Ο Toby Knapp είναι γνωστός στον πολύ κόσμο ως ο βιρτουόζος κιθαρίστας με αρκετές solo κυκλοφορίες. Παρόλα αυτά έχει επίσης δώσει αρκετά δείγματα γραφής σαν μέλος συγκροτήματος, με ίσως το πιο γνωστό αυτό με τους Onward. Με τους Necrytis κυκλοφορεί πλέον το δεύτερο δίσκο τους ονόματι “Dread En Ruin” και έχει πολλά πράγματα να μας πει.
Για σου Toby! Οι Necrytis επιστρέφουν με τον δεύτερο δίσκο τους, τι μπορείς να μας πεις για την διαδικασία ηχογράφησης αυτού; Πόσο καιρό σας πήρε;
Για σου Μιχάλη! Η διαδικασία ηχογράφησης για τον δίσκο έγινε παντελώς αντίστροφα! Όλα ξεκίνησαν από τον drummer και τραγουδιστή μας Shane Wacaster στην Αγγλία. Έγραψε όλους τους στίχους, τα φωνητικά και ηχογράφησε αυτά μαζί με τα τύμπανα του σαν μοναδικό σημείο αναφοράς. Αυτό του πήρε κάποιους μήνες όπως καταλαβαίνεις. Εδώ στην Αμερική έλαβα όλο αυτό το υλικό και έπρεπε να βρω τα σημεία κλειδιά στην φωνή του έτσι ώστε να γράψω κιθάρες και μπάσο από το μηδέν που θα τα ακολουθούσαν! Συνήθως συμβαίνει το αντίστροφο με τον κιθαρίστα να κατεβάζει ιδέες και riffs. Το υλικό από την μεριά μου ηχογραφήθηκε με δικό μου εξοπλισμό. Ήταν αρκετά πολύπλοκη διαδικασία μιας και έπρεπε να απομνημονεύσω τα πάντα πρακτικά έτσι ώστε όλα να είναι στην σωστή κλίμακα. Βασικά μου στέλνει έτοιμο το υλικό του και μου λέει “κάνε το να δουλέψει”. Εντάξει, το λέει κάπως πιο ευγενικά βέβαια (γέλια).
Το “Dread En Ruin” κυκλοφορεί μόλις έναν χρόνο μετά το ντεμπούτο σας. Υποθέτω πως είστε στην φάση που θέλετε να γράψετε πολύ υλικό;
Το πρώτο μας άλμπουμ έλαβε πολύ καλές κριτικές και αρκετή, ανέλπιστη μπορώ να πω, δημοσιότητα. Φυσικά βοήθησε και ο Fenrzin των Darkthrone που παρουσίασε το συγκρότημα από την εκπομπή του… Νιώσαμε ότι ήταν καλό να πάμε με την ροή της δημοτικότητας. Ξέρεις η δημοτικότητα είναι κάτι πολύ δύσκολο να αποκτηθεί στην αγορά μας και φυσικά αυτό μας έμπνευσε πάρα πολύ και μας ώθησε να δουλέψουμε με αρκετό περισσότερο ενθουσιασμό.
Αν βάλουμε τους δύο δίσκους δίπλα πιστεύεις ότι υπάρχουν τρανταχτές διαφορές;
Κοίτα πιστεύω ότι το νέο άλμπουμ είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το πρώτο. Δεν θα σου που καλύτερο αλλά… διαφορετικό. Πιστεύω ότι ωθήσαμε πολύ τους εαυτούς μας για αυτόν το δίσκο. Το κοινό περίμενε το υλικό και θέλαμε να τους ευχαριστούμε αλλά να το απολαύσουμε και εμείς.
Πες μας για τι θέματα μιλάνε τα τραγούδια του “Dread En Ruin”΄; Τι σας εμπνέει να γράφετε μουσική και στίχους.
Χμ.. Ο Shane γράφει όλους τους στοίχους και συχνά χρησιμοποιεί υλικό από όνειρα που βλέπει. Παράξενα οράματα… Διοχετεύει πράγματα από κάπου… Μου το εξήγησε μια φορά, ήταν σαν να λαμβάνει κάποια καθοδήγηση όταν γράφει στοίχους. Το “Dread” μιλά για τον αποκρυφισμό. Όχι όμως με την “ρηχή” μορφή του σατανισμού… ο αποκρυφισμός είναι κάτι το μυστηριώδες, κάτι το εσωτερικό, ίσως μερικές φορές και τρομακτικό. Ένα κομμάτι μιλάει για το να είναι ένας συνθέτης στοιχειωμένος από την μουσική που ο ίδιος γράφει. Να έχει εμμονή με τις μελωδίες που ο ίδιος συνθέτει. Λες και η συνθετική διαδικασία είναι αυτό που τον κατατρέχει. Μια αυτοκαταστροφική μούσα μπορεί να πεις. Έγραψα την μουσική για το “Heresiarch Profane” πριν καν διαβάσω τους στοίχους και ήταν σουρεαλιστικό το όλο αποτέλεσμα… Γιατί όταν άκουσα το κομμάτι στο σύνολο του οι στοίχοι μίλαγαν ακριβώς για το πώς ένοιωθα όσο έγραφα την μουσική. Πραγματικά το απόλαυσα τόσο πολύ που δεν ήθελα η μουσική να τελειώσει ποτέ.
