ακόμη και με δυο κιθάρες και μια φωνή. Πολύ θα μου άρεσε κάτι τέτοιο, θα μου άρεσε και σαν live ιδέα. Γενικά το έχουμε σκεφτεί αυτό και στο παρελθόν, ένα tour με unplugged sessions και μπορεί να γίνει και άμεσα, θα δούμε.
Με video τι κάνετε;
Με video κανονίζουμε και βλέποντας και κάνοντας….
Δεν έχετε κάποιο κομμάτι στο μυαλό σας;
Έχουμε στο μυαλό μας αλλά δεν θα ήθελα να πω γιατί από το έχω στο μυαλό μου μέχρι το καταλήγουμε σε αυτό είναι κάτι σχετικό, μακάρι να μπορέσουμε να κάνουμε παραπάνω από ένα. Έτσι κι αλλιώς έχει περάσει καιρός και μην έχοντας κάνει ένα clip για τον πρώτο δίσκο, θέλουμε όταν αυτό γίνει να είναι κάτι πολύ όμορφο και έτσι όπως το έχουμε στο μυαλό μας και αντιπροσωπευτικό. Δεν έχουμε και καμιά ψωνάρα να κάνουμε ένα clip σώνει και ντε.
Βασικά πιστεύω είναι καλό γιατί βοηθάει και το YouTube πολύ….
Γενικά είναι πολύ καλό για μια μπάντα να έχει μια οπτική απεικόνιση και μια παρουσία κτλ αλλά επειδή και αυτό πλέον είναι αρκετά εύκολο να γίνει, δηλαδή μπορείς να κάνεις ένα clip άμα αποφασίσεις ότι το θες πραγματικά. Εμείς θέλουμε να κάνουμε κάτι που να μας προσφέρει κάτι επιπλέον από αυτό που έχουμε ήδη, όχι για να πούμε ότι απλά το κάναμε. Έχουμε όμως αρκετά πράγματα στο μυαλό μας. Ήδη κι από τον προηγούμενο δίσκο είχαμε διαλέξει διάφορους σκηνοθέτες και παρόλο που δεν έγινε για τον προηγούμενο νομίζω ότι θα γίνει για αυτόν.
Θέλω να μου πεις ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από το “Someplace Better” και γιατί.
Καταρχήν είναι λίγο πρόσφατα τα πράγματα ακόμα οπότε δεν έχουνε κάτσει ακριβώς μέσα μου, ούτε μέσα σε κανέναν από εμάς. Δηλαδή παρόλο που ακούμε όλα τα κομμάτια πολύ καιρό νομίζω ότι θα χρειαστεί να τα παίξουμε αρκετές φορές live για να έχω έτσι ένα γενικό feel της κατάστασης και να καταλήξω κάπου. Γιατί για την ώρα παλαντζάρω από το ένα στο άλλο και στο άλλο γιατί περνάω στιγμές και περιόδους. Πάντως όσες φορές μέχρι τώρα με έχουν ρωτήσει, μετά από ώριμη σκέψη, λέω ότι αυτή τη στιγμή αυτό που έχω εγώ στο repeat είναι το “The Promise”, είναι μια μπαλάντα από το δίσκο που είναι αρκετά συναισθηματική και μου αρέσει πολύ.
Νομίζω ότι τελειώσαμε… Θα ήθελες μήπως να προσθέσεις κάτι που ίσως ξέχασα να ρωτήσω και θα ήθελες να αναφερθεί;
Εκτός από τις ευχαριστίες μας εκ μέρους όλης της μπάντας για τη φιλοξενία, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και όλους τους αναγνώστες και να σας προσκαλέσουμε σύντομα να μας ανταμώσετε σε κάποιο live, μιας και είμαστε σε περίοδο κανονίσματος. Έχουμε να σας δούμε καιρό, περιμένουμε πως και πως αυτά που έχουμε ετοιμάσει να τα αποδώσουμε ζωντανά και μακάρι αυτό να είναι ένα ραντεβού με παλιούς και καινούριους φίλους για τους Elysion.
Σε ευχαριστώ πολύ!
Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Καραγεώργος
Απομαγνητοφώνηση: Πάνος Πρέντζας
https://www.facebook.com/elysionofficial
http://www.elysionofficial.com/
Band Members:
Christianna – Φωνητικά
Johnny Zero – Κιθάρες
FxF – Μπάσο
Laitsman – Τύμπανα
Nid – Κιθάρες
Discography:
Silent Scr3am 2009
Killing My Dreams (Digital Ep) 2012
Someplace Better 2014
