Βλέποντας το όνομα της μπάντας και ανοίγοντας εν συνεχεία το Δελτίο Τύπου βλέποντας ότι οι Old Mother Hell αποτελούνται από τρία άτομα, κατάλαβα σχεδόν αμέσως ότι το ομώνυμο album της μπάντας, θα κινείται στο χώρο του doom. Όντως, πατώντας το “play”, δεν διαψεύστηκα (πολύ), ή μάλλον διαψεύστηκα εν μέρει. Συνολικά έξι συνθέσεις υπάρχουν στο συγκεκριμένο δίσκο, οι οποίες κινούνται ενίοτε στο χώρο του doom, δεν μένουν όμως στάσιμες στο συγκεκριμένο ιδίωμα.
Στοιχεία από epic και κλασικό heavy metal, με πολύ ενδιαφέρουσες φωνητικές γραμμές διανθίζουν το όλο μουσικό σύνολο, στο οποίο ηγείται ο κιθαρίστας τραγουδιστής Bernd Wener. Το τρίο πλαισιώνουν οι Ronald Seft στο μπάσο και ο Ruben Andre στα drums. Αυτό στο οποίο ξεχωρίζουν οι Old Mother Hell είναι ότι προσφέρουν μία αίσθηση “live” εκτέλεσης στα κομμάτια τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η παραγωγή είναι μάπα. Από στακάτο μελωδικό metal, το γυρνάνε στο epic και από εκεί στο doom, κάνοντας αυτιά περίεργων μουσικόφιλων όπως η αφεντιά μου, αρκετά ευχαριστημένους από το τελικό αποτέλεσμα.
Για τους Old school οπαδούς, τα ντραμς δεν είναι τριγκαρισμένα, οι κιθάρες είναι “βρώμικες” με την καλή έννοια ενώ ο τραγουδιστής τους μου έφερε κάτι από τον αδικοχαμένο Tony Taylor (R.I.P.) των Twisted Tower Dire, αυτής της τιτανοτεράστιας heavy/epic μπάντας που τόσο πολύ αγαπήσαμε αρκετά χρόνια πριν. Την μία “φτύνει” τους στίχους στο μικρόφωνο όπως ο Blackie και την άλλη χρησιμοποιεί αυτή την “υμνική” χροιά, βοηθώντας πάρα πολύ τα τραγούδια να αναδειχθούν όπως πρέπει.
Ίσως και αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι Old Mother Hell παίρνουν ένα…
7.5/10
Πολυδεύκης Ανδριαννός
athlos881@gmail.com
