Rage

Το “The Devil Strikes Again” είναι ένας δίσκος που πολλοί οπαδοί των Rage περίμεναν για πολλά χρόνια. Τον αγαπήσαμε και δεν προσπεράσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με έναν φανταστικό άνθρωπο, τον κιθαρίστα των Rage, Marcos Rodriguez. Από τα συναισθήματά του για την ένταξή του στους Rage, για την τρέχουσα περιοδεία, την επερχόμενη περιοδεία, το νέο δίσκο των Rage, τον επερχόμενο δίσκο τους, μέχρι την αγάπη του για την Ελλάδα, μιλήσαμε για 50 λεπτά, σε κάτι το οποίο δεν ήταν συνέντευξη αλλά μια φιλική συζήτηση μεταξύ δυο οπαδών των Rage. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γελάσει τόσο πολύ σε μια ‘συνέντευξη’. Απλά απολαύστε την…

[You can download the interview in English in PDF format]

Γεια σου φίλε μου.

Γεια σου. Πρέπει να έχεις πολύ δουλειά..;;;

Ω ναι, κάνω πράγματα για το σπίτι, για τους Rage…είναι αρκετά πράγματα που πρέπει να γίνουν…

Σε ευχαριστώ πολύ που βρήκες το χρόνο να μου μιλήσεις. Είμαι απλά ενθουσιασμένος. Πριν λίγο κατέθεσα την άποψη μου στο Greek Rebels για το “The Devil Strikes Again”, το οποίο και βαθμολόγησα με 8/10. Είναι ένα πολύ καλό album, και θα πρέπει να σου δώσω συγχαρητήρια για αυτό.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να σε ρωτήσω… βρίσκεστε σε περιοδεία αυτή τη στιγμή αν δεν κάνω λάθος;

Ναι, αυτή τη στιγμή κάνουμε την Festival περιοδεία μας.

Θα ήθελα να μου πεις, πρέπει να είναι μια μοναδική εμπειρία για εσένα, αφού δεν έχεις κάνει ξανά κάτι παρόμοιο με μια μεγάλη μπάντα σαν τους Rage;

Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει περιοδεία φεστιβάλ ξανά. Έχω παίξει σε κάποια φεστιβάλ εδώ και εκεί στο Βέλγιο, την Ισπανία, τη Σουηδία … στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο φεστιβάλ μου πριν από αυτή την περιοδεία, ήταν το Sweden Rock Festival, το 2009. Αλλά, αυτή η πρώτη εμπειρία με μια τέτοια μεγάλη μπάντα όπως οι Rage, μέχρι στιγμής είναι απολύτως, εξωφρενικά, φανταστική. Είναι super cool και τα πάντα γύρω από τα φεστιβάλ είναι super cool. Έχουμε πολύ καλό promotion, και ο κόσμος γουστάρει πολύ, όπως μας δείχνει, αφού παίζουμε ευθεία πράγματα. Θέλω να πω, παίζουμε πολύ βαριά σκατά (σ.σ. heavy shit…), όχι μπαλάντες, αλλά πραγματικά βαριά πράγματα. Όλοι είναι πραγματικά ευχαριστημένοι με αυτό, όχι μόνο οι οπαδοί, αλλά οι promoters και οι άνθρωποι των φεστιβάλ. Να φανταστείς ήδη μας κλείνουν για το επόμενο έτος. Έτσι, είναι πραγματικά φανταστικό και η εμπειρία μου είναι φυσικά μεγάλη. Εννοώ το μικρότερο φεστιβάλ που έχουμε παίξει μέχρι τώρα, ήταν περίπου 2.000 άτομα. Είναι πραγματικά καλό, πολύ καλό.

Μπορείς να μας πεις για την ανταπόκριση του κοινού στο καινούργιο υλικό των Rage, το  υλικό που υπάρχει στο “The Devil Strikes Again”?

Λοιπόν, το άλμπουμ ήταν μια αποκάλυψη για όλους μας. Θέλω να πω, ότι αισθανθήκαμε όταν γράφαμε και ηχογραφούσαμε το άλμπουμ, ότι θα είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον για εκείνους που, ας τους ονομάσουμε οπαδούς της παλιάς σχολής ή ακόμα καλύτερα τους οπαδούς της «κληρονομιάς» των Rage. Αυτοί που γνωρίζουν τους Rage από τη δεκαετία του ’90 και τη δεκαετία του ’80. Αισθανθήκαμε ότι αυτό το άλμπουμ επρόκειτο να έχει μια σχέση με αυτή την εποχή. Γιατί; Επειδή – ειδικά ο Peavy – επικεντρωθήκαμε στο να γράψουμε ευθύ metal, χωρίς μαλακίες. Έτσι, αυτό το άλμπουμ ήταν αποτέλεσμα της καθαρής ενέργειας και των συναισθημάτων των τριών μας. Φυσικά ο Peavy και εγώ γράψαμε όλα τα τραγούδια, αλλά όταν ο Lucky ήρθε και έπαιξε τα τύμπανα, η εικόνα ήταν πλήρης. Η χημεία ήταν τέλεια. Και νομίζω ότι αυτό αντικατοπτρίζεται στο άλμπουμ, η χαρά που είχαμε όταν γράφαμε τα τραγούδια, όταν ηχογραφούσαμε τα τραγούδια. Νομίζω ότι ο χαμηλότερος βαθμός που έχουμε μέχρι στιγμής, είναι 8/10 και αυτό σημαίνει πολλά, πολλά, πολλά για τους Rage. Στα charts στη Γερμανία ήμασταν στο #37, όχι στον rock / metal κατάλογο, αλλά σε όλα τα είδη. Σήμερα έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε στο νούμερο 12 από το 50 για τις καλύτερες μπάντες στο Rock Hard, κάτι που είναι πραγματικά πολύ καλό για ένα νέο line up, νέα πρόσωπα … Έτσι ο κόσμος, κατά κάποιο τρόπο, περίμενε για αυτό το άλμπουμ. Κάτι πραγματικά metal, όχι τόσο ως prog όπως συνηθίζαμε τα τελευταία χρόνια, περισσότερο στο ψητό. Μεγαλύτερη έμφαση στα τραγούδια παρά στα όργανα, αν με καταλαβαίνεις. Αυτό ήταν ακριβώς αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε και ο κόσμος φαίνεται να το αγαπάει, ο Τύπος το αγαπάει, και οι οπαδοί είναι πολύ ευχαριστημένοι με το άλμπουμ μέχρι τώρα. Θέλω να πω, αν πας στο Amazon και δεις όλα τα σχόλια εκεί, μπορείς να γελάσεις. Αυτό είναι πραγματικά πολύ καλό και είμαστε πολύ χαρούμενοι.

