Ανταποκρίσεις

Flotsam & Jetsam, Memorain, Desert Near The End, Hailsteel

Δεν ξέρω πόσοι περίμεναν για το συγκεκριμένο live, καθώς οι «αναγεννημένοι» Flotsam & Jetsam θα εμφανιζόντουσαν για τρίτη φορά μέσα σε δυο χρόνια στη χώρα μας. Για αυτούς που θα τους έβλεπαν για πρώτη φορά, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, θα ήταν μια σπουδαία και μοναδική ευκαιρία, λόγω και του πάρα πολύ καλού φετινού τους, ομώνυμου άλμπουμ.

Η συναυλία ξεκίνησε με μια μικρή καθυστέρηση και κάποια λεπτά μετά τις 19:30 στη σκηνή βγήκαν οι δικοί μας Hailsteel. Κλασικό thrash metal, επενδυμένο με μελωδικά σημεία και με κάποια τραγούδια που ακουμπούσαν το κλασικό heavy metal. Ο τραγουδιστής τους, μπορεί να φάνηκε λίγο αγχωμένος στην αρχή, αλλά γενικά ήταν επικοινωνιακός με το κοινό, χρησιμοποιώντας αρκετά καλά το χιούμορ του. Κάποια από τα λίγα άτομα που βρίσκονταν ακόμα στο Κύτταρο εκείνη την ώρα και που βρισκόταν κυρίως στην μπροστά σειρά, έδειξαν ότι γνωρίζουν το συγκρότημα και τα κομμάτια του. Αυτό φάνηκε τόσο από το headbanging, τη συμμετοχή στα κομμάτια, όσο και από τη συμμετοχή στο crowdsurfing στο τέλος. Έκλεισαν με το “Raw, Rapid, Aggressive”, το οποίο ήταν και η απάντηση σε φίλο που τους είχε ρωτήσει με ποιες λέξεις θα περιέγραφαν το στυλ της μπάντας! Αρκετά καλοί και με μπόλικη ενέργεια!

Για τη συνέχεια είχαμε τους Desert Near The End. Thrash/ speed metal με πιο μοντέρνο και σύγχρονο ήχο, που ήταν δυνατός, ογκώδης και καταστροφικός Μας έπαιξαν κομμάτια κυρίως από τον καινούριο τους δίσκο “Theater Of War”. Τα φωνητικά του Αλέξανδρου Παπανδρέου, μου θύμισαν τον Matt Barlow από τους Iced Earth. Και ναι, όσο πέρναγε η ώρα αυτό επιβεβαιώθηκε περισσότερο. Αν ψάξετε μάλιστα στο YouTube, θα βρείτε μια διασκευή τους στο “Stormrider” των Iced Earth, αυτό σίγουρα κάτι λέει για τις επιρροές τους. Κάπου στη μέση μας παρουσίασαν και το νέο τους κιθαρίστα. Επίσης, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν αρκετά οι κιθάρες, που με έκαναν να θέλω να συμμετάσχω περισσότερο! Από τα κομμάτια, συγκράτησα το πολύ καλό “Point Of  No Return” και το “Ashes Descent” που ανοίγει το νέο δίσκο όπως μας είπε ο τραγουδιστής πολλές φορές, κάνοντας χιούμορ. Πολύ δυνατοί, αξίζουν και με το παραπάνω να τους ψάξετε.

Desert Near The End setlistIntro / Road To Nowhere / Faces In The Dark / Season Of The Sun / Point Of No Return / Theater Of War / Ashes Descent

Η εμφάνιση των Memorain θα μπορούσα να πω ότι ήταν παρόμοια με αυτή ως support στους Death To All τον Απρίλη, με τη διαφορά βέβαια ότι αυτή τη φορά έπαιξαν 30 λεπτά παραπάνω και βγήκε καλύτερο συμπέρασμα! Κάποια τραγούδια ήταν πιο πολύ thrash, κάποια απλά πιο heavy, ενώ κάποια άλλα έφερναν και σε death metal, με πιο επιθετικά φωνητικά, χωρίς να παίζουν ξεκάθαρα αυτό το είδος. Ακούστηκαν κομμάτια σχεδόν από όλα τα άλμπουμ τους (οκτώ στον αριθμό). Ξεχώρισα τα “Nations Of Fire”, “Until You Die” και το “The End Of Hope”, κομμάτι με το οποίο έκλεισαν το set τους, από τον τελευταίο τους φετινό δίσκο “Duality Of Man”, από όπου ακούσαμε τέσσερα κομμάτια. Κατάφεραν να ξεσηκώσουν και ζεστάνουν αρκετά τον κόσμο που έμεινε ευχαριστημένος, λίγα λεπτά πριν βγουν οι Flotsam And Jetsam.

