Watain, Degial, Aenaon
Παρασκευή, 4 Απριλίου 2014, Κύτταρο Live, Αθήνα
Σχεδόν στην εκπνοή του χρόνου έναρξης, μπαίνω στο Κύτταρο Live για να παρακολουθήσω μ’ ενδιαφέρον το σημερινό live – κάτι που φυσικά δεν έπρεπε να χάσω με την καμία. Τρεις εντυπωσιακές μπάντες από τον ακραίο χώρο, έπαιζαν ζωντανά και μια από αυτές ήταν οι Έλληνες Aenaon, οπότε κι ένας λόγος παραπάνω για να στηρίξουμε την όλη προσπάθεια. Για πάμε να δούμε τα πράγματα όμως, λίγο πιο λεπτομερώς…
Με το που πέρασα την κεντρική είσοδο του μαγαζιού, οι Aenaon ήταν ήδη στις αρχές της εμφάνισης τους παίζοντας αισίως το πρώτο κομμάτι του set τους. Πιστοί στο ραντεβού τους με την προ-ανακοινωμένη ώρα έναρξης, ζέσταναν το Ελληνικό κοινό με περίσσια όρεξη και πάθος για την μουσική τους και σαν αποτέλεσμα χειροκροτήθηκαν επαρκώς από τους metalheads που ως κι εκείνη την ώρα συνέχιζαν να εισέρχονται στο μαγαζί. Η πεντάδα από την κεντρική Ελλάδα τα έδωσε όλα πάνω στη σκηνή και ικανοποίησε το απαιτητικό κοινό, στον πλέον δύσκολο ρόλο του support σχήματος. Το πρόγραμμα τους κυμάνθηκε από λίγα κομμάτια μεν, αλλά σε μια διακριτική αναφορά στις πιο σημαντικές στιγμές της δισκογραφικής τους πορείας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε κι ο νέος τους δίσκος “Extance”, από την Ιταλική Code666 Records. Αρκετά καλός ήχος – όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε το Κύτταρο, τα τελευταία χρόνια – πολύ καλή σκηνική παρουσία, ενέργεια και θεατρικότητα κατά την διάρκεια της ερμηνείας των φοβερών τους συνθέσεων, είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία της εμφάνισης τους, με αποκορύφωμα την εκτέλεση του πολύ αγαπημένου μου “Er” από την παλιότερη κυκλοφορία του αντιστοίχου split (2013), με τους Alter Ego. Αυτά τα Avant-Garde περάσματα και η προσθήκη του σαξοφώνου… αρρώστια! Μεγάλοι παίχτες κι ο κόσμος το βλέπει και τ’ ακούει. Δυστυχώς ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος τους κι αναγκάστηκαν να παίξουν ένα κομμάτι λιγότερο πριν μας αποχαιρετήσουν, λίγο μετά τις 21:00. Αυτό ήταν το “I, Tyrant”, το οποίο έχουν γυρίσει και σε βίντεο.