Βασικά, απάντησες στις επόμενες 10 ερωτήσεις μου (γέλια)

(Γελώντας αρκετά) Ωχ, συγνώμη…

Χεχε, εντάξει. Θα προσπαθήσω να αυτοσχεδιάσω. Είχατε να ανταγωνιστείτε με μια μεγάλη κληρονομιά που έχουν αφήσει οι Rage. Περιμένατε μια τέτοια αντίδραση;

Λοιπόν, θα σου πω κάτι και αυτή είναι η ειλικρινής αλήθεια. Δεν θα μιλήσω ως ο κιθαρίστας των Rage, αλλά σαν ο οπαδός που είμαι. Περίμενα ένα τέτοιο άλμπουμ από τους Rage, για πολλά… πολλά χρόνια. Ξέρεις είμαι οπαδός Rage από τα 16 μου και περίμενα ένα άλμπουμ όπως αυτό από το “Ghosts” ή το “Welcome To The Other Side”. Θέλω να πω, μου αρέσει κάθε άλμπουμ των Rage, αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι τώρα καταλαβαίνουν το αληθινό πνεύμα τού τι είναι αυτή η μπάντα. Ο Peavy είναι ένας θρύλος και έχει ένα πολύ τυπικό ή καλύτερα ένα πολύ ασυνήθιστο τρόπο να γράφει τραγούδια. Είναι ο βασιλιάς των φωνητικών μελωδιών, δεδομένου ότι οι μελωδίες του είναι super cool και μοναδικές. Νομίζω ότι σε πολλούς ανθρώπους και οπαδούς – συμπεριλαμβανομένου και εμού – είχε λείψει αυτή η υπογραφή του Peavy Wagner στους Rage. Είναι σαν τον καπετάνιο που πήρε το τιμόνι του πλοίου και πάλι. Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτό, επειδή ανακάλυψαν τους Rage με τον Mike (Terrana), τον Andre (Hilders) και τον Victor (Smolski) και νομίζουν ότι η Rage ήταν αυτό. Αλλά οι παλαιότεροι οπαδοί, ξέρουν ότι οι Rage δεν ήταν έτσι. Ήταν διαφορετικοί, περισσότερο metal. Έτσι, οι αντιδράσεις ήταν πολύ θετικές, γιατί έχουμε πολλούς οπαδούς πίσω.

Ξέρεις, το πρώτο πράγμα που άκουσα από τους Rage, ήταν πίσω το 1989, το “Secrets In A Weird World”…

Wow…..

Ναι και μου είχαν λείψει τόσο πολύ οι μελωδίες…επιτέλους επέστρεψαν…

Ναι ρε, σου λέω είναι ο βασιλιάς (γελώντας).

Ωραία μου είπες ότι ο Peavy έχει ένα μοναδικό τρόπο να γράφει τραγούδια και θα ήθελα να σε ρωτήσω πως ήταν να δουλεύεις μαζί του για πρώτη φορά;

Η διαδικασία της σύνθεσης των κομματιών ήταν πραγματικά μια έκπληξη και για τους δυο μας. Εννοώ, είμαστε μαζί για ένα χρόνο, για τη σύνθεση, την ηχογράφηση, τα πάντα και το “Black In Mind Tour” στο μεταξύ. Όλη αυτή η περίοδος ήταν, και είναι ακόμη, γεμάτη από πολύ δουλειά. Αλλά, η διαδικασία της σύνθεσης ήταν κάτι που στην πραγματικότητα θα μπορούσα να πω ότι ήταν αστεία. Οι Rage είναι στις τρεις κορυφαίες μπάντες μου, όλων των εποχών. Οι συνθέσεις μου είναι πολύ εμπνευσμένες από τον Peavy, έτσι γράφω όπως ο Peavy. Όταν ο Peavy θα ερχόταν με μια ιδέα και θα παίζαμε αυτή την ιδέα, τότε θα του έλεγα: “Τι θα έλεγες να το αναπτύξουμε κάπως έτσι;”, στη συνέχεια θα μου έλεγε: “Ω, αυτό είναι ακριβώς που είχα στο μυαλό μου”. Και το αντίθετο. Θα του έλεγα: “Peavy έχω αυτή την ιδέα”, θα μου έλεγε: “Αααα, αυτό είναι καλό, τι θα έλεγες αν κάναμε αυτό μετά;” και θα του έλεγα στη συνέχεια: “Μα αυτό ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα”. Ήταν γέλια, γέλια και γέλια. Στην πραγματικότητα αυτή είναι η αλήθεια, γράψαμε 10 τραγούδια σε μια εβδομάδα.

