Αφιερώματα

Αφιέρωμα στους Refuge

Όσες φορές και να μου κάνουν την ερώτηση, ποια είναι η αγαπημένη σου μπάντα, πάντα θα απαντήσω με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί όλοι μας που ακούμε την μουσική αυτή, να έχουμε διαφορετικές αγαπημένες μπάντες ανά περιόδους, αλλά νομίζω ότι μια και μόνο μπάντα θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας. Ο δικός μου έρωτας θα είναι για πάντα οι Rage, το παιδί και η ζωή του PeterPeavyWagner. Πρέπει να ήταν γύρω στο 1989 που άκουσα το “Without A Trace”, από το “Secrets In A Weird World”, από μια ραδιοφωνική εκπομπή στην επαρχία. Ξέρετε, από αυτές τις εκπομπές που περιμέναμε πως και πως να ακούσουμε κάθε εβδομάδα και με λαχτάρα πατούσαμε το record στο κασετόφωνο… Όλη αυτή η αναφορά, έχει να κάνει με νοσταλγία και με λαχτάρα, αφού η μετενσάρκωση των Rage σε Refuge¸ πριν από μερικά χρόνια, έχει καθαρά να κάνει με αυτά τα δυο συναισθήματα. Ακόμη και για τους ‘τρεις φίλους’, τον PeterPeavyWagner, τον Manni Schmidt και τον Chris Efhtimiades, μάλλον η μετενσάρκωση αυτή, αυτό το λόγο είχε. Ας τα πάρουμε, όμως με την σειρά.

1988: Ο Peavy, αλλάζει την σύνθεση της μπάντας του, Rage, σε τρίο, παρέα με τους δυο προαναφερθέντες κυρίους. Έχοντας ήδη συμβόλαιο με την Noise Records, την πιο γνωστή εταιρεία εκείνη την εποχή, η μπάντα κυκλοφορεί το “The Perfect Man”. Ο δίσκος μπορεί να μην είναι η μεγάλη εμπορική επιτυχία, αλλά θα περιέχει μέσα του το τραγούδι που έμελλε να είναι το στάνταρτ και ίσως ένα από τα πιο κλασσικά τραγούδια της σύνθεσης. Μιλάω φυσικά για το “Dont Fear The Winter”, ένα τραγούδι που έχει επιβιώσει μέσα στο χρόνο και έγινε hit της σκηνής. Φυσικά, το “The Perfect Man”, θα έχει μέσα τραγούδια ορόσημα για την μπάντα, όπως το “A Pilgrims Path”, “Supersonic Hydromatic” και το “Neurotic”, τα οποία έδειχναν ότι οι Rage, είχαν όλα τα φόντα να κάνουν το μεγάλο μπαμ. Οι περιοδείες με τους Running Wild, U.D.O., Motörhead και Saxon, που ακολούθησαν, είναι μια απόδειξη ότι η μπάντα ανδρώνεται και είναι έτοιμη για μεγάλα πράγματα.

1989: Αυτό το μεγάλο μπαμ, δεν άργησε να έρθει. Η μπάντα έναν μόλις χρόνο μετά, κυκλοφορεί το “Sercets In A Weird World”, το οποίο σαν πρώτο single θα έχει την τεράστια επιτυχία “Invisible Horizons”. Οι thrash ρίζες της μπάντας δεν είναι πλέον τόσο εμφανείς, αν και υπάρχουν και της θέση τους παίρνει το μελωδικό στοιχείο. Το “Secrets In A Weird World”, θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη δουλειά των Rage, μέχρι στιγμής. Και πως να μην συμβαίνει αυτό, όταν μέσα του υπάρχουν διαμάντια όπως το “Without A Trace”, “Distant Voices” και “Light Into The Darkness”; Ένας δίσκος ο οποίος, δεν έχει κάποιο filler και από την αρχή μέχρι το τέλος αποτελείται από διαμάντια.   

