Sodom

Κάθε ζωντανή εμφάνιση των Sodom στα μέρη μας είναι εγγύηση, καθώς ξέρεις πως στο τέλος θα φύγεις με μώλωπες και χαμόγελα. Στα πλαίσια της περιοδείας για το πολύ καλό “Epitome Of Torture” λοιπόν, το ελληνικό κοινό έδειξε ξανά στους Γερμανούς τι εστί “greek τσαμπουκάς”. Λίγα λεπτά μετά τη δίωρη εμφάνισή τους, συνάντησα για ακόμα μία φορά τον Tom Angelripper για κουβεντούλα γενικής φύσεως. Εμφανώς εξουθενωμένος, αλλά πάντα με όρεξη για τσιγάρα και μπύρες, μου μίλησε για παρόν, παρελθόν, ενώ πέταξε και τη μπηχτή του για πιθανή επιστροφή σε ένδοξες μέρες. Μέσα από κούραση, μασχαλίλα και μπόλικο ιδρώτα, ο Θείος όλος δικός σας…

Γεια σου Tom και καλωσόρισες για άλλη μια φορά στην Ελλάδα! Πως νιώθεις που είσαι και πάλι εδώ;

Κάθε φορά που βρισκόμαστε εδώ το διασκεδάζουμε! Είστε εκπληκτικό κοινό! Δεν τελειώνει ποτέ. Όπως είπα πριν και στη σκηνή, είστε το καλύτερο κοινό σε όλη την Ευρώπη.

Πως πηγαίνει η περιοδεία μέχρι στιγμής; Επισκεφθήκατε κάποια χώρα για πρώτη φορά;

Όχι. Υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε στο Bangalore (σ.σ. μία μικρή περιοχή στη Νότια Ινδία) αλλά ακυρώσαμε το show λόγω κάποιων προσωπικών θεμάτων. Περιοδεύουμε κάθε βδομάδα και γράφουμε τραγούδια, ενώ τελείωσα και το νέο Onkel Tom album στο studio. Γενικά είμαστε απασχολημένοι όλη την ώρα.

Παρόλο που έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την κυκλοφορία του “Epitome Of Torture”, οφείλω να σου πω ότι δε χορταίνω αυτό το album. Εσύ πως το βλέπεις τώρα σαν δημιουργός; Θα άλλαζες κάτι;

Όχι. Ποτέ. Είμαι 100% ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Το “Epitome Of Torture” είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέσα στα τελευταία 10 χρόνια. Είμαστε τόσο χαρούμενοι με αυτό το album. Στο παρελθόν κάναμε ένα album κάθε χρόνο. Αντιθέτως, τώρα περιμένουμε να περάσει ο επόμενος χρόνος για να φτιάξουμε νέο album. Επιπλέον, σκεφτόμαστε να κυκλοφορήσουμε και ένα live album.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις των fans στα νέα τραγούδια; Τα έχουν αποδεχθεί υπό live συνθήκες;

Ναι, τους αρέσουν. Όταν παίζεις live, θα παίξεις αναγκαστικά κάποια κλασικά, κάποια άλλα πιο σπάνια. Ξέρεις, albums όπως το “Agent Orange” είναι κλασικά. Πρέπει να τα παίζεις. Δε συγκρίνονται με το “Epitome Of Torture” ή το “In War And Pieces”. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι να διατηρούμε το metal πνεύμα των 80’s προσθέτοντας και νέο υλικό. Αυτό αρέσει στον κόσμο. Τραγούδια όπως το “Stigmatized” είναι δολοφονικά.

Ήδη ξέρω πόσο ταίριαξε ο Makka πίσω από το drum-kit, τόσο στο studio όσο και στα live shows. Ωστόσο ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο δικό του παίξιμο και το παίξιμο του Bobby;

Δε θέλω να μιλάω για πρώην μέλη, αλλά νομίζω πως ο Makka είναι πιο speedy, πιο γρήγορος. Και ο Bobby είναι σίγουρα καλός drummer, αλλά για πολύ γρήγορα τραγούδια σαν το “Stigmatized” ή πράγματα από το νέο album, είναι καλύτερος drummer. Είναι πιο τεχνικός, παίζει γρήγορα τραγούδια με συγκροτημένο τρόπο… Είναι αυτό που χρειάζεται η μπάντα. Είμαστε γέροι άνθρωποι. Θέλουμε κάποιον που να γαμάει κώλους!

Τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε παρατηρήσει μία σταθεροποίηση στον ήχο των Sodom, συγκριτικά με τα πειραματικά 90’s με albums όπως “Get What You Deserve” και “‘Till Death Do Us Unite”. Σκέφτεσαι να εξερευνήσεις κι άλλα μουσικά μονοπάτια στο μέλλον;

Ναι, η αλήθεια είναι πως το “Get What You Deserve” σαν album ήταν διαφορετικό από τα άλλα, γιατί το ηχογραφήσαμε live στο studio. Είχαμε απλά μία κιθάρα και ένα μπάσο. Τώρα όμως πρέπει να προσπαθούμε να δουλεύουμε με πιο μοντέρνα και δυναμική παραγωγή. Το “Get What You Deserve” είναι αναμφίβολα ένα από τα αγαπημένα μου, αλλά σήμερα έχεις να κάνεις με νέο κόσμο και με νέες προσδοκίες. Πάντα προσπαθούμε να συνδυάζουμε πράγματα.

Είστε μπάντα που δε φοβάται να παίρνει ρίσκα. Παρόλαυτά, υπήρξε κάποιο album που να σε έκανε να φοβηθείς πως θα χάσετε μεγάλο ποσοστό οπαδών;

Όχι. Όπως σου είπα και πριν, κάθε album είναι αριστούργημα. Αν έχεις όλη τη συλλογή των Sodom, το “Obsessed By Cruelty” και όλα τα υπόλοιπα, θα καταλάβεις πως προσπαθούσαμε να βγάλουμε τα κατάλληλα albums στην κατάλληλη περίοδο. Δε μπορείς να τα συγκρίνεις. Δε θέλω να τα συγκρίνω μεταξύ τους. Νομίζω πως οι περισσότεροι οπαδοί μας είναι νεότεροι από μας και δε γνωρίζουν παλιότερες δουλειές μας. Μιλάω όμως και με μερικούς παλιούς Sodom fans που μου λένε πως το “Obsessed By Cruelty” είναι το καλύτερο metal album που έχουν ακούσει. Είναι ένα συναίσθημα που δε μπορείς να φανταστείς! Είναι η ιστορία μας. Πάντα προσπαθούμε να παίζουμε τραγούδια από παλιότερα albums.

Τώρα ας κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν. Λίγο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας “Obsessed By Cruelty” ο πόλεμος έγινε η κύρια στιχουργική θεματολογία σας, από το “Persecution Mania” μέχρι και σήμερα. Τι σας έκανε να πείτε “αντίο” στους σατανικούς και occult στίχους και να ασχοληθείτε με σοβαρότερα θέματα;

Εκείνη η περίοδος για την οποία μιλάς ήταν σκατά! Δεν ήταν τίποτα. Είχε να κάνει περισσότερο με θρησκευτικά θέματα. Όταν έγραφα τα τραγούδια για το “Obsessed By Cruelty” ήμουν πολύ επηρεασμένος από τον Aleister Crowley και όλα αυτά τα βιβλία. Στο τέλος όμως κατάλαβα πως δεν κερδίζεις τίποτα απ’ αυτό. Αρρωσταίνεις στο μυαλό αν αρχίσεις να ασχολείσαι με αυτά. Θέλαμε να γράψουμε πράγματα για την αληθινή ζωή. Αυτό καταλαβαίνει ο κόσμος.

Παρόλο που όλα τα albums των Sodom έχουν ένα φιλοπόλεμο στυλ, τόσο σε μουσική όσο και σε στίχους, τα τραγούδια σας πάντα βασίζονταν σε ένα περισσότερο αντιπολεμικό θέμα. Φοβήθηκες ποτέ ότι το νόημα των Sodom μπορεί να παρεξηγηθεί, οδηγώντας τον κόσμο στη βία και την αναρχία;

(σ.σ. μετά από αρκετή παύση) Χμμμ… Κοίτα. Πάντα προσπαθούμε απλά να περιγράψουμε τον πόλεμο και την κατάσταση του πολέμου. Δε θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο υπαγορεύσεις για το πως να σκέφτεται. Δε θέλουμε πολιτικές απόψεις στους στίχους μας. Απλά το περιγράφουμε. Αν διαβάζεις επί καθημερινής βάσεως μία εφημερίδα ή αν παρακολουθείς ένα τηλεοπτικό show κάθε μέρα, θα δεις ότι υπάρχουν τόσα πολλά για τα οποία μπορείς να γράψεις στίχους. Δεν είμαστε ούτε δεξιά, ούτε αριστερή μπάντα. Είμαστε απλά μία μπάντα που θέλει να ζει σε έναν ειρηνικό κόσμο και να περιοδεύει παντού παγκοσμίως. Και στις μέρες μας αυτό είναι πρόβλημα. Σκοπεύω να γράψω για αυτό. Ήταν να παίξουμε στη Ρωσία κάποια στιγμή, αλλά κανείς δεν ξέρει τι έγινε εκεί. Ίσως να κατέλαβαν τη Ρωσία τρομοκράτες, ποιος ξέρει; Εμείς όμως έπρεπε να μείνουμε σπίτι.

