Αρκετά καλό Death Metal – Grindcore από Ισπανία (ούτε που το παίρνεις χαμπάρι, τελείως εκτός σκηνής) στο βαρύγδουπο ύφος όμως των Dismember, Carnage και με μπόλικες Carcassιανές καταβολές, στη Horror θεματολογία των Impetigo. Σα μια πιο τσαχπίνικη και λίγο πιο γυαλισμένη έκδοση των σημερινών Blood Freak (άλλοι μέγιστοι καΐλες από εκεί). Αυτός είναι ο τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος της μπάντας και η μπάντα έχει επίσης στο ενεργητικό της ένα EP και πολλά Splits. Η μεγάλη διαφορά αυτού του δίσκου με τους δύο προηγούμενους είναι ότι αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της μπάντας να γράψει πιο στρωτά και πιο μεγαλόπνοα κομμάτια (διάρκειας άνω των 3 λεπτών δηλαδή). Αποτέλεσμα να έχετε στα χέρια σας, κατά τη γνώμη μου, τον καλύτερο δίσκο της μπάντας so far όπου και η μπάντα επιτέλους ξεφεύγει από το Retarded Grindcore που έπαιζε, το οποίο η αλήθεια να λέγεται ίσως ήταν λίγο πιο διασκεδαστικό και χαβαλετζίδικο. Επηρεασμένη από b-movies εποχής με zombies και λοιπά έχει πήξει το δίσκο με διάφορα samples σαν από ταινίες (μπορεί όντως και να είναι κανονικά αποκόμματα) και τα χρησιμοποιεί κλασσικά αβέρτα σαν εισαγωγές. Από θέμα μουσικής δεν πιστεύω ότι έχει να προσφέρει και κάτι το πολύ βαθύ η συγκεκριμένη κυκλοφορία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι τέρμα ευχάριστη ή ότι δεν έχει πολύ ωραίες σφήνες από εδώ και από εκεί. Το καλό είναι ότι τα κομμάτια εναλλάσσονται συνέχεια και κρατιέται ψηλά το ενδιαφέρον. Από κομμάτια πάνω-κάτω όλα τα ίδιου επιπέδου με λίγο καλύτερα το ομώνυμο της μπάντας, το πιο Thrashy “End is Near” (γαμεί!!) και το πολύ προσεγμένο εναρκτήριο με καίριες αλλαγές. Τώρα δύσκολα τα πράγματα για το ποιους μπορεί να αρέσει αυτός ο συγκεκριμένος δίσκος πέρα από τους αιρετικούς του horror ιδιώματος γιατί ούτε ακριβώς Grind το λες ούτε ακριβώς Death… είναι πολύ μισιασμένα τα πράγματα. Πάντως σίγουρα οι σκληροπυρηνικοί που γουστάρουν Brutal Death, Goregrind, Slam κλπ το ξεχνάνε από τώρα το δίσκο.
7.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