1990: Με κεκτημένη ταχύτητα, η μπάντα θα κάνει ίσως το μοναδικό στραβοπάτημα εκείνης της περιόδου. Ένα χρόνο μετά, το “Reflections Of A Shadow”, θα απογοητεύσει ως ένα βαθμό τους οπαδούς, αφού απομακρύνεται λιγάκι από τον ωμό ήχο των Rage και η χρήση των πλήκτρων, θα ξενίσει πολλούς. Η αλήθεια είναι, ότι μάλλον οι Rage προσπάθησαν να δώσουν μια πιο εμπορική χροιά στον ήχο τους, όπως έτσι και αλλιώς δείχνει η μπαλάντα “Dust”. Οι Progressive στιγμές του “CantGet Out”, θα ξενίσουν ακόμη περισσότερο τους οπαδούς, αλλά ακόμη και η παραγωγή η οποία δεν είναι και τόσο καλή, θα φέρει το “Reflections Of A Shadow” ένα σκαλί πιο κάτω από τους προκατόχους του. Αυτό δεν σημαίνει, ότι τραγούδια σαν τα “Waiting For The Moon”, “True Face In Everyone” και “Saddle The Wind” δεν λάμπουν και δείχνουν ότι η μπάντα έχει ακόμη φλόγα. Εξ’ άλλου, για τους μυημένους στους Rage, το “Extended Power”, ένα χρόνο μετά θα περιέχει ένα ακόμη διαμάντι με τίτλο “Woman”.

1992: Δυο χρόνια περιμέναμε την επιστροφή των Rage, με τον φόβο ενός στραβοπατήματος. Η τριάδα όμως, θα διαψεύσει και τον ποιο δύσπιστο οπαδό… Το “Trapped!”, θα είναι ένα καινούργιο ορόσημο στην καριέρα της μπάντας και θα περιέχει 13 τραγούδια που θα επιστρέψουν στον γνώριμο ωμό και μελωδικό power metal ήχο της μπάντας, με ελάχιστη χρήση πλήκτρων. Το τραγούδι “Solitary Man”, θα είναι ένα από τα πιο γνωστά του δίσκου και θα δώσει το όνομα στον πρώτο δίσκο των Rage ως Refuge. Η μπάντα απογειώνεται με τραγούδια όπως τα “Shame On You”, “Enough Is Enough”, “Take Me To The Water”, “Not Forever”, ”Baby, Im Your Nightmare” και την καταπληκτική Hyper speedy διασκευή του “Fast As A Shark”. Οι Rage αναγνωρίζονται σαν ένα από τα καλύτερα power metal σχήματα της εποχής, μαζί με τους Helloween, Gamma Ray, Blind Guardian και Grave Digger, ενώ μαζί με τους Gamma Ray, οδηγούν στην γέννηση αυτού που αποκαλούσαμε εκείνες τις ημέρες melodic power metal. Η Ιαπωνία ειδικά, αποδεικνύεται μεγάλη αγορά για την μπάντα, η οποία μεσουρανεί και παίζει σε αρένες χωρητικότητας 5 και πλέον χιλιάδων θέσεων. Το “Beyond The Wall EP”, που θα ακολουθήσει σύντομα, θα δείξει ότι η μπάντα είναι όντως σε μεγάλες φόρμες. Κανείς όμως δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθήσει…

 

1993: Ένας μόλις χρόνος πέρασε και οι Rage κυκλοφορούν το “The Missing Link”… και απλώς αφήνουν άφωνους τους πάντες. Για τον γραφών, οι Rage ή Refuge, πολύ δύσκολα θα ξεπεράσουν αυτό το αριστούργημα. Ο δίσκος διαρκεί μια ώρα και 5 λεπτά και περιέχει τον πιο ωμό και μελωδικό ήχο που είχε η μπάντα ποτέ. Οι κιθάρες του Schmidt, είναι σεμιναριακές, παχιές και με απίστευτό όγκο και θα αποτελέσουν σημείο αναφοράς στο power metal ως προς τον ήχο αλλά και ως προς το παίξιμο. Ο ‘δικός’ μας, Chris Efthimiades, σαν πολυβόλο, δεν θα σταματήσει να καταπλήσσει τους πάντες με τις ικανότητές του, είτε σε αργά, mid-tempo ή πολύ γρήγορα τραγούδια. “From The Underworld”, η εκπληκτική ικανότητα του drummer, να οδηγεί την μπάντα σε υπερηχητικές ταχύτητες. Στο δίσκο περιέχεται και το τραγούδι που θα δώσει το όνομα στους Refuge, το οποίο είναι μάλλον και το πιο αναγνωρίσιμο της μπάντας. Η αγάπη του Peavy για την κλασσική μουσική, παίρνει οστά για πρώτη φορά στο τραγούδι “Lost In The Ice”, ενώ τα διαμάντια “Certain Days”, “Raw Caress”, “Wake Me When Im Dead”, θα μείνουν για πάντα στην καρδιά των οπαδών των Rage.

