Παρασκευή, 17 Απριλίου 2015
Fuzz Live Music Club
Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, Αθήνα
Παρασκευή βράδυ λοιπόν και επιτέλους είχε έρθει αυτή η μέρα που περίμενα τόσο μα τόσο καιρό, για το live των Behemoth στο Fuzz Club. Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι μου άρεσαν, αλλά το γεγονός ότι αυτή την φορά θα τους έβλεπα σε κλειστό χώρο με έκανε να θέλω να τους ξαναδώ.
Η προκαθορισμένη ώρα έναρξης παρήλθε γεγονός που με στεναχώρησε μιας και δεν ήταν on time. Με ένα τέταρτο καθυστέρηση λοιπόν, μπαίνω στο Fuzz και οι Thaw ήταν ήδη στο stage έτοιμοι να ξεκινήσουν. Βλέποντας τους live άρχισα να πιστεύω ότι αυτή η καθυστέρηση έγινε επί σκοπού. Μέχρι το τέλος της συναυλίας δεν επικοινώνησαν καθόλου με το κοινό και 2 από τα μέλη ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά γυρισμένοι με την πλάτη προς εμάς. Ήταν λίγο δύσκολο να καταλάβεις μέχρι και πότε άλλαζαν τραγούδι. Έπαιξαν τα “Last day”, “Sun”, “Afterkingdom”, “Wasteland” και τελευταίο το “Greed”. Όλα τα κομμάτια ήταν σε αρκετά μουντό κλίμα αλλά εμένα με άφησαν άφωνο. Στο τελευταίο κομμάτι έπαιζαν μόνο τα drums και ακούγονταν λίγο τα φωνητικά ενώ εκείνοι είχαν ήδη αρχίσει να “πακετάρουν” και μετά με μια κίνηση όλοι μαζί βγάλανε τους ενισχυτές και έφυγαν από το stage. Σίγουρα η πιο περίεργη μπάντα που έχω δει live ωστόσο ήταν υπέροχοι! Καθώς είχαν τελειώσει σκέφτηκα ότι επίτηδες αργήσαμε να μπούμε μέσα ώστε οι Thaw να είναι ήδη στις θέσεις τους.
Αφότου τελείωσαν το καθηλωτικό, για εμένα, show τους οι Thaw, σειρά είχαν οι Βolzer. Δύο μέλη όλα και όλα με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα να φέρνει σε στυλ στον Lemmy λόγο του μικροφώνου και σε εμφάνισηστον Zakk Wylde. Ξεκίνησαν αρκετά δυναμικά με το “Soul Eclipse” και συνέχισαν με τα “C.M.E.” και “The Archer”. Περισσότερο ομιλητικοί, τουλάχιστον σε σχέση με τους Thaw, κατάφεραν το κοινό να αρχίσει αντιδρά και να γίνει πιο ζωηρό. Μπορώ να πω ότι μου έκανε εντύπωση η φωνή του τραγουδιστή τους που άλλαζε τον τόνο τις φωνής του σε λιγότερο από δευτερόλεπτο απόλυτα επιτυχημένα, αλλάζοντας αρκετά συχνά τόνο και χροιά. Η μπάντα γενικά δίνει πολύ πόνο και το πάθος αυτών των δύο ατόμων έφτασαν και περίσσευσαν για να ταρακουνήσουν το κοινό είχε μαζευτεί κατά τη διάρκεια του show τους. Έπαιξαν διαδοχικά τα τραγούδια “The Great Unifier”, “Entranced By The Wolfshook ” και τέλος το “Zeus, Seducer Of Hearts”. Έφυγαν από το stage αφήνοντας αρκετά καλές εντυπώσεις και κάπου εκεί άρχισε η δίψα του κόσμου για Behemoth…
