Οι Ιταλοί progressivάδες υπάρχουν από το 1993 και αυτός εδώ είναι ο τέταρτος δίσκος τους, ο οποίος σηματοδοτεί και την επιστροφή του τραγουδιστή Giò De Luigi που είχε τραγουδήσει στους πρώτους δύο(Apocolokyntosys και Eros and Thanatos). Τα κομμάτια είναι αρκετά καλά και έχουν ποικιλία αλλά δεν βγάζουν συναίσθημα και αυτήν την πόρωση που θα έπρεπε καθώς μπορεί να παίζουν παπάδες, να έχουν αρκετές αλλάγες, progressive γαρ, αλλά η φωνή είναι μέτρια και η παραγωγή δεν έχει βοηθήσει καθόλου απ’ότι φαίνεται. Οι εντάσεις δεν ακούγονται σωστές καθώς τα drums είναι θαμμένα και δεν βοηθούν τα κομμάτια. Επίσης, κάτι άλλο που πρόσεξα είναι το image του συγκροτήματος. Θέλει αρκετό φτιάξιμο γιατί δεν ταιριάζουν μεταξύ τους και φαίνονται λίγο ότι να’ναι. Το πιο δυνατό κομμάτι είναι το Αutumn Leaves, που θυμίζει και λίγο Dream Theater. Ένας μέτριος δίσκος με πολυ λίγες καλές στιγμές. Ίσως αν πρόσεχαν λίγο περισσότερο την παραγωγή να τους έβγαινε και σε καλό.
6/10
Tένια Λάρδα