Setlist: Deathtrip Chronicle / Grau Diva / Er / Der Mude Tod / I, Tyrant
Όχι πολύ αργότερα από το τέλος του show των συμπατριωτών μας – τουλάχιστον όχι μέχρι να στηθούν ολοκληρωτικά κάποια βασικά σκηνικά (δυο πανιά, αριστερά και δεξιά της σκηνής, με το logo τους) παίρνουν την σκυτάλη οι Σουηδοί Degial. Αυτό που θα γινόταν όμως στην ουσία, είναι ότι απλά θα τα γαμούσαν όλα στο πέρασμα τους. Λυσσαλέοι και χωρίς πολλές συστάσεις και σούξου-μούξου, οι Degial άφησαν τα πολλά λόγια και… μας έπιασαν από τα μαλλιά, από τα πρώτα κιόλας λεπτά της εμφάνισης τους. Πρώιμο και ξερό Death Metal, με πολλά Black στοιχεία / περάσματα και cult στυλ στον ρουχισμό τους, έπαιξαν μανιωδώς, όση ώρα είχαν στην διάθεση τους και μας ξετίναξαν κανονικά… The brutal way! Oldschool καταστασεις, επιθετικότητα, ενέργεια, κοπάνιμα σε όλο το setlist τους κι από κάτω να γίνεται ο χαμός, μιας και οι Σουηδοί έμοιαζε να έχουν το δικό τους φανατικό κοινό. Blastίδια και δίκαση σε μια κατά μέτωπο επίθεση, κάτι για το οποίο ήταν υπεύθυνος ο drummer των E. Forcas – γνωστός κι από τη θητεία του στους Repugnant. Ένα ακούραστο κτήνος, να «σπάει» το drum kit. Παρουσίασαν παραπάνω από αξιοπρεπώς, κομμάτια απ’ το νέο τους δίσκο “Death’s Striking Words” κι όπως ήρθαν, έτσι έφυγαν. Λιτά, απέριττα, ουσιαστικά… και «μουγκοί»! Εντυπωσιακοί και πολύ δυνατοί – σ’ επίδοση κι απόδοση, έκλεισαν (λίγο μετά τις 22:00) τον κύκλο των σημερινών support και έρχεται η ώρα για το «κυρίως πιάτο».
Setlist (με επιφύλαξη): Transgressions Of Impious / Swarming / Serpent’s Tide / Chaos Chant / Death’s Striking Wings / Eye Of Burial Tempest / To Darkness / Temple In Whirling Darkness
Τα Φώτα έχουν ήδη δυναμώσει και άσχετη με το συγκεκριμένο live, μουσική – αλλά σχετική με το Heavy Metal – παίζει στο ηχητικό μοτίβο… Κάποιοι από το crew των Watain ασχολούνται με το soundcheck και κάποιοι με το background στήσιμο της σκηνής, μιας και οι Σουηδοί φαίνεται να κουβάλησαν μαζί τους αρκετό υλικό στησίματος, για να δώσουν μια ξεχωριστή αίσθηση στη βραδιά, αλλά και μια διαφορετική εικόνα, στην όλη τους εμφανίσει κι επάνω στη σκηνή. Τα δυο μικρόφωνα (πάνω στα οποία προσαρμόστηκαν νεκροκεφαλές ζώων) που πήραν τη θέση τους στο μπροστινό μέρος της σκηνής, προσαρμόζονται επάνω σε ανάποδους σταυρούς, μπροστά από το drum set υπάρχει κάτι σαν βωμός, με κεριά και θυμιατά κι από κάτω, κόκαλα και φρεσκιες σάρκες… Δεξιά κι αριστερά από αυτό, κεριά και τρίαινες, (οι οποίες αργότερα αυτοπυρπολήθηκαν και ζέσταναν κυριολεκτικά, τις μπροστινές σειρές) από το σχετικό logo των Watain. Μετά από το όλο στήσιμο, όλοι είχαμε αρχίσει να ανυπομονούμε για την εμφάνιση της πενταμελούς μπάντας (η οποία φάνταζε καθυστερημένη) μιας και οι ίδιοι ν’ άργησαν επίτηδες – προκειμένου (φαντάζομαι) να μπούμε στο κλίμα της όλης ατμόσφαιρας που προσπάθησαν (ή μήπως όντως τα κατάφεραν;) να δημιουργήσουν με το προαναφερόμενο σκηνικό… Μάλλον ναι, αν κρίνω από τον εξωφρενικό θαυμασμό και τις φωνές πολλών (ειδικότερα των θαυμαστριών!) blacksters