Νέος δίσκος για τους Άγγλους (Halifax, Ηνωμένο Βασίλειο) My Dying Bride, ο οποίος κυκλοφόρησε στα μέσα του Οκτώβρη, από την Peaceville Records. Πρωτοπόροι στο είδος του Doom / Death / Gothic – αν σας αρέσουν οι «ταμπέλες» – μαζί με τους Anathema και Paradise Lost, όπως πολλοί λένε. Οι στίχοι τους έχουν να κάνουν με πόνο, απελπισία, απιστία και ρομάντζο, ενώ η μουσική τους εχει βρει πολλούς φανατικούς οπαδούς, η υποστήριξη των οποίων (σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη μουσική τους) τους έχει καθιερώσει ως σταθερή αξία στο χώρο, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια. O δίσκος αρχίζει με το πένθιμο “Kneel ‘Till Doomsday” και λέω πένθιμο γιατί οι ήχοι καμπάνας σε βάζουν αμέσως στο κλίμα. Η doomιά στο μεγαλείο της, συνοδευόμενη από τα ιδιαίτερα φωνητικά του Aaron Stainthorpe και μια μικρή (προς το παρόν) δόση από βιολί. Προς τη μέση της διάρκειας του, αναλαμβάνουν τη σκυτάλη blastbeats και δικαση, βρώμικα φωνητικά. Ξέσπασμα! Από τις καλύτερες στιγμές και το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο. Η full length κυκλοφορία, συνεχίζει με το παραπονιάρικο “The Poorest Waltz” και το βιολί να παίζει σημαντικό ρόλο, σ’ εναλλάξ solo με την κιθάρα. Το “A Tapestry Scorned” διακρίνεται κυρίως από τις μελωδικές γραμμές των φωνητικών, το delay στις κιθάρες, έναν μονόλογο / απαγγελία και το progressive drumming του – που αργότερα γίνεται πιο πομπώδες – ενώ το “Like A Perpetual Funeral” είναι λίγο πιο κουραστικό κι «ακουστικό» κατά μια έννοια. Συνεχίζουμε με το “A Map Of All Our Failures” που δεν μου έκανε εντύπωση, αν και ομώνυμο. Ευτυχώς υπάρχει μια ανάκαμψη με το επικό “Hail Odysseus”, το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου – πένθιμο και αυτό, αλλά έχει ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα, εφόσον ξεκινάει με ήχους από θυελλώδη άνεμο και στη διάρκεια του ακούγονται ακόμα και τρομπόνια πολέμου. Αρκετοί θα βρείτε τον εαυτό σας να γουστάρει κάνοντας headbanging, μετά τα πρώτα τρία λεπτά, όπου ακολουθεί στακάτη δίκαση, συνοδευόμενη από groovάτο ρυθμό. Στο προτελευταίο “Within The Presence Of Absence”, το βιολί κάνει την εμφάνιση του από την αρχή, αλλά δεν βλέπω κάτι το ιδιαίτερο, όσο αφορά την σύνθεση του κομματιού και σε σχέση πάντα με τα υπόλοιπα κομμάτια. Ο «θλιβερός» επίλογος γράφεται με το “Abandoned As Christ”, το οποίο έχει έξτρα φωνητικά, «σέρνεται» κλασσικά, αλλά είναι μοιραία, ωραίο – ειδικά η μελωδία και το τυμπανιστικό παιχνιδιάρισμα του refrain. Οι περιορισμένες εκδόσεις του περιείχαν το bonus κομμάτι “My Faults Are Your Reward” κι ένα dvd με εβδομηντάλεπτο documentary, με τίτλο “An Evening With the Bride”. O Shaun Taylor Steels συμμετείχε ως guest drummer ενώ για το artwok του εξωφύλλου υπεύθυνος είναι ο Rhett Podersoo. Ο Aaron είχε δηλώσει ότι το “A Map Of All Our Failures” του θύμισε το “For Lies I Sire”, με έναν τόνο εξέλιξης, παραπάνω. Η Lena Abe (μπάσο) από την άλλη, είπε ότι σε αυτό τον δίσκο έγινε μια προσπάθεια για επιστροφή στο παρελθόν και ότι είναι ιδανική κυκλοφορία για ζωντανές εκτελέσεις. Ο Aaron έχει γράψει επίσης όλους τους στίχους (αυτό δικαιολογεί την πληθώρα μονολόγων / απαγγελιών, άραγε? Έχει ξεχωριστή φωνή και προσωπικά τον προτιμάω πολύ περισσότερο όταν την χρησιμοποιεί…για να τραγουδήσει!), ενώ όλη η μπάντα έχει συμβάλλει στο γράψιμο της μουσικής. Ίσως να άρεσε υπερβολικά σε κάποιους, ίσως να τον περίμεναν με αγωνία οι φανατικοί οπαδοί τους, αλλά – καλώς, ή κακώς – στο “A Map Of All Our Failures” δεν θα δείτε τις τρελές αλλαγές, ή τις απίστευτες συνθέσεις. Σίγουρα έχουν έναν αέρα ανανέωσης και πολύ καλές στιγμές σε αυτή την κυκλοφορία, αλλά δεν παίζουν τίποτα που δεν έχουν ξαναπαίξει και αυτό για όσους ενδιαφέρει το πόσο η μπάντα έχει εξελίξει τις ιδέες της και το πόσο έμπνευση είχε κατά τη διάρκεια που έγραφε τον δίσκο. Κάποιοι θα πουν ότι είναι “love it, or hate it” κυκλοφορία. Όσοι γουστάρουν όμως ότι συγκεκριμένα παίζουν οι My Dying Bride όλα αυτά τα χρόνια και το κλασσικό συνθετικό μοτίβο, θα μείνουν προφανώς ευχαριστημένοι. Δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι στην παραγωγή του άλμπουμ έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, αλλά κατά τ’ άλλα πρέπει να είμαι σχετικά αυστηρότερος…
7/10
Άγγελος “Kilmistered”
