Έχω συνηθίσει στα one man project στο Black metal. Το να δεις κάτι ανάλογο στο power/classic metal, είναι κάπως πρωτόγνωρο. Να που ένας Ιταλός έρχεται, να σπάσει τα δεδομένα και να κάνει αυτό το κάτι διαφορετικό. Ο Giuseppe Caruso, κατά πως φαίνονται τα πράγματα είναι ένας πολύ ταλαντούχος μουσικός. Έχοντας σπουδάσει κιθάρα και τύμπανα, έχει ένα μακρύ βιογραφικό και συμμετοχές σε πολλές thrash και metal μπάντες.
Γύρω στο 2011, ο ταλαντούχος Caruso, σχημάτισε το προσωπικό του project με όνομα Mind Enemies. To 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο EP της μπάντας με τίτλο “The Darkest Way” ενώ πλέον φτάνουμε και στην κυκλοφορία του ντεμπούτου του, με τίτλο “Revenge”. O Caruso αναλαμβάνει να παίξει τα πάντα, να τραγουδήσει στο “Revenge”αλλά και να συνθέσει όλη τη μουσική του δίσκου.
Τα πράγματα στο “Revenge”είναι πολύ απλά, αφού έχουμε να κάνουμε με μια μίξη power / traditional progressive metal. Ο ήχος παραπέμπει σε μπάντα του τέλους του ’80, ειδικά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τα τραγούδια είναι ως επί το πλείστον σε mid tempo ρυθμούς, θυμίζουν μια μίξη Omen και Stratovarius του “Fright Night”, αλλά στο πολύ πιο progressive. Θα πω το εξής, ότι υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες, ειδικά στα riff των τραγουδιών, αφού ο Caruso φαίνεται ότι είναι γνώστης του οργάνου.
Από εκεί και πέρα, ελάχιστα πράγματα μπορέσαν να μου προκαλέσουν την ανάγκη να ακούσω το δίσκο πολλές φορές. Ιδέες συγκεχυμένες, μια πολύ μέτρια παραγωγή και πάνω από όλα, τα φωνητικά είναι σχεδόν άθλια. Ο Caruso μπορεί να είναι πολύ καλός στα υπόλοιπα όργανα, αλλά φωνητικά φαίνεται ότι δεν το κατέχει. Τις περισσότερες φορές, ακούγεται σαν να σφίγγεται και σαν να μην του βγαίνουν οι νότες. Οι χαμηλές και οι ψηλές του, είναι πολύ άσχημες, σε σημείο να μπορώ να πω ότι φαλτσάρει. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορεί να μεταφέρει και το πάθος που πολλές μελωδικές γραμμές θα μπορούσαν να έχουν. Η λύση του να έβρισκε έναν καλό τραγουδιστή, θα είχε ανυψώσει το υλικό κατά πολύ.
Τα μονά τραγούδια που μπορώ να πω ότι μου έκαναν κάποια εντύπωση, είναι το επικό opener “The Black Warrior”, το αρκετά δυναμικό και με το ωραίο ρεφραίν “Dream Time”,το ενδιαφέρον και σκοτεινό “The Dark Life”αλλά και σε στιγμές το 9-λεπτο “Revenger”, το οποίο κλείνει το δίσκο.
Δεν μπορώ να πω ότι το ντεμπούτο των Mind Enemies με συγκίνησε. Εκτός από κάποια riff, κάποια ωραία break και τον επικό χαρακτήρα του δίσκου, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάτι άλλο. Νομίζω, ότι αν ο Caruso πάρει καταρχήν ένα τραγουδιστή και μετά τακτοποιήσει σωστά τις ιδέες του, τότε ίσως να έχουμε ένα κάλο αποτέλεσμα. Αυτή τη στιγμή, θα πρότεινα το “Revenge” μόνο σε φανατικούς του power/epic των ‘80s και αυτό με επιφύλαξη.
5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
