Ανταποκρίσεις

Neal Morse

Neal Morse

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013, Fuzz, Αθήνα

Καταρχάς, να επισημάνω ότι, έχοντας παίξει στο Fuzz, ως μουσικός, ο ήχος εκεί σίγουρα δε βοηθάει, ούτε το μουσικό πάνω στο stage, αλλά ούτε και τον ακροατή στο κοινό. Ειδικά με την progressive μουσική, η οποία δεν είναι ένα απλό 4/4 κομμάτι, αλλά περνάει από πολλές αλλαγές και διαθέσεις – εάν ο ήχος δε σε βοηθήσει, χάνεται μεγάλο μέρος της γλύκας!

Στο ψητό όμως τώρα! Προσωπικά ο Neal Morse μου άρεσε πάντα, από εποχής Spock’s Beard (θυμάμαι, με κοιτούσαν περίεργα στο πανεπιστήμιο όταν ανέφερα αυτή τη μπάντα – οι μεταλλάδες τους θεωρούσαν φλώρους, οι πιο pop τους θεωρούσαν τεχνικούς και περίεργους…), και ακολούθησα με ενδιαφέρον τις solo αναζητήσεις του, όταν αποφάσισε να αφήσει τους Spock’s. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα μου έβγαζε μια πολύ θετική εικόνα, τόσο ως καλλιτέχνης, όσο και ως άνθρωπος.

Αυτό δε διαψεύστηκε από την παρουσία του – πάντα ευγενικός και τρομερά ήρεμος, ακόμα κι όταν φαινόταν ότι θα ξεσπάσει καταιγίδα στο Fuzz! Ευτυχώς η καταιγίδα τελικά ήταν το live!

Ξεκινώντας με το “Momentum”, η μπάντα τα έδωσε στεγνά όλα (οι όποιες ελλείψεις μουσικών, βλέπε Andre Sodre, υπερκαλύφτηκαν πλήρως). Ο Portnoy κι αυτός σε τρελή φόρμα, πετώντας κι αυτός ατάκες από το μικρόφωνο. Γενικά όλη η μπάντα το διασκέδαζε απίστευτα (ειδικά μετά το “Sleeping Jesus”, όπου ο ήχος επιτέλους “καθάρισε” κάπως…) – στο σημείο που καθόμουν εγώ (εξετέλεσα χρέη drum tech, τρομάρα μου!) έβλεπα τρελά χαμόγελα, τόσο πάνω στο stage, όσο και στο κοινό.

Παρένθεση: δεν πρέπει να ήταν πολλά άτομα στο χώρο, να πούμε την αλήθεια. Εντάξει, δε θα κλάψουμε και τη μοίρα μας, ούτε θα αναλωθώ σε μοιρολόγια τύπου “Μα καλά, καλλιτέχνης του ύψους του Neal Morse και δεν ήρθε ο κόσμος να τον δει;;;;;” – να πω απλά το εξής: η prog rock μουσική σίγουρα δεν είναι για το ευρύ κοινό. Δεν είναι, πχ Bon Jovi, που θα πάει ο οποιοσδήποτε, είτε ροκάς είτε σκυλάς, για να δει. Ειδικά όταν δεν είσαι ένα household όνομα (πχ, Fates Warning ή Dream Theater, που πιάνουν κι από τον πολυπληθέστερο metal κόσμο). Είχε όσο κόσμο χρειαζόταν για να περάσουν όλοι καλά (δήλωση του Neal Morse, καθώς μαζεύαμε στο τέλος του live). Enough said!!!!

Γυρνώντας στα του live, όσο πήγαινε και καλύτερα. Ειλικρινά, δεν ένιωσα ούτε στιγμή να βαριέμαι (ούτε κι ο κόσμος, νομίζω), και δε σου φαινόταν ότι τα τραγούδια ήταν μεγάλα σε διάρκεια. Κυλούσαν νεράκι, με αλλαγές μελωδιών και διαθέσεων, ένα Neal Morse να πωρώνεται και να τρέχει σαν παιδάκι, κάνοντας ταυτόχρονα χαβαλέ με τη μπάντα του! Προσωπική καλύτερη στιγμή το “Testimony Suite”, το οποίο ούτε κατάλαβα πώς κύλησε, πάρα μόνο όταν η φωνή του Morse άρχισε να δείχνει σπασμένη (από τη συγκίνηση μάλλον) στο τέλος του “Wasted Life”.

Μετά από 3 (ναι, τρία) encore, αποφάσισαν να χαλαρώσουν, κάνοντας μια μικρή αλλαγή: Portnoy στο μικρόφωνο, Morse στα τύμπανα και μια διασκευή του “Crazy Horses” να κάνει το κοινό να χοροπηδάει (επίσης, ο Morse κοπανούσε τα τύμπανα αλύπητα!!!).

Προσωπικά, πέρασα πολύ όμορφα. Το χάρηκα το live, ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα από έναν τέτοιο καλλιτέχνη κι ελπίζω να έχουμε σύντομα κι άλλα (προσπαθήσαμε να ψήσουμε τον Portnoy για Winery Dogs, ρωτώντας τον “Γιατί δεν έρχεστε;” για να πάρουμε την απλή και αφοπλιστική απάντηση: “Ε, δεν πρέπει να μας καλέσει κάποιος;;;;”)

Setlist: Momentum / Weathering Sky / Author Οf Confusion / Testimony Suite / Thoughts Pt. 5 / Suite / We All Need Some Light / World Without End

Encore 1: King Jesus

Encore 2: Wind At My Back

Encore 3: Crazy Horses / Sing It High

Στέλιος Παύλου

[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X