Αυτά που μου είπες κολλάνε στην επόμενη ερώτηση. Λίγο πριν την κυκλοφορία του “Epitome Of Torture”, είπες: “Δυστυχώς υπάρχει πολλή έμπνευση για οργισμένους στίχους εκεί έξω”, αναφερόμενος σε μεθόδους βασανιστηρίων και θύματα πολέμου. Ναι, ο πόλεμος και τα βασανιστήρια μπορούν να αποτελέσουν μεγάλη πηγή στίχων. Τι θα γινόταν όμως αν ζούσαμε ειρηνικά; Μπορείς να φανταστείς τους Sodom σε έναν ειρηνικό πλανήτη;

Ναι! Όλοι θέλουν να ζουν σε έναν ειρηνικό πλανήτη. Στο “Epitome Of Torture” δε γράφω στίχους μόνο για τον πόλεμο. Γράφω για τα πάντα. Ό,τι βλέπω να γίνεται στον κόσμο, το γράφω. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος. Ο πόλεμος σου δίνει θέματα για να δημιουργήσεις. Είναι αυτό που σιχαίνομαι. Αλλά είναι αυτό που είπα πριν. Πρέπει να διαβάζεις ανάμεσα στις γραμμές ώστε να καταλάβεις τι εννοώ.

Όπως γνωρίζεις, οι συμπατριώτες σας Kreator γύρισαν ένα video για το “Civilization Collapse” που δείχνει υλικό από τις ελληνικές εξεγέρσεις που έγιναν πριν από 2 χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης. Ποια η γνώμη σου γι’ αυτή την ενέργεια; Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να αφυπνίσει τις μάζες;

Όχι. Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν. Αυτοί που το βλέπουν πιο εξωτερικά, απολαμβάνουν τη μουσική. Δε μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανέβουμε στη σκηνή και να ουρλιάξουμε γι’ αυτό που μισούμε. Δεν είμαστε πολιτικά ενεργοί. Το κοινό καταλαβαίνει τι είμαστε. Είμαστε μία μπάντα που θέλει να ζει σε έναν ειρηνικό κόσμο. Αλλά δεν αλλάζει τίποτα. Μπορώ να το φωνάζω όλη την ώρα, να το υποστηρίξω. Δε θα ‘χει όμως αποτέλεσμα.

Ας επιστρέψουμε πίσω στη μπάντα. Το 2010 κυκλοφορήσατε το δεύτερο μέρος του “Lords Of Depravity” DVD. Θα υπάρξει τρίτο μέρος;

Δεν ξέρω. Γιατί το τρίτο μέρος του “Lords Of Depravity” μπορείς να το δεις στο YouTube. Όλα έχουν ήδη συμπληρωθεί. Πάντα συλλέγω υλικό είτε για το αρχείο, είτε για κάποια μελλοντική κυκλοφορία. Νομίζω πως το πρώτο ήταν πιο ενδιαφέρον, επειδή μας έδειχνε σε όλες τις αλλαγές του line-up, από την αρχή της καριέρας μας. Ήταν πολύ εντυπωσιακό! Το δεύτερο ήταν πολύ καλό. Ήταν ένα καλό “road movie”, αλλά δεν ξέρω τι θα κάνουμε την επόμενη φορά. Υποθέτω πως θα γυρίσουμε ένα ολόκληρο Sodom show για live DVD ή live album. Αν βρούμε όμως κάποιον παραγωγό που να έχει ιδέες για το τρίτο DVD του “Lords Of Depravity”, τότε θα το κάνουμε.

Στις μέρες μας έχει γίνει της μόδας πολλές metal μπάντες να παίζουν ζωντανά ένα κλασικό τους album. Θα κάνατε και εσείς κάτι παρόμοιο, π.χ. με το “Agent Orange”;

Ένα ολόκληρο album, ε; Θα μπορούσε να είναι μια καλή ιδέα. Τα περισσότερα από το “Agent Orange” τα έχουμε παίξει. Το ομότιτλο, το “Ausgebombt”, το “Tired And Red”. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα σαν τα “Exhibition Bout” και “Incest” που δεν τα παίζουμε συχνά. Δεν είναι μεγάλο album. Ίσως να γίνει, δεν ξέρω.