Πρόσεξα ότι τα τραγούδια είναι αρκετά μακροσκελή. Σε μια εποχή που η μουσική παράγεται μαζικά και ο κόσμος ψάχνει για το επόμενη hit δεν σας απασχολεί ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να κάνει την μουσική σας πιο δύσκολη για το απαίδευτο αυτί;
Κοίτα, θέλαμε η μουσικής μας να γίνει παντοτινή (γέλια). Κατά της διάρκεια των ηχογραφήσεων άκουγα πολύ υλικό από πρώιμους Jethro Tull και πάντα μου άρεσε ότι π.χ. ίσα που χώραγαν 2-3 κομμάτια σε κάθε πλευρά του δίσκου. Επίσης μου αρέσει π.χ. ότι στο “Minstrel In The Gallery” παίζουν αυτό το riff το οποίο νομίζεις ότι κρατάει μια αιωνιότητα. Συμφωνώ ότι πλέον η σύγχρονή μουσική, ακόμα και τα underground σχήματα, παράγουν μαζικά μουσική. Λες και όλοι ηχογραφούν με τα ίδια τύμπανα και τις ίδιες κιθάρες. Εμείς πραγματικά δεν μας απασχολούν αυτοί που δεν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν στην μουσική μας. Ξέρεις, όταν αγόραζα δίσκους από τους Rush, τους Yes και ακόμα και από τους Zeppelin ή με πιο τους πρώιμους Fates Warning και Queensryche οι δίσκοι αυτοί μπορεί να μην μου άρεσαν από την αρχή. Ήθελαν τον χρόνο τους. Μου έπαιρνε καιρό να “καταλάβω” την μουσική. Επίσης με τους Voivod… ξέρεις είναι τόσο έντονοι και proggy που στην αρχή δεν τους καταλάβαινα αλλά μετά κόλλησα πραγματικά. Τότε ο κόσμος έπαιρνε τον χρόνο του όσον αφορά την μουσική, η μουσική τότε δεν ήταν ένα ακόμα αναλώσιμο υλικό. Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω το γεγονός πως μεγάλα συγκροτήματα βγάζουν πραγματικά καλούς δίσκους και ο κόσμος δείχνει να ασχολείται με αυτούς για μια δύο βδομάδες! Η Pure Steel μας υπέγραψε επειδή τις άρεσε ο δίσκος και το ίδιο ισχύει και για εμάς. Αυτό μόνο μετράει.
Πάντα σεβόμουν το γεγονός πως παρότι είσαι ένας εξαιρετικός κιθαρίστας τα τραγούδια σου δεν είναι απλά μουσική που στροβιλίζεται γύρο από τα solo σου! Ποια η γνώμη σου για τους κιθαρίστες που απλά σπρώχνουν τους πάντες στην άκρη; Υποθέτω πως έχεις δει βίντεο γνωστού κιθαρίστα που είχε όλο το συγκρότημα στην άκρη της σκηνής…
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν στους προσωπικούς δίσκους ενός κιθαρίστα. Με τους Onward και τους Necrytis τα κομμάτια χρειάζονται solo μόνο αν αυτό τα βοηθάει. Στα ‘80s με την Shrapnel Records πιστεύω ότι η τεχνική έφτασε στο απόγειο της. Έκτοτε ότι και να κάνεις είναι πιο πολύ ένας φόρος τιμής σε εκείνη την εποχή. Δεν ακολουθώ και πολύ τις εξελίξεις μιας και για πάντα θα λατρεύω κιθαρίστες σαν τον Becker και τον Friedman. Αυτό δεν πάει να πει ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικοί νέοι κιθαρίστες. Δεν μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως ο Malmsteen πήρε τον απόλυτο έλεγχο των show του. Στην τελική ο Yngwie είναι ο Yngwie, πάντα θα τον λατρεύω τον τύπο. Ξέρεις σε κάποιες solo εμφανίσεις κάνω κάτι ανάλογο, βέβαια δεν έχω άλλους μουσικούς, σε τέτοιες περιπτώσεις απλά αναλαμβάνεις όλη την ευθύνη.
Ξέρω πως έχεις πολλά project. Με τι άλλο ασχολείσαι αυτή την περίοδο;
Έπρεπε να σταματήσω κάποια από αυτά. Οι Affliktor σταμάτησαν… Βέβαια οι Affliktor ήταν πρακτικά ένα solo άλμπουμ, απλά ήθελα ένα όνομα για το σχήμα, δεν ήθελα να βγει κάτω από το όνομα μου απλά. Ξέρεις πούλησε καλά, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω τον εαυτό μου να γράφει ξανά τέτοια μουσική. Το black metal σχήμα μου, οι Waxen, συνεχίζουν και ο τέταρτος δίσκος τους “Terror Decree” θα βγει σύντομα από την Moribund Records. Δουλεύω σε έναν instrumental δίσκο ενώ ήδη αρχίσαμε στην σύνθεση του τρίτου δίσκου των Necrytis. Θα είναι έτοιμος πριν το 2019. Αρκετά γεμάτο πρόγραμμα μπορώ να πω.
