Το power metal ήταν σίγουρα το ιδίωμα του metal το οποίο με έβαλε μέσα στη σκληρή μουσική. Οι δίσκοι των Helloween, των Rage κάπου εκεί στα τέλη του ’80 και στις αρχές του ’90 αλλά και των Stratovarius πιο μετά, ήταν πραγματικά διαμάντια και επηρέασαν πολλές μπάντες στο μέλλον. Κάθε πράγμα όμως που έχει επιτυχία, αναγκαστικά σε μια βιομηχανία, αναπαράγεται πολύ παραπάνω από ότι πρέπει. Έτσι και το power metal, έφαγε τρομερό σπρώξιμο με πάρα πολλές μπάντες να προσπαθούν να πάρουν ένα κομμάτι από την επιτυχημένη πίτα.
Αποτέλεσμα, πολλά σκουπίδια κυκλοφόρησαν που είχαν σαν αποτέλεσμα την εκθρόνιση του είδους, φτάνοντας στο 2017, στο οποίο όποτε έχω να ακούσω μια καινούργια Power metal κυκλοφορία, σκέφτομαι ‘ωχ, πάμε πάλι’. Η τρίτη δουλειά των παντελώς άγνωστων σε εμένα Σουηδών Lancer, “Mastery”, είναι και η πρώτη τους στη μεγάλη δισκογραφική Nuclear Blast.
Από ότι φαίνεται, οι Σουηδοί έχουν κάποια ποιότητα για να τραβήξουν τα βλέμματα και τα αυτιά μιας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας και αυτό φαίνεται μέσα από το “Mastery”. Ο ήχος των Lancer και η μουσική τους δεν είναι κάτι το διαφορετικό και σίγουρα όχι κάτι το καινούργιο. Πάρτε τους Hammerfall, προσθέστε λίγο Iron Maiden, λίγο Blind Guardian και μάλλον έχετε καταλάβει περι τίνος πρόκειται.
Ο δίσκος ξεκινάει πολύ δυνατά με το up-tempo “Dead Raising Towers”, με το οποίο η μπάντα δείχνει τα δόντια της και σίγουρα ο τραγουδιστής Isak Stenvall, την ποιότητά του. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι τα 50 λεπτά που κρατάει ο δίσκος, είναι υπεραρκετά και σε κάποια βαθμό αρκετά κουραστικά. Κάποιος μπορεί να βρει κάποιες πολύ καλές στιγμές σαν το γρήγορο, thrashy και μελωδικό “Iscariot”, που είναι λες και έχει βγει από τα “Keepers” ή το “Freedom Eaters” το οποίο έχει αρκετές Blind Guardian επιρροές ή το επικό κλείσιμο “Envy Of The Gods” που ξυπνάει τις ’80s αναμνήσεις με τα riff και τις μελωδίες του. Το “Follow Azrael” επίσης είναι ένα πολύ ωραίο παράδειγμα μοντέρνου power metal με το στακάτο ρυθμό του αλλά και την πολύ καλή κιθαριστική δουλειά των Fredrik Kelemen και Peter Ellström με το πολύ εμπνευσμένο riff.
Από εκεί και πέρα, όπως είπα και πιο πριν, μάλλον η μεγάλη διάρκεια του δίσκου λειτουργεί αρνητικά για τους Lancer, αφού μέσα στα αρκετά καλά κομμάτια, υπάρχουν και τα κάπως μέτρια, “Future Millenia”, το πολύ βαρετό prog-y “Victims Of The Nile”, το συνηθισμένο “Widowmaker”ή η εντελώς αχρείαστη μπαλάντα “World Unknown”, τραγούδια τα οποία θα μπορούσαν λείπουν παντελώς από το “Mastery”.
Άλλο ένα αρνητικό που βρήκα στο δίσκο, είναι η υπερβολή του Stenvall, ο οποίος τραγουδάει σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, σε πολύ υψηλές κλίμακες, κάνοντας τις τσιρίδες του πολύ κουραστικές από ένα σημείο και μετά. Από εκεί και πέρα, μπάντα βρίσκεται σε πολύ υψηλά τεχνικά επίπεδα, αν και δεν παίζει progressive και η παραγωγή είναι τέλεια και καθαρή, όπως απαιτεί το είδος. ΑΝ είστε dying hard οπαδός της power metal, το “Mastery” θα σας προσφέρει αρκετές συγκινήσεις, αν όχι τότε καλύτερα να το ακούσετε πρώτα πριν επενδύσετε. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι με κάποιες διορθώσεις στο μέλλον οι Lancer ίσως να μας δώσουν κάτι πολύ καλό.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
