Το ότι οι Motörhead αποτελούν μια μουσική σχολή μόνοι τους και έχουν επηρεάσει άπειρες μπάντες στο τρόπο παιξίματος τους. Παραδείγματα πάμπολα και ένα από αυτά αποτελούν και οι Nitrogods. Οι Γερμανοί rock and rollers διαθέτοντας εύκολα την αλητεία που διακατέχει τους Βρετανούς μέντορες τους βγάζουν έναν μέτριο (δυστυχώς) δίσκο και αυτό οφείλετε κυρίως στο μπασίστα/τραγουδιστή της μπάντας Oimel Larcher, ο οποίος ακούγετε (και είναι) εκνευριστικός. Ναι, μπορεί να έχει ως είδωλο το υπέρτατο metal icon, τον Lemmy, και να γουστάρει στο σπίτι του να ακούει με τις ώρες ZZ Top (άλλη μεγάλη επιρροή της μπάντας) αλλά για εμένα προσωπικά δεν το έχει καθόλου το ερμηνευτικό κομμάτι. Η καλύτερη στιγμή στο δίσκο για εμένα φωνής ήταν στο “Whiskey Wonderland” και αυτό γιατί σε αυτό τραγουδά ο μεγάλος Dan McCafferty των Nazareth και σώζει κάπως την κατάσταση. Στο δίσκο επίσης συμμετέχει ο “Fast” Eddie Clark (δεν νομίζω να θέλετε συστάσεις;;;) με ένα solo στο “Wasted In Berlin”, μιας και ακούγοντας το κομμάτι είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα αυτού του σπουδαίου κιθαρίστα. Από μουσικής πλευράς οι συνθέσεις του δίσκου είναι αξιέπαινες αφού οι παλιοί γνώριμοι – από την κοινή τους πορεία στους Primal Fear – Henny Wolter & Klaus Sperling τα έχουν πάει περίφημα. Η παραγωγή είναι απλά μέτρια προς συμπαθητική ενώ το εξώφυλλο τίποτα το ιδιαίτερο (δεν είναι αυτό που θα σε τραβήξει). Σίγουρα μπορείτε να αποφύγετε την αγορά του εν λόγω δίσκου. Αγοράστε καλύτερα κάποιο άλμπουμ των Motörhead που (κακώς) λείπει από την δισκοθήκη σας ή το “Doomsday Rock ‘N’ Roll” των Chrome Division…
5/10
Νίκος Σιγλίδης
