AlbumsΚριτικές

Madder Mortem – Marrow (Dark Essence)

Το να είσαι «μοναδικός» στο heavy metal, είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση τη σημερινή εποχή. Διαβάζοντας το δελτίο τύπου για το Marrow” των Madder Mortem, βλέπω ισχυρισμούς του στυλ ότι η Νορβηγική μπάντα είναι μια από τις μοναδικές στο heavy metal. Τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις, με παραξενεύουν πάντα και με κάνουν να κοιτάω καχύποπτα κάθε κυκλοφορία. Δεν έχω ακούσει στο παρελθόν τίποτα από την μπάντα και ρίχνοντας τις απαραίτητες ακροάσεις στο Marrow”, μάλλον υπάρχει λόγος για αυτό.

Το Marrow” είναι η έβδομη κυκλοφορία της μπάντας και δεν μπορώ το συγκρίνω με το παρελθόν της μπάντας. Το δελτίο τύπου αναφέρει ότι το Marrow” είναι ο πιο σκληρός δίσκος της μπάντας μέχρι στιγμής, αλλά και ο πιο doomy μαζί. Προσωπικά, μπορώ να πω ότι έμεινα απογοητευμένος από το Marrow” και η σχέση μου μαζί του θα είναι για τις ανάγκες αυτής της κριτικής. Γιατί; Δεν είναι μόνο ένας δύσκολος δίσκος να τον ακούσεις, ελέω progressive επιρροών, αλλά και περιέχει αρκετά τραγούδια τα οποία δεν μπορείς να τα χωνέψεις με ένα μόνο άκουσμα.

Και πάμε στην ερώτηση… γιατί πρέπει να ακούσω ένα δίσκο 5.000 φορές για να μπορέσω να εκτιμήσω κάτι; Αν ήταν έτσι, ποτέ δεν θα μου άρεσαν οι Dream Theater, ή οι Fates Warning ή για να πάμε σε κάτι πιο άγνωστο, οι Great Leap Skyward στο Map Of Broken Dreams. Υπάρχουν τόσες progressive μπάντες που παίζουν τεχνικά και από το πρώτο άκουσμα σε τραβάνε, όσο δύσκολη και να είναι η μουσική τους.

Αυτό δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση με τους Madder Mortem και το Marrow”. Αυτό που μπορώ να γράψω σαν κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου είναι, ότι είναι κουραστικός.  Όσες φορές και να τον άκουσα, τα περισσότερα τραγούδια έχουν πολύπλοκα μέρη, ανούσια, που με τον τρόπο τους καταφέρνουν να πνίξουν οποιαδήποτε προσπάθεια να αναδυθούν οι μελωδίες. Υπάρχουν κάποια πιο ραδιοφωνικά τραγούδια σαν το opener Liberator” και το Moonlight Over Silver White” που ακολουθεί, που δίνουν την εντύπωση, ότι θα ακολουθήσει ένας ωραίος δίσκος. Δυστυχώς τα υπόλοιπα τραγούδια είτε λόγω διάρκειας, είτε λόγω πολύπλοκων θεμάτων, δεν σου αφήνουν τίποτα στο μυαλό.

Ειδικά το ομώνυμο τραγούδι, είναι ένα συνονθύλευμα από riffs και ιδέες, χωρίς κανένα νόημα. Το “White Snow, Red Shadows” ξεχωρίζει κάπως, αφού ανήκει στην κατηγορία των όχι πολύπλοκων τραγουδιών, ενώ παρατηρώ και κάποιες ωραίες θεατρικές Queen επιρροές στα φωνητικά. Το τελευταίο κομμάτι που θα διασωθεί, είναι το 9-λεπτο “Waiting To Fall”, το οποίο αν και αρκετά πολύπλοκο, έχει τακτοποιημένες ιδέες και συνοψίζει τον ήχο των Madder Mortem.

Η Agnete M. Kirkevaag, έχει μια τρομερή φωνή. Απίστευτη χροιά και έκταση, ακόμη και συναίσθημα. Σε κάποιες στιγμές μου θυμίζει τον Myles Kennedy (Alter Bridge), αλλά τραγουδάει τόσο μονοδιάστατα και με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα τραγούδια, που από ένα σημείο και μετά και αυτή καταντάει βαρετή. Κάποια growls και ατμοσφαιρικά σημεία, δεν σώζουν την κατάσταση. Νομίζω ότι οι Madder Mortem, δεν πρόκειται να αλλάξουν στυλ, έχουν βρει το είδος της μουσικής που τους αντιπροσωπεύει, απλώς στα δικά μου αυτιά είναι πολύ βαρετό. Πολύ μέτριος δίσκος και μόνο οι progressive alternative metal οπαδοί, μπορεί να βρουν στοιχεία που να τους αρέσουν. Αν όμως όχι, εγώ σας προειδοποίησα…

5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X