Χαχαχαχα μάλιστα…

Είναι πραγματικά απίστευτο, γράψαμε τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ και μετά γράψαμε κάποια άλλα μικρά πράγματα, συνολικά 12 ή 13 τραγούδια. Θυμάμαι το πρώτο τραγούδι που γράψαμε ήταν το “My Way”. Το ηχογράφησα στο τηλέφωνό μου και το πήρα μαζί μου για να κάνω ένα demo του τραγουδιού. Μία εβδομάδα μετά, ήρθε στο σπίτι μου στο Βέλγιο και είπε: “Τι; Αυτό είναι ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου, το ρυθμό, το ρυθμό, τα πάντα”. Αργότερα του έδωσα την ιδέα του “The Devil Strikes Again”, πήρε ένα στυλό και χαρτί και μέσα σε 5 λεπτά έγραψε τους στίχους του τραγουδιού. Έτσι τα ηχογραφήσαμε και είχαμε αυτά τα δύο τραγούδια σε μια μέρα … (γέλια). Έτσι, τα πάντα κύλησαν ομαλά και μου είπε ότι ποτέ δεν έχει γράψει τραγούδια με αυτό τον τρόπο, ποτέ. 32 χρόνια καριέρας, ο ίδιος δεν έγραψε έτσι, ούτε καν με τον Manni (Schmidt), τον Σπύρο (Ευθυμιάδη) ή τον Victor. Ήταν πραγματικά φοβερό. Μέσα σε μια ολόκληρη εβδομάδα, γράψαμε λίγο πολύ ένα ολόκληρο άλμπουμ.

Σαν να ήσουν στην μπάντα για χρόνια…

Ακριβώς, ο Peavy το είπε αυτό. Μου είπε ότι είναι σαν να παίζουμε μαζί για χρόνια και ότι είναι σαν να με γνωρίζει για ακόμη περισσότερα. Ναι, η χημεία είναι απλά φανταστική.

Και είναι μόνο η αρχή έτσι;

Ναι, είναι φανταστικά, τι άλλο να πω;

Θα ήθελα να σε ρωτήσω μια τελευταία προσωπική ερώτηση. Γνωρίζω ότι ήσουν μεγάλος οπαδός τον Rage και από κάποια στιγμή και μετά, βρίσκεσαι να παίζεις με τους Rage. Μπορείς να το συγκρίνεις με την ταινία… την ξέχασα….

Το “RockStar” εννοείς;

Ναι ναι, αυτή ακριβώς. Είναι αυτό που νιώθεις πάνω κάτω;;

(Γελώντας) Φυσικά, φυσικά. Να είμαι ειλικρινής, είναι ακριβώς η ίδια ιστορία. Εκτός από το τέλος της, δεν πρόκειται να καταλήξω να παίζω γλυκανάλατα κομμάτια (Γελάει)

Ε, σίγουρα..

(Γελώντας). Ναι, είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα. Ήταν πραγματικά περίεργο, γιατί ξέρω τον Peavy από το 2008. Στην αρχή του έστελνα e-mail ως οπαδός και στη συνέχεια είμαστε φίλοι, γιατί ξέρεις, ονόμασα την μπάντα μου Soundchaser, περιοδεύσαμε μαζί και στο τέλος μου είπε, “Είσαι ο κατάλληλος”. Ξέρεις με ρώτησε, “Αν υπάρχει μια αλλαγή στο line up, πιστεύεις ότι θα ενδιαφερόσουν να παίξεις στους Rage;;”. Απάντησα: “Τι; Πραγματικά μου το ζητάς αυτό;”. “Ναι, ίσως θα υπάρξει μια αλλαγή στη σύνθεση…”.  Αυτό ήταν στην αρχή του 2014. Του είπα: “Φυσικά, είμαι μέσα … Φυσικά.” Εκείνο το βράδυ σκεφτόμουν, “Τι έγινε; στα αλήθεια μου ζήτησε αυτό το πράγμα;;; Τι συμβαίνει;”. Μετά, την ημέρα των γενεθλίων μου, τις 6 Ιανουαρίου, τζαμάραμε και μου είπε, “Φίλε, είσαι μέσα.” Ειλικρινά Δημήτρη, πέρασα μία εβδομάδα χωρίς ύπνο. Ήμουν στο κρεβάτι, με τα μαύρα μάτια μου, η γυναίκα μου, μου έλεγε: “Θα πρέπει να κοιμηθείς σε κάποιο σημείο” … ξέρεις, μπορεί να ήταν σαν τέσσερις το πρωί, και θα ξυπνούσα γελώντας … (σ.σ. ποτέ μου δεν έχω γελάσει τόσο σκληρά σε μια συνέντευξη με τα πρόσωπα και τις εκφράσεις του Marcos κατά τη διάρκεια της…), φωνάζοντας “Είμαι στους Rage, δεν μπορώ να το πιστέψω”. Ήταν απολύτως τρελό. Ακόμη και τώρα, είμαι ενθουσιασμένος, είμαι δίπλα στον Peavy και μου δίνει μια αγκαλιά και μου λέει “Φίλε, σε ευχαριστώ που είσαι εδώ”. Δεν μπορώ ακόμη να το πιστέψω. Τα ίδια νιώθει και ο Lucky. Eίμαστε στο τηλέφωνο τις 4 το πρωί και λέμε: “Φίλε μπορείς να το πιστέψεις ότι είμαστε στους Rage;” (Γελάει δυνατά). Είναι το ίδιο, ακόμη και τώρα, δύο χρόνια μετά … ναι, είμαι εδώ στο σπίτι μου και αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο. Είναι φανταστικό.

