Οι Μoonspell είναι από τα γκρουπ που τα θεωρώ σταθερή αξία. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν με ρίξανε, ακόμα και δουλειές που ίσως για κάποιους θεωρούνται μέτριες, είναι πολύ ανώτερες από δίσκους άλλων γκρουπ που κυκλοφορούν και πόσο όταν είσαι γκρουπ που κουβαλάει 25 χρόνια στην πλάτη σου.
Με το “1755” να είμαι ειλικρινής με εξέπληξαν… Για ακόμα μια φορά. Δεν υπάρχει κάποια συνέχεια του “Extinct” όπως ίσως περιμέναμε, δεν υπάρχει η γνωστή “βαμπυρολυκανθρωπικη” ατμόσφαιρα, δεν υπάρχει το φεγγάρι να μας “σεληνιάζει”, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Ίσως είναι και ο ποιο ουδέτερος, από αυτά που ανάφερα, δίσκος ή πολύ απλά ίσως η ποιο διαφορετική δουλειά που έχουν κάνει. Τραγουδησμένο ΌΛΟ στα Πορτογαλικά, με χορωδιακές προσθήκες και ένα ποιο καθαρόαιμο heavy παίξιμο χωρίς ρομαντισμούς κτλ.
Σαν θεματολογία κατά πιάνονται με τον σεισμό του 1755, εξού και ο τίτλος, όπου ανήμερα της εορτής των Αγίων Πάντων πάνω από 100.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από σεισμούς μεγέθους 9 Ρίχτερ και κυριολεκτικά ισοπεδώνουν την Λισαβόνα.
Ακούγοντας το συνειδητοποιώ πόσο ταλαντούχοι είναι σαν μουσικοί, που δεν χρειάζονται μια συγκεκριμένη φόρμα για να πετύχουν και δεν φοβούνται να ρισκάρουν και να αλλάξουν μια πετυχημένη συνταγή στον ήχο και πόσο δε στην γλώσσα που εκφράζονται. Αν δίσκος ήταν αγγλόφωνος σίγουρα θα ήταν και πιο βατός αλλά παρόλα αυτά και πάλι έχει μια ξεχωριστή γοητεία.
8/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