Εκτός του “Code Red”, όλα τα υπόλοιπα Sodom albums κυκλοφόρησαν υπό το label της SPV/Steamhammer. Πόσο σημαντικό είναι για μία μπάντα να παραμείνει μόνιμα σε μία δισκογραφική εταιρεία;

Το “Code Red” είχε κυκλοφορήσει από τη Drakkar αν θυμάμαι καλά, σωστά;

Ναι.

Και μετά επιστρέψαμε πάλι στην SPV. Νομίζω ότι η SPV είναι η καλύτερη δισκογραφική εταιρεία για μας, καθώς ξέρουν να προωθούν σωστά ένα όνομα. Εξάλλου όλοι όσοι δουλεύουν εκεί είναι metal fans. Μαζί με τη Nuclear Blast είναι οι 2 καλύτερες εταιρείες για μία metal μπάντα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια για τους Sodom μετά το τέλος της περιοδείας; Έχετε το επόμενο στουντιακό σας χτύπημα υπό κατασκευή ή όχι;

Ναι. Είναι μέσα στις άμεσες επιλογές μας. Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα αρχίσουμε τις ηχογραφήσεις, αλλά θέλουμε να το κυκλοφορήσουμε μέσα στην επόμενη χρονιά.

Και για το live album που μου έλεγες πριν;

Θα γίνει κάποια στιγμή, αλλά δεν είναι η προτεραιότητά μας. Πρώτα μας ενδιαφέρει το νέο studio album και μετά τα υπόλοιπα.

Παραγωγός θα είναι και πάλι ο Waldemar Sorychta ή όχι;

Χμμμ…Δεν ξέρω. Θέλω να τον αλλάξω. Πιστεύω ότι ο Waldemar είναι καλός παραγωγός. Θέλουμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό όμως. Το όνειρό μου είναι να ηχογραφήσω τα drums σε studio. Μπορείς να γράφεις τα drums και σε δωμάτιο πρόβας, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Σκέφτομαι να επιστρέψω σε έναν πιο “horror” ήχο, ίσως και να πάρουμε πίσω το Harris Johns ως παραγωγό. Μπορούμε να ηχογραφήσουμε τις κιθάρες και στο σπίτι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Τα drums όμως πρέπει να τα ηχογραφείς σε studio. Ηχογραφήσαμε όλο το “Agent Orange”, για παράδειγμα, στο studio και γι’ αυτό τα τραγούδια βγήκαν τόσο σπουδαία. Πρέπει να βλέπω τι γίνεται όταν μιξάρω με φυσικές μεθόδους, όχι μέσα από έναν υπολογιστή.

Tom, μία τελευταία ερώτηση. Την τελευταία δεκαετία η heavy metal μουσική έχει αλλάξει πολύ. Νέες μπάντες, νέοι ήχοι, νέες μοντέρνες παραγωγές. Σκέφτηκες ποτέ να προσαρμόσεις τους Sodom στα δεδομένα της εποχής ή προτιμάς να μείνεις αυθεντικός μέχρι το τέλος;

Ποτέ δεν αλλάξαμε. Γι’ αυτό και παραμένουμε επιτυχημένοι. Εξάλλου δε χρειάστηκε ποτέ να αλλάξουμε κάτι. Δε θέλουμε. Ξέρουμε ακριβώς τι είναι αυτό που ζητούν οι οπαδοί μας. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Γιατί βλέπουμε μία νέα γενιά ακροατών να μεγαλώνει και να ακούει old-school metal μπάντες. Χθες μίλησα με έναν 16χρονο που ακούει φανατικά τους πρώτους μας δίσκους και μου είπε ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη μοντέρνα metal μουσική. Είναι ο μόνος τρόπος για να επιζήσω. Δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό.

Tom αυτό ήταν όλο! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου! Δώσε ένα μήνυμα προς όλους τους Έλληνες Sodomaniacs εκεί έξω.

Θα ξανάρθουμε! Χαχαχα! Με νέο album και νέα περιοδεία.

Χάρης Μπελαδάκης

www.sodomized.info
www.facebook.com/sodomized

Band

Tom Angelripper – φωνητικά, μπάσο
Bernd “Bernemann” Kost – κιθάρες
Markus “Makka” Freiwald – τύμπανα

Discography

Οbsessed By Cruelty – 1986
Persecusion Mania – 1987
Agent Orange – 1989
Better Off Dead – 1990
Tapping The Vein – 1992
Get What You Deserve – 1994
Masquerade In Blood – 1995
‘Til Death Do Us Unite – 1997
Code Red – 1999
M-16 – 2001
Sodom – 2006
The Final Sign Of Evil – 2007
In War And Pieces – 2010
Epitome Of Torture – 2013