Πολύ περίεργο το υβρίδιο που επέλεξαν οι Ολλανδοί Mother Bass στον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους. Από την μια στο δίσκο ακούς hard rock μελωδίες, την άλλη οδεύεις σε progressive rock ηχοτόπια, την άλλη στιγμή πας σε πιο alternative μονοπάτια και από εκεί φλερτάρουν με το grunge. Να με συγχωρεί η αφεντιά τους, αλλά εγώ αυτό το ονομάζω κρίση ταυτότητας. Μονάχα έτσι μπορεί να αναλογιστεί. Δεν είναι πολύ καλό θα έλεγα.
Ως επιρροές στο δίσκο μέσα μπορεί να βρει κανείς ψήγματα από καταξιωμένους καλλιτέχνες τύπου Led Zeppelin, King Crimson, Soundgarden ενώ από το τραπέζι δεν λείπουν αναφορές από Stone Temple Pilots μέχρι και κάποια Gary Moore σημεία! Σαράντα λεπτά σχεδόν κρατά αυτό το δημιούργημα και μπορώ να πω ότι απλά συμπαθητικό μπορώ να το χαρακτηρίσω. Τουλάχιστον από μουσικής μεριάς γιατί από φωνητικής άποψης, ο Daan Dekker, με τον οποίο πραγματικά απορώ αν το αποτέλεσμα των ερμηνειών του στα κομμάτια ήταν όντως αυτό που είχε στο κεφάλι του, μονάχα εκνευρισμό μου προκάλεσε και τίποτα παραπάνω. Την ίδια στιγμή που θέλει να “δώσει πόνο”, τον μόνο πόνο που προκαλεί είναι στα νευρικά μου κύτταρα!
Για να μην θεωρηθώ προκατειλημμένος, θα σας παρέπεμπτα να ψάξετε το σχήμα και να ακούσετε μόνοι σας. Ίσως σε εσάς αρέσει. Εγώ πάλι από την άλλη δηλώνω πάσο…
5/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com
