Τι μπάντα κι αυτή! Παρέα με τους Bonfire, ίσως είναι οι δύο ποιοτικότερες hard rock μπάντες (οι Scorpions δεν πιάνονται, καθώς εδραιώθηκαν μέσα από το 70’s Krautrock) που ξεπήδησαν από τη Γερμανία. Αν και οι Mad Max πάντα ήταν καταδικασμένοι να ζουν στη σκιά των πρώτων. Ωστόσο ποτέ δεν το είδαν ανταγωνιστικά, κυκλοφορώντας τα δικά τους rock διαμαντάκια “Rollin’ Thunder” (1984) και “Night Of Passion” (1987). Τα χρόνια πέρασαν και οι ρυτίδες έκαναν την εμφάνισή τους, αλλά η όρεξή τους δε λέει να ζαρώσει. Το “Interceptor” είναι αισίως ο ενδέκατος δίσκος τους και απλά συνεχίζει την αρμονική δισκογραφική τους πορεία, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Μπορεί πλέον ο live-ίστικος, γηπεδικός ήχος που τους χαρακτήριζε να έχει εξανεμισθεί, αλλά οι Michael Voss & Σια δε λένε να γεράσουν. Τα δέκα κομμάτια των φετινών Mad Max σίγουρα δε διαθέτουν την αίγλη του παρελθόντος (όπως και όλες οι τελευταίες δουλειές τους), αλλά σου προσφέρουν κάποιες φιλότιμες συνθέσεις περισσότερο ρυθμικού τύπου. Άκακα κομματάκια τύπου “Save Me”, “Rock All Your Life” ή ακόμα και ιδέες παλαιάς κοπής όπως το “Streets Of Tokyo” (λίγο αντιγραφή σε “Breaking The Chains” από Dokken στο riff) δε χαλάνε όποιον έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με αυτούς. Ουσιαστικοί λόγοι αγοράς, ας είμαστε ειλικρινείς δεν υπάρχουν. Μένει μόνο να αρκεστούμε στο γεγονός πως υπάρχει θέληση, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