Απίθανα, ας πάμε πίσω στον ήχο του “The Devil Strikes Again”. Πιστεύεις ότι αυτός ο δίσκος έχει πολλές ομοιότητες με το “Black In Mind”; Έχω δει αρκετές απόψεις που λένε αυτό, ότι οι Rage ήθελαν να επιστρέψουν σε έναν πιο “Black In Mind” ήχο. Προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό, θα έλεγα ότι υπάρχουν αρκετές “Refuge-Era” στιγμές, περισσότερες από το “Black In Mind”. Τι πιστεύεις;

Ναι, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα come-back στον ήχο του “Black In Mind” και νομίζω ότι αυτό είναι επειδή το έχει πει ο Peavy σε πολλές συνεντεύξεις. Ότι μας αρέσει το πνεύμα που υπήρχε στην μπάντα, τότε. Ήταν περισσότερο εστιασμένη στο heavy metal, χωρίς πολλα wiggley wiggley στις κιθάρες, όπως λέει ο Peavy. Πρόκειται για μια πιο ροκ στάση. Είναι περισσότερο η ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Όταν γράφαμε για παράδειγμα το “The Devil Strikes Again”, πάντα πίστευα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το δεύτερο μέρος του “Sent By The Devil”. Έχει πολλές ομοιότητες (όπως οι καθαρές κιθάρες στο φόντο κλπ). Ήταν το πνεύμα που θέλαμε, με κάποιο τρόπο, να αναβιώσουμε. Με κάποιο τρόπο… αλλά, συμφωνώ μαζί σου. Δεν είναι 100% “Black In Mind”, μερικά από τα τραγούδια μπορεί να έχουν το πνεύμα του “End Of All Days”, το πνεύμα της ωμής μουσικής και των απλών πραγμάτων. Κατ’ ευθείαν στο ζουμί, καλές μελωδίες και έμφαση στα τραγούδια. Πάνω κάτω ότι υπήρχε στο “Black In Mind” και στο “End Of All Days” περίπου. Θα φορέσω το καπέλο του παραγωγού τώρα και θα μιλήσω σαν παραγωγός. Αυτά τα άλμπουμ, επικεντρώθηκαν στα τραγούδια και στις μελωδίες. Αν ακούσετε το “Frozen Fire”, δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο σε αυτό. Αλλά το τραγούδι είναι τόσο γαμημένα ωμό, ευθύ και στο ζουμί, που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Αυτό είναι που κάναμε σε αυτό το άλμπουμ. Αλλά ήρθε φυσικά, χωρίς καμία πίεση. Και ναι, ήταν η 20η επέτειος του “Black In Mind”, κάναμε την περιοδεία και ήταν μια έμπνευση. Αλλά, αυτό είναι το πνεύμα που θέλαμε να αναβιώσει στο εν λόγω άλμπουμ. Ο ήχος είναι διαφορετικός, νομίζω καλύτερος.

Θα έλεγα ότι ο δίσκος αναμυγνύει την παλιά εποχή των Rage, με ένα πιο σύγχρονο ήχο και κάποια πιο μοντέρνα στοιχεία και όπως είπες και εσύ, μαζί με το πνεύμα των “Black In Mind” και “End Of All Days”.

Απολύτως. Κάπως έτσι θα το περιέγραφα. Έχουμε και τα σύγχρονα πράγματα επίσης. Για παράδειγμα το break του “My Way” (σ.σ. τραγουδώντας το break), τα πράγματα είναι λίγο πιο σύγχρονα, groovy. Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει το metal σε αυτό, δεν είναι σαν Periphery ή κάτι τέτοιο. Ναι ναι, η περιγραφή σου ήταν τέλεια.

Με ευχαρίστηση είδα επίσης, ότι οι γρήγορες στιγμές έχουν επιστρέψει. Τραγούδια σαν το “The Devil Strikes Again”, το “The Dark Side Of The Sun” ή το  “Back On Track”… είναι κάτι που θα πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον;

Απολύτως. Στην πραγματικότητα, η thrash στάση επέστρεψε στις φλέβες του Peavy. Θα σου πω κάτι που είναι πραγματικά σημαντικό, στην πραγματικότητα ο Peavy στο άλμπουμ, τραγουδάει πραγματικά ψηλά. Για παράδειγμα στο τραγούδι “War”, το ρεφρέν του “War”, που ουρλιάζει βγάζοντας έξω τα σωθικά του … είναι τόσο καλό. Όταν ηχογραφούσαμε τις φωνές, τον σταματούσα και του έλεγα, “Θεέ μου, ο ουρλιαχτός Peavy επέστρεψε. Γελούσε … και ναι, η διαδρομή που θα ακολουθήσουμε θα είναι … θα μπορούσα να σου πω, ότι το  “The Dark Side Of The Sun”, είναι σαν μια προεπισκόπηση του επόμενου άλμπουμ. (Γέλιο)