Σε μια ανεξήγητη απόφαση, το τρίο θα χαλάσει και ο Manni Schmidt θα αποχωρήσει από τους Rage, για να αντικατασταθεί από τους Spyro Efhtimiadi και Sven Fischer. Οι Rage θα υπογράψουν στην G.U.N. Records και ο ήχος τους στο “Black In Mind”, θα χάσει την ωμότητα που είχε το “The Missing Link”, αν και το “Black In Mind” θα θεωρηθεί ο καλύτερος δίσκος της μπάντας από πολλούς. Το 1999 ο Chris Efthimadis θα αποχωρήσει από την μπάντα, μαζί με τον αδερφό του, με τον Peavy να μου εξομολογείται σε μια άλλη συνέντευξη, ότι ο χωρισμός αυτός έγινε με άσχημο τρόπο. Τα όνειρα για να δούμε πάλι στη σκηνή αυτό το δαιμονισμένο τρίο, έχουν πλέον εξαφανιστεί…

2014: Οι σχέσεις του Peavy με τον Smolski, μάλλον έχουν φτάσει σε αδιέξοδο και ο mastermind των Rage, 20 χρόνια μετά, αναπολεί της ημέρες του χρυσού τρίου. Οι Manni Schmidt και Chris Efhtimiades, φαίνεται ότι νιώθουν ακριβώς το ίδιο και έτσι, αν θυμάμαι καλά το καλοκαίρι της χρονιάς αυτής, μια ‘μυστική’ συναυλία διοργανώνεται, με τους ‘τρεις φίλους’, να χτυπούν τη σκηνή… Κάτω από το όνομα Tres Hombres, η συναυλία στην γενέτειρά των Rage, στο Herne, έχει κάτι παραπάνω από επιτυχία. Γύρω στους 2.000 φίλους των Rage της περιόδου ’88-’93 δίνουν το παρόν και η μπάντα μπορεί να ξεκινάει την συναυλία με το “War Pigs” των Black Sabbath, αλλά σύντομα όλα τα διαμάντια της καλύτερης περιόδου των Rage, παίρνουν πάλι σάρκα και οστά στη σκηνή του Musikertreff Stennert.

Το καλοκαίρι του 2015, βρίσκει τους Tres Hombres να μετονομάζονται σε Refuge και να δίνουν συναυλίες σε μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης. Εκεί είχα την τύχη να κάνω πραγματικότητα το όνειρό μου και να δω το τρίο ζωντανά στο Bang Your Head.

2018: Οι Refuge βρίσκουν συμβόλαιο στην Frontiers Records και κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο κάτω από αυτό το όνομα, με τίτλο Solitary Men”. Ο δίσκος με απογοήτευσε πάρα πολύ, αν και άρεσε αρκετά στον αγαπητό αρχισυντάκτη Νίκο Σιγλίδη.

Όπως και να έχει το πράγμα, οι Refuge ή Rage 88-93, έχουν αφήσει μια μεγάλη παρακαταθήκη στο power metal. Η ικανότητα του Peavy να γράφει καταπληκτικές μελωδίες και οι Eftimiades και Schmidt να τις συνοδεύουν με απίστευτα φρενήρη τρόπο, ήταν το trademark της μπάντας και αυτό που τους έκανε γνωστούς. Ας είμαστε ειλικρινείς, οι Rage 88-93, αγαπήθηκαν και ανέπτυξαν τέτοια σχέση με τους οπαδούς τους, όσο λίγες μπάντες έχουν καταφέρει να κάνουν. Η ευκαιρία που δίδεται στους Έλληνες οπαδούς να δουν τους Refuge στη σκηνή, είναι μοναδική, αφού και στην Ελλάδα οι Rage 88-93, έχουν λατρευτεί όσο λίγοι. Αν και δεν θα καταφέρω να τους δω, είμαι σίγουρος ότι θα σας ικανοποιήσουν, όπως με είχαν ικανοποιήσει και εμένα στο Bang Your Head. Μην τους χάσετε και ελπίζω να παίξουν λίγα πράγματα από την τελευταία τους δουλειά και πολλά από το παρελθόν τους…

Δισκογραφία

Σαν Rage
Perfect Man
– 1988
Secrets in a Weird World – 1989
Reflections of a Shadow – 199
Extended Power EP – 1991
Trapped! – 1992
Beyond the Wall EP – 1992
The Missing Link – 1993

Σαν Refuge
Solitary Men – 2018

Κείμενο: Δημήτρης Σταύρος

 

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X