που βρίσκονταν στον χώρο με το που οι Watain πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή! 22:40 και στο Κύτταρο γίνεται το έλα να δεις… Οι Σουηδοί είναι καλυμμένοι με make up κι ανάλογο ντύσιμο, σε τρελή φόρμα και πολλά κέφια – κάτι που φαίνεται έκδηλα – εφόσον δεν έβαλαν κώλο κάτω, καθώς κοπανιόντουσαν σε όλη τη διάρκεια τους show τους, όπως και το φανατικό κοινό τους (δεν γινόταν κι αλλιώς) το οποίο δεν σταμάτησε να φωνάζει υπέρ της αγαπημένης του μπάντας και να τη στηρίζει, όλη τη βραδιά. Το όλο κλίμα υπό την ατμόσφαιρα των κεριών, των φωτιών, των καπνών και του κόκκινου φωτισμού της σκηνής και του όλου στησίματος της άλλωστε, σ’ έβαζε σε μια ανάλογη διάθεση κι έκανε την υπόθεση «περνάω καλά», πολύ ευκολότερη. Την βραδιά, ξεχωριστή. Τα βλέπετε συχνά αυτά; Όχι μόνο σε ένα οποιοδήποτε live, αλλά και σε τόσο – σχετικά – μικρό/κλειστό χώρο… Μάλλον όχι! Αυτό νομίζω (μαζί με το ότι οι Watain βγήκαν αρχικά με στολές μοναχών, δίνοντας στο όλο σκηνικό μια αίσθηση μυστικιστικής τελετουργίας!), έδωσε πολλες θετικές εντυπώσεις στους παρευρισκόμενους και μαζί με την όλη σκηνική παρουσία την μπάντας, άφησε την συντριπτική πλειοψηφία των θεατών, ικανοποιημένη. Απευθύνονται ως “Hellas” κι όχι ως “Greece”, στο Ελληνικό κοινό και αυτό με τη σειρά του χειροκροτεί κι επευφημεί τους ενεργητικότατους Σουηδούς, μετά από κάθε κομμάτι! Τα εννέα χρόνια που είχαν να πατήσουν στην χώρα μας και η επιτυχία που έκανε ο τελευταίος τους full length δίσκος, “The Wild Hunt”, συνθέτουν το πάζλ του όλου χαμού. Τα εφέ και ο φωτισμός, κάνουν τη σκηνή να μοιάζει συνεχώς βουτηγμένη στο αίμα και παραδομένη στις φλόγες, ενώ από κάτω γίνεται κόλαση και πολλά mosh pits, μεταξύ των φανατικών οπαδών της μπάντας. Στο “Total Funeral” γίνεται ο αντίστοιχος πανικός και μετά την πομπώδη εισαγωγή του από τον μπροστάρη της μπάντας Karl Erik Stellan Danielsson, που δίνει ρεσιτάλ «παγανιστικής» ερμηνείας καθ’ όλη τη διάρκεια του show. Το ίδιο ισχύει και για το “Devil’s Blood”, αφού όπως ανακοίνωσε ο Erik, είναι ένα κομμάτι που αφιερώνει στον πρόσφατα αδικοχαμένο «αδελφό» τους (Selim Lemouchi; The Devil’s Blood) από την ομώνυμη μπάντα. 23:44 και είναι η ώρα για ένα δυναμικό comeback για το απαραίτητο encore, μέσα σε μια «πύρινη» ατμόσφαιρα που μυρίζει ζιπέλαιο(;). Το σκηνικό τελείωσε είκοσι λεπτά μετά τις 00:00 με τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά τ’ όνομα της μπάντας και να χειροκροτεί… Οι Watain αποχαιρέτησαν αποθεωμένοι και δικαιωμένοι, μέσα από ένα πεντάλεπτο sample επιλόγου κι αφήνοντας πολλούς εκστασιασμένους, ίσως… Ένα από τα πιο ολοκληρωμένα / πετυχημένα live της χρονιάς για τον ακραίο χώρο, πιστεύω – δεδομένου και των γεγονότων. Εσείς;
Setlist: Holocaust Dawn / Waters Of Ain / Night Vision / De Profundis / Malfeitor / Black Flame March / Puzzles Of Flesh / Devil’s Blood / Sleepless Evil / Legions Of Black Light / Total Funeral / The Wild Hunt
Encore: Outlaw / Sworn To The Dark / Serpent’s Chalice
Άγγελος “Kilmistered”