Απίθανα, είναι ένα από τα αγαπημένα μου στο δίσκο…

Σε ευχαριστώ, στην πραγματικότητα παίζουμε αυτό το κομμάτι στις συναυλίες μας και έχουμε mosh pit από την αρχή έως το τέλος του. Οι πάντες, ακόμη και αν δεν γνωρίζουν το κομμάτι, νιώθουν την ενέργεια και έχουν την ανάγκη να κάνουν mosh pit. Ναι, για να σου πω ότι ήδη έχουμε 5 ή 6 κομμάτια έτοιμα για τον επόμενο δίσκο και κατευθυνόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ήδη;;; Πότε περιμένουμε τον επόμενο δίσκο δηλαδή;; (Γελώντας)

Πολύ σύντομα, δεν θα περιμένετε 4 χρόνια για παράδειγμα.

Ήθελα να σε ρωτήσω για το στιχουργικό περιεχόμενο του “The Devil Strikes Again”. Είναι όλο δουλειά του Peavy;

Λοιπόν, αυτό είναι το θέμα του Peavy. Παίρνει την έμπνευση από την πραγματική ζωή και τον πραγματικό κόσμο. Το πώς ο κόσμος αναπτύσσεται κτλ κτλ … Είναι κάτι πραγματικά προσωπικό, Εγώ για παράδειγμα, δεν βλέπω τηλεόραση, δεν διαβάζω οποιαδήποτε εφημερίδα και στη πραγματικότητα το Facebook, το χρησιμοποιώ για την μπάντα. Δεν ποστάρω ειδήσεις ή κάτι τέτοιο. Αλλά αυτός είναι ο Marcos. Δεν έχω να κάνω τίποτα με τους στίχους των Rage. Ωστόσο, ξέρω ότι o Peavy εμπνέεται από τις είδησεις σε όλο τον κόσμο και από κάποιες προσωπικές εμπειρίες.

Ok, όσον αφορά τον τίτλο του δίσκου, “The Devil Strikes Again”, μεταφράζεται και ως οι “ Rage Strikes Again” (σ.σ. Οι Rage Επιστρέφουν) ;

Λοιπόν, με τον τίτλο του άλμπουμ, είχαμε κάποια θέματα με αυτό. Η πρώτη αρχική ιδέα ήταν να ονομάσουμε το album, “The Dark Side Of The Sun”. Κάναμε κάποια εξώφυλλα, αλλά … τίποτα δεν ταιριάζε απόλυτα σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε και αν δεις τον τίτλο “The Dark Side Of The Sun”, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σου είναι ο ήλιος. Λόγω του ότι στο “21” και στο “Soundchaser Archives”, το εξώφυλλο ήταν ήδη κόκκινο και κίτρινο, γι’ αυτό θελήσαμε να διαφοροποιηθούμε στο εξώφυλλο. Στη συνέχεια προσπαθήσαμε με το όνομα, “The Spirits Of The Night”, αλλά δεν ακουγόταν τόσο καλό. Το “The Devil Strikes Again”, ταίριαξε απόλυτα, επειδή ο Διάβολος – μπορούμε να πούμε οι Rage – επέστρεψαν ρίζες τους,στη δεκαετία του ’90. Αυτό το πνεύμα είναι πίσω, αυτό ήταν που έλειπε. Και που είναι μακρύς τίτλος, ακούγεται ωραία.

Ναι… επίσης όμως, το “The Dark Side Of The Sun” θυμίζει αρκετά το “The Dark Side Of The Moon”…

Ακριβώς, δεν είχαμε πειστεί. Ακόμη και η εταιρεία μας μας είπε να πάμε σε μια διαφορετική κατεύθυνση.

Θα πρέπει να σου πω ότι έχεις μια πραγματικά μαγική και απίθανη παρουσία με τις κιθάρες. Μελωδικά solos και φοβερή δουλειά στις κιθάρες γενικά….

Σε ευχαριστώ.

Παρακαλώ, αλλά είναι μόνο η αλήθεια. Όσον αφορά λοιπόν την κιθαριστική σου δουλειά στους Rage, τι προσπαθείς να επιτύχεις; Να επαναφέρεις απλά το συναίσθημα των ‘90s ή προσπαθείς να βάλεις κάτι ποιο σύγχρονο, την προσωπική σου σφραγίδα;

