Νοσταλγία. Ίσως η μόνη λέξη που μπορεί να αντικατοπτρίσει τα συναισθήματα μου ακούγοντας το νέο δίσκο των Fading Bliss.
Παλιό gothic/doom στα βήματα των Paradise Lost, Theater Of Tragedy, Tristania (προ ξεφτιλίσματος) My Dying Bride, ίσως και κάτι από τους πιο τωρινούς Shape Of Despair. Απλά υπέροχο. Αργό, νοσταλγικό, βασανιστικό. Όσοι αγαπήσατε αυτά τα σχήματα στις αρχές του 1990 είναι ένας δίσκος αφιερωμένος σε εσάς, άνετα θα μπορούσε να κυκλοφορήσει τότε.
Ακούω το “Mountain” και σε κάποιες στιγμές παύσης ακούγεται το γνωστό χρατς από την βελόνα ενός βινυλίου, μελετημένα όλα να γυρίσεις πίσω. Να κλείσεις τα μάτια και να χαθείς. Τέσσερα τραγούδια διάρκειας 46 λεπτών από τα οποία το ένα είναι μια υπέροχη, μεταμορφωμένη στο ύφος τους, διασκευή στο “Forest” των Cure! Βυθίζεσαι στον κόσμο τους και σου μένει μια πικρή γεύση ότι ήταν τόσο μικρός δίσκος…
Πραγματικά από τις πιο ωραίες δουλειές που έχω συναντήσει τον τελευταίο καιρό, μην το στερήσετε στον εαυτό σας. Βάζω άλλο ένα ποτό και πατάω το “repeat”…
9/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