Memorain setlist: Demon’s Hunt / Guardian Knight / Where Hate Lies / The Giant / False Positive / Nation On Fire / Course Correction / Until You Die / Bad Wolf / The End Of Hope

Αυτό που μου άρεσε πολύ, ήταν ότι και τα τρία support, από τον δικό μας χώρο, έδειξαν τρομερή διάθεση δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, ήταν επικοινωνιακοί και γεμάτοι ζωντάνια και απασχόλησαν σίγουρα με τον καλύτερο τρόπο το κοινό. Εντυπωσιακά και τα τρία συγκροτήματα επί σκηνής, κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου και σίγουρα θα συνεχίσουν να μας απασχολούν στο μέλλον.

Κάπου εκεί λοιπόν, είχε έρθει η ώρα για τους Flotsam And Jetsam. Τελικά δε βγήκαν στις 22:30 όπως ήταν προγραμματισμένο, αλλά λίγο μετά τις 22:15. Όπως ήταν αναμενόμενο ξεκίνησαν με το “Seventh Seal” από το εκπληκτικό τελευταίο τους ομώνυμο άλμπουμ. Αφού τους υποδεχτήκαμε και μας υποδέχτηκαν με τις καθιερωμένες καλησπέρες, ο συμπαθέστατος Eric A.K συνέχισε ρωτώντας μας: «Αre you ready for some old shit;» και αμέσως μετά μπήκε το πρώτο κλασικό κομμάτι, το “Dreams Of Death” από το “No Place For Disgrace” (1988) και ακολούθησε το κλασικότατο, και προσωπική αδυναμία “Hammerhead”, από το θρυλικό τους ντεμπούτο “Doomsday For The Deceiver” (1986). Φυσικά και ο χαμός είχε ήδη ξεκινήσει, όπως και τα moshpit μπροστά αλλά και ο ενθουσιασμός που ξεχείλιζε από όλους μας! Όπως ήταν λογικό, θα ακούγονταν κομμάτια και από άλλα άλμπουμ, εκτός των δυο πρώτων λατρεμένων δίσκων, επιθυμία που άκουσα από μερικούς που είχαν ξαναδεί τη μπάντα. Αυτά όμως ήταν μόνο τα “Me” και “Smoked Out” από το δίσκο “Drift” του 1995. Δεν είναι παράλογο βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι στην ουσία το συγκρότημα έχει νέα μέλη – πλην του τραγουδιστή –  από το 2010 και μετά.