Mμμμμμμ… μιλάμε για την κιθάρα τώρα … οπότε να μου επιτρέψεις να βγάλω το καπέλο του παραγωγού και να φορέσω το καπέλο του κιθαρίστα… (γέλια). Με την κιθαριστική δουλειά, αυτό που προσπάθησα για το άλμπουμ είναι να είναι όσο το δυνατόν φυσική. Θα το εξηγήσω αυτό λίγο καλύτερα. Αν το τραγούδι απαιτεί κάποια ταχύτητα, ή τεχνική ή κάποια πιο μοντέρνα πράγματα, το βάζουμε σε αυτό. Αν το τραγούδι απαιτεί να έχει μόνο ένα όμορφο μικρό τόνο, θα βάλουμε μόνο αυτόν και δεν θα πνίξουμε το τραγούδι. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επίδειξης αυτή τη στιγμή στους Rage. Αυτό το άλμπουμ είναι για την μπάντα, δεν είναι για τους μουσικούς … δεν είναι για τον ντράμερ, τον κιθαρίστα ή τον μπασίστα. Το πιστεύουμε αυτό και θα το κρατήσουμε μέχρι το τέλος των ημερών (σ.σ ωραία λογοπαίγνιο Marcos), ότι πρόκειται να επικεντρωθούμε στα τραγούδια. Για παράδειγμα, αν ακούσεις το “The Final Curtain”, το σόλο είναι τόσο απλό, αλλά και τόσο μελωδικό ταυτόχρονα. Δίνει όλο αυτό τον ελεύθερο χώρο να αναπνεύσει και να μην πάθουν ασφυξία τα αυτιά σας. Έτσι, όταν το thrash μέρος έρχεται, είστε όλοι φρέσκοι και μπορείτε να πείτε “Ναι !!Πάμε”. Ένα άλλο παράδειγμα, το “The Spirits Of The Night”, έχει ένα είδος prog riff στο σόλο, οπότε τότε θα πρέπει … ξέρεις το τραγούδι σου ζητάει: “Έλα, δώσε μου τις νότες, δώσε μου ταχύτητα”… έτσι, αν βάλω μόνο 3 ή 4 νότες, το τραγούδι δεν θα είναι τόσο καλό όπως ακούγεται τώρα. Έτσι, αυτό είναι αυτό που πιστεύω για την κιθαριστική δουλειά. Πρέπει να παίξεις με την μπάντα, με το τραγούδι, θα πρέπει να σκεφτούμε το ίδιο το τραγούδι και όχι το παίξιμο. Αν θέλεις να σκεφτείς ως παίκτης, ας γράψεις ένα τραγούδι σαν … δεν ξέρω … το “For The Love Of God”από τον Steve Vai ή to “Unity”. Αλλά από τώρα και στο εξής μέχρι και την τελευταία πνοή των Rage, θα επικεντρωθούμε στα τραγούδια.

Ok, γνωρίζουμε ότι ο Peavy έχει τους Refuge επίσης. Υπάρχει περίπτωση να δούμε εσάς να παίζετε παλαιότερα πράγματα; Ξέρεις, πράγματα από την εποχή των Refuge ή ακόμη πιο παλιά, από το “Execution Guaranteed” ή το “Reign Of Fear”?

Λοιπόν, το live set τώρα είναι κάπως έτσι. Οι Rage είναι μια ιδέα, οπότε φυσικά όταν κάποιος πηγαίνει σε ένα live των Rage, θέλει να ακούσει κάτι από το “The Missing Link” ή το “Trapped”. Το συγκρότημα έχει 22 άλμπουμ. Πρόκειται για πολλά άλμπουμ και πολλά τραγούδια για μία συναυλία. Μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο. Προσπαθούμε να καλύψουμε όλο το φάσμα της καριέρας των Rage. Τώρα, κάνουμε τραγούδια όπως τα “Dont fear The Winter”, “Solitary Man” και κάποιες φορές το “Shame On You”. Παίζουμε τα, ας πούμε ‘hit’, από αυτούς τους δίσκους. Ωστόσο, μια μπάντα σαν τους Refuge, περιορίζεται στο να παίζει υλικό μόνο από 5 albums. Έτσι έχει επικεντρωθεί μόνο σε αυτά τα άλμπουμ: “Perfect Man”, “Secrets In A Weird World”, “Reflections of a shadow”, “Trapped” and “The Missing Link”. Να θυμάστε ότι για τον Peavy, οι Rage είναι η κύρια μπάντα και οι Refuge είναι κάτι σαν project, ένα χόμπι, για να παίξει με τα παλιά μέλη της μπάντας. Έτσι, για τους Rage, πρόκειται να παίξουμε τους ‘ύμνους’ της εν λόγω περιόδου. Στην πραγματικότητα, για την επόμενη περιοδεία – μπορώ να σας δώσω ένα είδος προεπισκόπησης-  που πρόκειται να αρχίσει τον Νοέμβριο και θα ονομάζεται “The Devil Tours Again”,  πρόκειται να κάνουμε κάποια ωραία πράγματα από τις πρώτες μέρες των Rage. Πράγματα που έχουν εγκαταλειφθεί τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, προσπαθώ εδώ στο στούντιο, να δω πώς μπορούμε να κάνουμε ένα medley από το “Execution Guaranteed”. Nα παίξουμε το ομότιτλο κομμάτι, το “Down By Law”, το “Mental Decay” και όλα αυτά τα τραγούδια και να προσπαθήσουμε να τα φέρουμε στο σύγχρονο ζωντανό ήχο. Επίσης προσπαθούμε να διασώσουμε τραγούδια όπως το “Echoes Of Evil” (σ.σ.. από τον 1ο δίσκο των Rage “Reign Of Fear”). Και οφείλω να σας πω ότι, ψάχνουμε ακόμα και στο υλικό των Avenger. Μπορούμε επίσης να κάνουμε κάτι από εκεί, γιατί υπάρχουν μερικά ωραία τραγούδια εκεί. Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Αλλά σίγουρα, για την επόμενη περιοδεία, θέλουμε να κάνουμε περισσότερα τραγούδια από το “The End Of Days”, επειδή ο κόσμος το ζητάει και γιατί είναι επίσης και η 20ή επέτειος αυτού του album.

