A blast from the past, με το τέταρτο άλμπουμ των Magnolia! 70’s rock, που θυμίζει Cream, και – γιατί όχι – κάτι από Deep Purple (με όχι progressive στοιχεία). Ως λάτρης του είδους εκτίμησα πολύ την απελευθέρωση στον ήχο τους, με αυτή την ελαφριά «βαβούρα» απ’ τα πιατίνια και την παραμόρφωση της κιθάρας. Οφείλω να ομολογήσω πως μου ξένισε αρκετά η γλώσσα, αλλά δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία. Μπορεί να μην καταλάβαινα τους στίχους αλλά η μουσική έδινε ήδη πάρα πολλά. Το όλο groove που συνάντησα στα κομμάτια όπως το “Ovantat Finbesok” ήταν ανεκτίμητο κυρίως για το 2013 και τα ρεύματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη μουσική σκηνή. Το αυθεντικό στοιχείο και η ωμή μουσική των Magnolia μπορούν οποιονδήποτε να τον αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Μπορεί ο τίτλος του άλμπουμ να είναι δύσκολος να διαβαστεί, αλλά σίγουρα αν συναντούσα κάποιον που να αναπολεί τον καιρό που οι Cream ήταν στο προσκήνιο, θα του προτείνω να το ακούσει. Σίγουρα θα το εκτιμήσει. Ωστόσο, για να είμαστε και δίκαιοι, δυστυχώς από τις συνθέσεις λείπει αυτό το «κάτι» που θα σου μείνει και θα το αποκαλέσεις «τρομερό», χωρίς αυτό όμως να σε σταματήσει από το να κουνάς το κεφάλι και το πόδι στο ρυθμό. Rock On!
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