Όσο η ώρα περνούσε ο κόσμος αδημονούσε ακόμα πιο πολύ για την εμφάνιση των Behemoth και ευτυχώς η αναμονή δεν κράτησε πολύ, έφτασε η ώρα για να ανέβουν στη σκηνή και να μας επιβληθούν όπως μόνο εκείνοι ξέρουν. Και ενώ η γη σειόταν από τις ιαχές και τις εκδηλώσεις του κόσμου οι Behemoth με τον γνωστό εξοπλισμό τους και υπό το φως αρωματικών κεριών για τη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας, ξεκίνησαν, ως συνήθως, με το “Blow Your Trumpets Gabriel”. Επιβλητική ατμόσφαιρα, εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και υπέροχο τραγούδι για να ανοίξεις μια συναυλία. Ακολουθεί το “Ora Pro Nobis Lucifer” και μέχρι στιγμής τα πάντα κυλούν εξαιρετικά με την μπάντα ορεξάτη και αρκετά επικοινωνιακή τόσο σε ομιλία όσο και στο ότι έρχονταν κοντά μας για να μας τρελάνουν λίγο παραπάνω. Τρίτο στη σειρά ξεκινά το “Conquer All” και το ξύλο και το κοπάνημα δεν είχαν σταματημό. “Decade Οf Therion” το επόμενο κομμάτι, έχουμε άπαντες μπει για τα καλά στο κλίμα και τα πρώτα pit και stage dives κάνουν την εμφάνισή τους αν και όχι σε μεγάλο βαθμό. Έπονται τα “Messe Noire” και “Christians To The Lions” με το θερμόμετρο να χτυπάει στα ύψη. Προγραμματισμένοι καπνοί και φωτισμός δημιουργούν μια μαγική ατμόσφαιρα για να έρθει το “κλασσικό” “Ov Fire Αnd Τhe Void” να μας δείξει το μεγαλείο των Behemoth. Ακολούθησε το “Ben Sahar” αλλά πριν από αυτό ο Nergal πήρε ένα λιβανιστήρι (να ξορκίσει τα κακά σατανικά πνεύματα προφανώς) και λιβάνισε κάνοντας ακόμα πιο βαριά την ατμόσφαιρα. Έπειτα 2 από τα αγαπημένα μου τραγούδια το “Alas, Lord Is Upon Me” και “At the Left Hand ov God” οπού στο “At the Left Hand ov God” προς το τέλος του κομματιού ένας άνθρωπος μες τα αίματα (ή στην κόκκινη μπογιά) ανέβηκε στο drum kit και συνόδευσε τον drummer στην εκτέλεση του τραγουδιού, θέαμα που ακόμα και εμένα τον ίδιο λιγάκι με τρόμαξε αλλά τι άλλο να περίμενα από συναυλία των Behemoth; Στα δύο επόμενα τραγούδια τους τα “Slaves Shall Serve” και “Chant for Eschaton 2000” είχαν στο πρόσωπο τους κόκκινο υγρό σαν αίμα και μάλιστα ο μπασίστας, ο Orion, το έφτυσε στο κοινό κάνοντας αυτούς που ήταν στις πρώτες σειρές να βαφτούν με “αίμα”. Με τα λόγια του Nergal “We will back to you, until then hail Satan” έδωσαν την υπόσχεση στο Ελληνικό κοινό ότι θα επιστρέψουν σύντομα στην Ελλάδα και αποχώρησαν. ‘Ομως το live δεν είχε ακόμα τελειώσει και πως θα μπορούσε, αν δεν επέστρεφαν λίγες στιγμές μετά για να ακουστεί το “O Father, O Satan, O Sun!”, τραγούδι με το οποίο συνήθως κλείνουν τις συναυλίες τους τελευταία. Ωραίο στιγμιότυπο οι μάσκες που φοράνε στο τέλος του τραγουδιού κάνοντας το να φαντάζει ακόμα πιο ακραίο και σατανικό.
Απίστευτη συναυλία, με φοβερό ήχο και κρίμα που το Fuzz δεν είχε μαζέψει αρκετό κόσμο από την εμφάνιση της πρώτης μπάντας. Σε καλό βαθμό η πώληση εισιτηρίων και αυτό δείχνει ότι η Ελλάδα ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των Behemoth. Με εμφανίσεις σαν αυτή ποτέ δεν θα καταντήσουν βαρετοί και εγώ από τώρα περιμένω την επόμενη φορά που θα έρθουν.
Ανταπόκριση: Νίκος Σιδέρης
Φωτογραφίες: Διονύσης Τσέπας