Σίγουρα θα έχετε πονοκεφάλους ότι προσπαθείτε να βγάλετε ένα setlist… Είναι απίστευτα μεγάλος ο κατάλογος των Rage…

Είναι επίσης απογοητευτικό, για όλους μας, γιατί όλοι θέλουμε να παίξουμε πράγματα και ο Peavy λέει “ας παίξουμε αυτό και αυτό” και στη συνέχεια αναρωτιέται αν ο κόσμος θα θυμάται αυτό το τραγούδι; Και είμαστε “AAARGHHHH” … αλλά, το setlist είναι αρκετά καλό. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό.

Οπότε… δεν έχουμε δει ακόμη ημερομηνία για την Ελλάδα… θα σας δούμε από κοντά;;

Λοιπον… να σου πω κάτι που είναι μυστικό (γέλια)… Γνωρίζεις φυσικά ότι έχουμε έναν Έλληνα στην μπάντα, τον Βασίλη Μανιατόπουλο, τον μαλάκα… (γελώντας).

(Γελώντας) Μάλιστα… ξέρεις και συγνώμη που σε διακόπτω, την τελευταία φορά που είχαμε δει τους Rage με την προηγούμενη σύνθεση, αν δεν κάνω λάθος το 2009, το πρώτο πράγμα που είπε ο Peavy στο κοινό ήταν “Τι κάνετε ρε μαλάκες;” (σ.σ. ο Marcos γελάει ακατάπαυστα)

Λοιπόν, ο Peavy έχει ζήσει στην Αθήνα για ένα-δύο χρόνια. Ξέρει λίγα ελληνικά, εγώ δεν ξέρω τίποτα …(γέλια). Αλλά ξέρεις, έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα. Στο παρελθόν ήμουν με μια μισή- Ελληνίδα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για την Ελλάδα. Ήταν η πρώτη μου φορά πέρυσι και μου άρεσε πολύ. Τα κορίτσια και το φαγητό. Το λατρεύω, το λατρεύω … και όπως σας είπα ήμουν οπαδός των Rage πριν μπω στους Rage και θυμάμαι την προηγούμενη περιοδεία, για την 30ή επέτειο, όλες οι ημερομηνίες για τους Rage στην Ελλάδα είχαν ακυρωθεί. Αυτό νευρίασε πολλούς ανθρώπους. Το βρήκα πολύ απογοητευτικό για τους οπαδούς και είπα από την πρώτη στιγμή που εντάχθηκα στην μπάντα, ότι σίγουρα πρέπει να πάμε στην Ελλάδα. Οι οπαδοί είναι πολύ πιστοί και θέλουν να δουν την μπάντα, οπότε γιατί όχι; Θέλουμε πραγματικά να έρθουμε πίσω. Έτσι … για την περιοδεία που έχουμε το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο, τα πάντα έχουν κλείσει Αλλά, πρόκειται να κάνουμε ένα δεύτερο σκέλος της περιοδείας. Θα γίνει τον Ιανουάριο, Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. Σίγουρα θα επισκεφθούμε την Ελλάδα. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, πρόκειται να υπάρχουν σκανδιναβικές ημερομηνίες, στη Ρουμανία, στην Ουκρανία και φυσικά την Ελλάδα. Νομίζω ότι έχουμε δύο ή τρεις ημερομηνίες για διαφορετικές πόλεις. Αυτή τη στιγμή, κλείνουν τα πάντα. Ξέρεις ο Lucky είναι επίσης στο management των Rage και κάνει πολλά πράγματα. Έχει πολύ καλές διασυνδέσεις στην Ελλάδα και θέλουμε … θέλω οπωσδήποτε να επανέλθουμε. Αν παίξουμε τρεις ημέρες εκεί, ας περάσουμε άλλες τρεις ημέρες τρώγοντας και διασκεδάζοντας … ξέρεις σουβλάκι και σπανακόπιτα και τυρόπιτα (γέλια) …

Ελπίζουμε να σας δούμε πάλι… ήταν απίθανη η προηγούμενη συναυλία. Βλέπω ότι επίσης κάνετε αρκετή δουλειά με τα social media, live video συνδέσεις στο Facebook κλπ… Πως ήρθε αυτή η ιδέα στην επιφάνεια;