Ωστόσο,  για περισσότερη ποικιλία, θα μπορούσαν να παίξουν κομμάτια όπως το πιο midtempo “Wading Through The Darkness” (“Quatro” 1992)  ή το “Suffer The Masses” (“When The Storm Comes Down”) ας πούμε. “Desecrator” και “She Took An Axe” oι επόμενες κλασικές επιλογές από τα δυο πρώτα άλμπουμ, με τον κόσμο και φυσικά την μπάντα, να τα δίνουν όλα. Επίσης τα moshpit και τα stagediving για crowdsurfing έδιναν και έπαιρναν, αλλά αυτή η «ανοησία» που κάνουν κάποιοι με τα stagediving βουτώντας στο κενό χωρίς να τους πιάνουν με τη λογική «βουτάω χωρίς να κοιτάξω και αν με πιάσουν με έπιασαν» κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει! Κοίτα βρε άνθρωπε πρώτα αν το κοινό σε βλέπει και ανταποκρίνεται, συνεννοήσου καλά και μετά βούτα χωρίς να διακινδυνέψεις να φας τα μούτρα σου! Εννοείται ότι σε απόλυτη ισορροπία με όλα τα άλλα τραγούδια και μπαίνοντας σε πολύ σωστά σημεία του setlist, ακούστηκαν άλλα τρία τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ, τα “Monkey Wrench”, “Iron Maiden” (από τα τραγούδια της χρονιάς;) και “Life’s A Mess”. Το τελευταίο, όπως μας είπε και ο Eric A.K, περιγράφει διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε, όπως για παράδειγμα να μεθύσουμε και να ξυπνήσουμε την άλλη μέρα λιώμα, ή να μας παρατήσει η γυναίκα. Στην φοβερή εκτέλεση του “No Place For Disgrace” μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι ανατρίχιασα! Είναι το κομμάτι που «περιγράφει» όλο το συγκρότημα. Ένας απόλυτα κλασικός heavy metal ύμνος που τραγουδήθηκε από κάμποσους. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το επικό “Doomsday For The Deceiver”, το πρώτο κομμάτι του encore. Σε αυτά τα δυο έγινε ο πραγματικός χαμός! Και όπως οι περισσότεροι  περίμεναν, η μπάντα έκλεισε με το “all time classic” “I Live You Die” και μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Δε χρειάζεται να πω για τη συμμετοχή του κόσμου, το κοπάνημα που έπεσε και τα stagediving που συνεχίστηκαν.

Ήμουν σίγουρος και χωρίς αμφιβολίες πριν το live, ότι οι Flotsam And Jetsam θα έχουν εξαιρετική απόδοση. Αυτό φυσικά και επιβεβαιώθηκε! Ο Eric A.K ήταν εξαιρετικός και έβγαλε τις ψηλές όσο καλύτερα μπορούσε. Όπως είχα γράψει και στην κριτική για το νέο τους άλμπουμ, σίγουρα δε μπορεί να βγάλει τις ψηλές που έβγαζε πριν 20 και 25 χρόνια, αλλά ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής. Τολμώ να πω μάλιστα, ότι αν δεν είχε πιει αρκετά, στο πάρτι την προηγούμενη ημέρα, όπως μας είπε αρκετές φορές και δεν είχε hangover, πιθανόν να ήταν και καλύτερος. Ο Michael Spencer με το μπάσο του βγήκε αρκετές φορές πιο μπροστά και έκλεψε την παράσταση. Τον βοήθησε ο αρκετά καλός ήχος που τον έκανε να ακούγεται καθαρά και σε συνδυασμό ότι πολλά κομμάτια της μπάντας έχουν φοβερές γραμμές μπάσου, το αποτέλεσμα ήταν τέλειο. Η μπάντα έδειξε ότι μπορεί να υποστηρίξει μια χαρά το υλικό του νέου δίσκου και φυσικά η απόδοση και σε αυτό ήταν αυτή που περίμενα! Προσωπικά δε θα είχα κανένα πρόβλημα, εάν έπαιζαν και άλλα κομμάτια από το δίσκο!

Το μόνο, μικρό παράπονο που έχω, αν και υπάρχει σε αρκετές συναυλίες, είναι ότι θα μπορούσαν να παίξουν ελάχιστα παραπάνω από τα περίπου 80 λεπτά που τους ακούσαμε, για να είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε, εκτός των κομματιών που ανέφερα παραπάνω, το “Iron Tears” που σίγουρα έλειψε ή το “Metalshock” και το “Escape From Within”.  Όπως και να έχει, ένα εξαιρετικό live που αρκετοί θα θυμούνται για καιρό, η μπάντα στην πολύ καλή νέα φάση που βρίσκεται, χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο σοβαρό παράπονο. Μας υποσχέθηκαν ότι θα τους ξαναδούμε σύντομα, οπότε να μας ξαναέρθουν!

Flotsam & Jetsam setlistSeventh Seal / Dreams Of Death / Hammerhead /Monkey Wrench / Desecrator / Me / Life’s A Mess / She Took An Axe/ Hard On You / Iron Maiden / Smoked Out / No Place For Disgrace Encore: Doomsday For The Deceiver / I Live You Die

Κείμενο – Ανταπόκριση: Πέτρος Μυστικός ([email protected])
Φωτογραφίες: Μαίρη Παπαδοπούλου ([email protected])

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X