Είστε δύο άτομα στους Necrytis. Σκοπεύεις να βρεις και άλλα μέλη; Θα περιοδεύατε έστω και με guest μουσικούς;
Κοίτα, με τον Shane το έχουμε συζητήσει αρκετά και πιθανό να κάνουμε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες. Πρέπει όμως πραγματικά να αξίζει τον κόπο. Δεν θέλουμε να ζούμε σε μέσα σε ένα χαλασμένο βαν στον δρόμο. Μας ενδιαφέρει σαν ιδέα αλλά ως εκεί.
Ζεις στην άλλη πλευρά του ωκεανού. Πως είναι τα πράγματα εκεί όσον αφορά την μουσική σε σχέση με την Ευρώπη;
Αχ… Αν και δεν παρακολουθώ και πολύ το τι γίνεται πλέον είμαι σίγουρος πως τα πράγματα στην Ευρώπη είναι πιο καλά. Πάντα ήταν. Ξέρεις, τα πράγματα είναι παράξενα σε αυτή την χώρα πλέον. Το κάνω είναι πάνω, το λάθος είναι σωστό… δεν μπορείς να είσαι ένας παραδοσιακός τύπος με σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ όπως εγώ. Όλοι είναι τόσο στριφνοί πλέον. Νιώθω πως ζω σε άλλο πλανήτη αυτές της μέρες…
Αν έπρεπε να ανέβεις στην σκηνή με τα απολύτως απαραίτητα ποια θα ήταν αυτά; Ποια είναι η αγαπημένη σου κιθάρα;
Έχω μια αρχαία διαλυμένη Fender Stratocaster (σας αυτές του Malmsteen) με την οποία ηχογραφώ και περιοδεύω δεκαετίες τώρα. Έχει πάει στην κόλαση και πίσω με αυτήν και δουλεύει μια χαρά! Δεν χρειάστηκε ποτέ σέρβις. Έχω πολλές Stratocaster και όλες έχουν την χρησιμότητα τους. κάποτε έπαιζα σε μια country μπάντα για ένα επιπλέον εισόδημα και μια strat που σπάνια χρησιμοποιούσα έκανε την δουλειά μια χαρά. Έχω κεφαλές Marshall των 50 Watt και διάφορες καμπίνες… Γενικά δεν είμαι παράξενος με το υλικό μου. Αν κάτι δουλεύει, απλά δεν το πειράζω. Με αυτόν τον τρόπο δουλεύω από το 1988.
Οι Onward είναι ακόμα πολύ δημοφιλείς. Υπάρχει άλλο ακυκλοφόρητο υλικό;
Όχι. Πραγματικά έκανα πλιάτσικο στα αρχεία των Onward και κυκλοφόρησα ότι είχε την φωνή του μακαρίτη Michael Grant γιατί αυτή ήταν η επιθυμία του. Τέσσερα άλμπουμ και ένα ερασιτεχνικό DVD, αυτά είχα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να επανασυνδέσω το σχήμα με άλλους μουσικούς αλλά μου φάνηκε… φτηνό. Το παράτησα, ήθελα ο κόσμος θα θυμάται το σχήμα για αυτό που ήταν.
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή σε έναν νέο κιθαρίστα πια θα ήταν αυτή;
Να ξεκινήσουν από τους κλασσικούς. Page, Clapton, Beck, Winter, Blackmore και να γίνουν άριστοι στην τεχνική τους. από εκεί και πέρα ας ακούσουν George Lynch και Van Halen. Να μελετήσουν του δίσκους της Shrapnel από τα 80s. Να κάνουν προσωπικά μαθήματα. Σιχαίνομαι τα βίντεο από το ΥouΤube. Οι πιο πολλοί τύποι εκεί μου δίνουν την ιδέα ότι πρώτα απ όλα τους ενδιαφέρει ο ήχος της φωνής τους παρά το παίξιμο τους. Ο πρώτος μου δάσκαλος ο Paul Lenz άλλαξε την ζωή μου για πάντα και όχι μόνο στο θέμα της κιθάρας. Με έβαλε σε ένα σωστό μονοπάτι σοφίας, ταλέντου και καλοσύνης.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Κλείσε αυτή την συνέντευξη με ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας.
Εγώ σε ευχαριστώ Μιχάλη για αυτή την συνέντευξη. Έχω μόνο να πω ότι πραγματικά ευχαριστώ όλους όσους στήριξαν τους Onward όλα αυτά τα χρόνια και όσους θέλουν να ακούσουν τους Necrytis. Είναι τιμή μας. Όσο ζούμε θα σας προσφέρουμε μουσική!
Μιχάλης Νταλάκος
https://www.facebook.com/Necrytis
Band Members
Mark Sobus – Μπάσο
Toby Knapp – Κιθάρες
Shane Wacaster – Φωνή, Τύμπανα
Discography
Countersighns, 2017
Dread En Ruin, 2018