Στην πραγματικότητα, ήταν δική μου ιδέα. Μου αρέσουν οι μπάντες που συνδέονται με την βάση οπαδών τους. Είμαι, για παράδειγμα, ένας οπαδός του Mike Portnoy. Καλώ τον εαυτό μου σαν ένα MP πολεμιστή. Αυτός πραγματικά συνδέεται με τους οπαδούς του, ο ίδιος μου απάντησε μια-δυο φορές. Το αγαπάω αυτό πραγματικά, γιατί ο τοίχος πίσω από το … πώς μπορώ να το θέσω … είσαι ο οπαδός και είμαι ο μουσικός, μην μιλάς σε μένα, γιατί είμαι πάρα πολύ σημαντικός … Μισώ αυτή τη μαλακία. Πραγματικά το μισώ, γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι και ιδιαίτερα στη ροκ σκηνή κάνουμε τα ίδια σκατά … που είναι να διασκεδάζουμε, να ροκάρουμε, να χαμογελάμε, να πίνουμε, να έχουμε hang over την επόμενη μέρα … είναι όλα για το rock ‘n’ roll. Έτσι, νομίζω ότι η επαφή με τους οπαδούς είναι πραγματικά, πραγματικά, πραγματικά σημαντική. Είμαι υπεύθυνος για όλα τα κοινωνικά δίκτυα των Rage. Θέλουμε να είμαστε σε επαφή με τους οπαδούς, να μπορούν να ρωτάνε πράγματα, μπορεί να μας ποστάρουν… και εντάξει, ο Peavy δεν καταλαβαίνει την τεχνολογία. Όπως έχει πει, είναι ένας παλιός δεινόσαυρος … Για παράδειγμα, έχω εγκαταστήσει το Skype στον υπολογιστή του, ώστε να μπορούμε να έχουμε συναντήσεις Skype, ενώ δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν τα πράγματα στο iPhone… έτσι μου είπε: “Μάρκος, θα αναλάβεις τα πάντα στο internet”. Kαι όταν είμαι με τον Peavy και τον Lucky, πάντα προσπαθώ να κάνω αυτό το live βίντεο και προσπαθούμε να βάζουμε μερικές φωτογραφίες. Είναι πολύ σημαντικό, διότι οι οπαδοί θέλουν να ξέρουν τι κάνεις. Η μπάντα υπάρχει λόγω των οπαδών. Δεν υπάρχουν οπαδοί… δεν υπάρχει μπάντα. Είναι τόσο απλό. Το πιο σημαντικό μέρος της μπάντας, είναι οι οπαδοί. Αυτό είναι τα μαθηματικά μου. Δίνεις καλή μουσική, τους αρέσει, είναι μια συμβίωση. Ενας ΚΥΚΛΟΣ. Όσο περισσότερο είσαι συνδεδεμένος με τους οπαδούς, τόσο πιο κοντά σε σένα είναι, τόσο περισσότερο θα απολαύσουν τη μουσική. Δεν είναι σαν να λέμε, είμαι ο καλλιτέχνης, έχω 5 σωματοφύλακες, δεν μιλάμε σε σένα … Αυτά υπήρχαν τη δεκαετία του ’80. Όχι πια … (γέλια)

Εντάξει Marcos, σε ευχαριστώ τόσο πολύ. Σε παρακαλώ αν θέλεις να προσθέσεις κάτι το οποίο είναι σημαντικό και ξέχασα να σε ρωτήσω;;…

Αν είχα να προσθέσω κάτι άλλο … λίγο πολύ καλύψαμε τα πάντα. Το άλμπουμ, το setlist, την περιοδεία, την επόμενη περιοδεία, το ότι θα έρθουμε στην Ελλάδα … ξέρεις, έχω πει στη γυναίκα μου: Πρέπει να πάμε εκεί, ακόμα κι αν είναι για τις διακοπές. Λοιπόν, όχι, πραγματικά τι να προσθέσω; Απολαύστε το νέο άλμπουμ και το επόμενο δεν πρόκειται να αργήσει. Πιθανότατα μέσα στο επόμενο έτος. Ξέρεις, όπως και στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν οι  Rage κυκλοφορούσαν ένα δίσκο κάθε χρόνο.

Ναι, και καλούς δίσκους.

Ναι, καλούς δίσκους. Απολύτως. Αυτό είναι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε. Στην πραγματικότητα έχουμε ένα αρκετά μεγάλο πλάνο με την εταιρεία μας, μέχρι το 2021. Έτσι, έχουμε λίγο πολύ οργανώσει τα πάντα και θέλουμε να επιστρέψουμε στο κύκλο του άλμπουμ, ηχογράφηση, φεστιβάλ, περιοδεία, ηχογράφηση, φεστιβάλ, περιοδεία … και αυτό πρόκειται να είναι το άμεσο μέλλον των Rage. Αυτό το άλμπουμ, “The Devil Strikes Again” είναι μόνο το πρώτο μέρος των πολύ καλών πραγμάτων που πρόκειται να έρθουν στο μέλλον.

Εντάξει Marcos… ήταν πραγματικά τιμή μου να μιλήσω μαζί σου…

Έλα τώρα.. ήταν απίστευτα. Να είσαι καλά και θα τα πούμε σύντομα από κοντά.

Links:
Website
Facebook
Twitter
YouTube
Instagram
Myspace

Μέλη:
Peter “Peavy” Wagner – Φωνητικά, Μπάσο
Vassilios “Lucky” Maniatopoulos – Τύμπανα, Φωνητικά
Marcos Rodríguez – Κιθάρες, Φωνητικά

Δισκογραφία:
Reign of Fear – 1986
Execution Guaranteed -1987
Perfect Man -1988
Secrets in a Weird World – 1989
Reflections of a Shadow – 1990
Trapped! – 1992
The Missing Link – 1993
10 Years in Rage: The Anniversary Album – 1994
Black in Mind – 1995
Lingua Mortis – 1996
End of All Days- 1996
XIII – 1998
The Best from the Noise Years – 1998        
Ghosts – 1999
Welcome to the Other Side – 2001
Unity – 2002
Soundchaser  – 2003
Speak of the Dead  – 2006
Carved in Stone – 2008
Strings to a Web – 2010
21 – 2012
The Devil Strikes Again – 2016            

Συνέντευξη: Δημήτρης Σταύρος
[email protected]