Παρά τα πολλά χρόνια παρουσίας τους στην πιάτσα, μιας και η εμφάνισή τους εντοπίζεται περίπου δεκαεπτά χρόνια πριν, οι Σουηδοί Misericordia έχουν φτωχή δισκογραφική παρουσία, με το πρώτο τους άλμπουμ να κυκλοφορεί το 2004 και το δεύτερο να είναι το νέο “Throne Of Existence” και μάλιστα χωρίς να έχουν περάσει κάποια περίοδο διάλυσης, όχι επίσημα τουλάχιστον. Αφού σημειώσω πως δεν έχω ακούσει καθόλου το ντεμπούτο τους, η πρώτη μου επαφή με την μπάντα ήταν το λιγότερο ισοπεδωτική. Κολασμένο Σουηδικό black metal με ωραία παραγωγή, φυσική συνέχεια της κληρονομιάς των μεγάλων Dissection αλλά και των σύγχρονών τους (αλλά σαφώς παραγωγικότερων) Naglfar, οι Misericordia καταφέρνουν να μην ακούγονται καθόλου retro ακόμα κι αν η μουσική τους είναι βγαλμένη από την περίοδο που μεσουρανούσε ο συγκεκριμένος ήχος. Δέκα συνθέσεις δουλεμένες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, χωρίς πολλά φρου φρου και μελωδίες, ταχύτατες και λυσσασμένες από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα, καθηλώνουν τον ακροατή και δεν τον αφήνουν να πάρει ανάσα κατά την σαρανταεξάλεπτη διάρκειά τους. Η μαυρίλα και η επιθετικότητα ξεχειλίζει στο “Throne Of Existence” και συντελούν στην δημιουργία ενός πραγματικού διαμαντιού ακραίας μουσικής. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι λίγες αλλά στρατηγικά τοποθετημένες ατμοσφαιρικές στιγμές που δίνουν την απαραίτητη ποικιλία στις συνθέσεις ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι μονοδιάστατο και κατά συνέπεια βαρετό. Με εντυπωσίασαν τα φοβερά φωνητικά του Don Palmroos με το μίσος που ποτίζουν τα βιτριολικά κιθαριστικά μέρη των κομματιών. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την ακρόαση των “For Our Father” και “Bleak” ως μια χαρακτηριστική πρώτη γεύση του “Throne Of Existence” που θα σας ανοίξει σίγουρα την όρεξη για να ασχοληθείτε με ολόκληρο το άλμπουμ. Οι Misericordia κρατούν ψηλά την Σουηδική σημαία και στον χώρο του black metal βάζοντάς με να αναρωτηθώ αν θα στερέψει ποτέ το ταλέντο αυτής της σημαντικής μεταλομάνας σκηνής.
8/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
