Δεν έχουμε και πολλές φορές την ευκαιρία να δούμε thrash metal μπάντες οι οποίες στα φωνητικά έχουν γυναίκες. Οι Καναδοί Mortillery μπορεί να μην πρωτοτυπούν στο είδος της μουσικής που παίζουν, αλλά σίγουρα προτωτυπούν σε αυτό τον τομέα. Δεν υπάρχει μόνο η οργισμένη Cara McCutchen στα φωνητικά, αλλά και η Miranda Wolfe στο μπάσο που συμπληρώνει τις γυναικείες παρουσίες στη μπάντα. Τρίτη κυκλοφορία για τους Mortillery, από την χώρα που έχει γεννήσει τους Annihilator και τους Voidod. Σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχουν την ίδια δυναμική ή την ίδια δημιουργικότητα που είχαν οι προαναφερθείσες μπάντες, αλλά είναι σίγουρα μια τίμια μπάντα η οποία μένει σταθερή σε αυτό που αγαπάει να κάνει. Thrash metal.
Δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές με τους προηγούμενους δίσκους των Mortillery, η μπάντα μένει πιστή στο Bay Area Thrash, έχοντας σαν κύριες επιρροές τους Exciter, Razor, Havok ακόμη και τους Nuclear Assault στα ξεσπάσματα, μας δίνουν ένα δίσκο ο οποίος είναι αρκετά δυνατός και σε πιάνει από το λαιμό από την πρώτη στιγμή. Η μεγάλη διαφορά με τους προηγούμενους δίσκους, είναι η εγκαθίδρυση των μελωδιών αλλά και των μελωδικών γραμμών της McCutchen, κάνοντας τα κομμάτια να ακροβατούν μεταξύ του ακραίου και γρήγορου thrash και του power metal.
Υπάρχουν φυσικά και οι δισολίες – ειδικά στα solo των κομματιών – που δίνουν μια Iron Maiden αίσθηση καθόλη τη διάρκεια του “Shapeshifter”. Γενικά η κιθαριστική δουλειά των Alex Gutierrez και Kent Quinlan είναι παραδόξως μελωδική για ένα thrash δίσκο
Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου όπως τις άκουσα, είναι και οι πιο μελωδικές. Τα “Age of Stone”, “Mantis” και ίσως το καλύτερο του δίσκου, το ομώνυμο “Shapeshifter”, είναι απόδειξη της μελωδίας που έχει αρχίσει να ωριμάζει στους Mortillery. Υπάρχουν βέβαια και τα μανιασμένα thrash κομμάτια που απλά δεν σου αφήνουν χώρο να αναπνεύσεις από τον καταιγισμό τους. Τα “Black Friday”, “Radiation Sickness ” και “Wendigo” είναι τέτοιες στιγμές.
Γενικά το “Shapeshifter” είναι ένας δίσκος που ο μέσος οπαδός του thrash θα γουστάρει να ακούσει. Η παραγωγή και ο ήχος του δίσκου είναι σφιχτός και στιβαρός, αλλά και καθαρός. Δεν μπορώ να πω ότι είναι και η κορυφαία τους κυκλοφορία μέχρι στιγμής, τον τίτλο αυτό παίρνει μάλλον η προηγούμενη κυκλοφορία τους “Origin of Extinction”, αλλά σίγουρα είναι μια από τις καλύτερες thrash metal κυκλοφορίες του 2016. Οι thashάδες σίγουρα θα εκτιμήσουν τους Καναδούς.
7 / 10
[email protected]
Δημήτρης Σταύρος
