[Option A]
“Into The Void”. Σας θυμίζει κάτι ο τίτλος; Αυτή τη φορά δεν έχει σχέση με Αγγλία (καταλάβατε, έτσι;) μεριά όμως (πέρα από κάποιες riff-ο-επιροές), αλλά από Ελβετία. Μιλάμε για τους κύριους Blood Runs Deep (ειδικά αυτό που είναι κομμένο από φλέβες και θα καταλάβετε γιατί…!), οι οποίοι μας έρχονται από το Sankt Gallen, St. Gallen και σχηματίζοντας την μπάντα μέσα στο 2003, μας παρουσιάζουν μουσική μίξης μεταξύ Gothic και Doom Metal. Ο τίτλος που προ-αναφέραμε, αναφέρεται στο νέο τους full length δίσκο που κυκλοφόρησε αρχές Μαΐου και μας ταξιδεύει μέσα σε μελωδικά κι ατμοσφαιρικά μονοπάτια. Οι στίχοι του έχουν να κάνουν με το θάνατο και την κατάθλιψη γενικότερα, οπότε μην περιμένετε τσακίρ κέφι και τζέρτζελο, αλλά από την άλλη δεν πιστεύω να χαλαστείτε κιόλας – ειδικά οι οπαδοί του είδους. Όσοι έχετε άμεση σχέση με μπάντες όπως Katatonia, Type O Negative και Paradise Lost κοινώς, ίσως το βρείτε κι ενδιαφέρον – μέχρι ως ένα σημείο πάντα. Οι Bret Hard Records / SAOL, είναι υπεύθυνες για την κυκλοφορία του “Into The Void” και τα δέκα κομμάτια που απαρτίζουν όλο τον δίσκο, συνολικής διάρκειας εξήντα έξι λεπτών κι ελπίζουμε να περιοδεύει αντιστοίχως του προκατόχου του “These Thoughts About Suicide” (2009). Στην μουσική των Blood Runs Deep [Stefan Vida (μπάσο, φωνητικά), Chris Kuhn (κιθάρα), Josh Almus (πλήκτρα), Simon Christ (τύμπανα)], μου άρεσαν αρκετά τα σημεία με τα πλήκτρα και τα μελωδικά κιθαριστικά σόλο – εκτός από τα Heavy Metal riffs που είχαν ξεχωρίσει όπως είπα κι από την αρχή. Από κει και πέρα, βρήκα το άλμπουμ λίγο “flat” – ενώ έχει καλή παραγωγή – κι αυτό πιστεύω ότι έχει άμεση σχέση με τα υποτονικά και σχεδόν emo φωνητικά του Stefan, τα οποία στερούνται δυναμικής και μοιάζουν σχεδόν σα να μιλάει (κατά μια έννοια), παρά να τραγουδάει… Αν είστε «τυχεροί» πάντως, ίσως τους πετύχετε και στην εικοσα-ήμερη κι επικείμενη Ευρωπαϊκή τους περιοδεία.
6/10
Άγγελος “Kilmistered”
[Option B]
Έχουμε στα χέρια μας το δεύτερο album των Blood Runs Deep μετά το ντεμπούτο τους “These Thoughts About Suicide” . Να σημειωθεί κάπου εδώ πως το “These Thoughts About Suicide” υπήρξε και το εισιτήριο για να παίξουν με μπάντες όπως οι A Pale Horse Named Death στο Hell Across Europe Tour το 2012. Έκτοτε οι Ελβετοί δούλευαν πάνω σε αυτό το δεύτερο album τους “Into The Void “ για το οποίο και θα μιλήσουμε. Μέσω λοιπόν της Bret Hard Records, μας παρέδωσαν μια πιο εμπλουτισμένη όψη τους. Το εξώφυλλο του album είναι απλό με μια φωτογραφία του συγκροτήματος σε ασπρόμαυρο χρώμα. Επικρατεί ακόμα πιο έντονα το Gothic στοιχείο ενώ η ποιότητα ήχου είναι φανερά ανώτερη σε σχέση με το ντεμπούτο τους “These Thoughts About Suicide” πράγμα που δηλώνει φανερή εξέλιξη στη μπάντα. Και δεν είναι το μόνο. Θα έλεγα πως φέρνουν πιο πολύ από ποτέ σε Type O Negative επιτυχώς καθώς διακρίνω ευκολότερα τον χαρακτήρα της μπάντας. Από το πρώτο κομμάτι “Nothing Ever Cured” η μπάντα με ένα χαλαρό riff σε βάζει πολύ ωραία σε μια dark ατμόσφαιρα που σε υπνωτίζει γλυκά. Μου αρέσουν πολύ τα φωνητικά και θα έλεγα πως είναι από τα ατού της μπάντας. Το μεγαλύτερο ατού όλων ωστόσο θεωρώ τα riff τα οποία δίνουν ακριβώς την ατμόσφαιρα που χρειάζεται. Highlight του δίσκου προσωπικά θα βαφτίσω το “ The inner Gods” γιατί μου αρέσει πολύ το μπάσο και τα γυρίσματα των φωνητικών καθώς και της κιθάρας…Είναι έτσι πως να το πω, πιασάρικο και μου βγάζουν έντονα την επιθυμία να τους δω live. Σε γενικές γραμμές το Into The Void αξίζει ακρόασης και με το παραπάνω, οι εντυπώσεις ωστόσο, δικές σας. Πάντως για σας εκεί έξω που είστε της Gothic Metal παιδιά, εικάζω πως είναι ακριβώς αυτό που ψάχνατε να ακούσετε.
8/10
Κατερίνα Στασουλάκου
