Και ρωτάω ρε αφεντικό γιατί σε μένα αυτά; Εντάξει αργώ λίγο τις κριτικές αλλά γιατί παίζεις βρώμικα; Μετά από τη δικαιολογημένη όπως θα καταλάβετε παρακάτω, αγανάκτηση μου, πάμε να σας δώσω να κατανοήσετε τι πλέμπα παίζει εδώ. Αντιπαρέρχομαι για αρχή το υπέρ-πανάθλιο όνομα της εταιρείας (βασικά φραπέ γλυκό με γάλα το ξεχάσατε..) και πηγαίνω στα περισσότερο ουσιώδη. Αυτό που κάνουν οι Fiends At Feast νομίζω ότι άνετα σήκωνε ακόμα και μήνυση. Καταρχήν είναι προφανές ότι τραβάνε μεγάλο ζόρι με τους Καναδούς Antediluvian. Αυτό όμως που κάνουν οι συγκεκριμένοι ξεπερνάει τα όρια. Με φωνητικά τύπου Last Days Of Humanity (κυριολεκτώ) και με πρόθεση να το τραβήξουν σε “επικές” διάρκειες, αναγκάστηκα να ακούσω αυτή την ακατάσχετη φασαρία για πέντε κομμάτια, των οποίων οι διάρκειες ήταν σχεδόν άνω του δεκαλέπτου με ένα μόνο να είναι γύρω στα πέντε λεπτά. Για να σας πω την αλήθεια παρόλο που αγαπάμε Hassiophis (έγραψε άλλωστε τους στίχους του “Quintessence Maligned” από το τελευταίο Dead Congregation), το περσινό τους άλμπουμ με το τίτλο “Λόγος” (για τους Antediluvian μιλάμε) μάλλον με κούρασε με τον υπερβολικά πρώιμο ήχο του και το σε σημεία ακατάληπτο χάος του (φυσικά το αγόρασα μόλις βγήκε!).Πάμε τώρα στους Tragic Death που μάλλον σκοπός τους είναι να αποτελέσουν την απάντηση στην ερώτηση περί του τι βρήκε η μικρή Αννούλα στο πάτο του πηγαδιού. Αυτοί εδώ λοιπόν με παρόμοια σχεδόν φωνητικά και περίπου παρόμοιες διάρκειες στα δύο κομμάτια που παρουσιάζουν μου φαίνεται ότι το πάνε λίγο παραπάνω προς Νέα Ζηλανδία μεριά και σε Diocletian σκηνικά. Το μόνο που θα αρκεστώ να σχολιάσω είναι πως τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους όπως πολύ εύστοχα λέει και ο σοφός λαός μας. Σημειώστε ότι η παραγωγή ακόμη και για δεδομένα Antediluvian/Diocletian (αυτό το split τσεκάρετέ το γιατί τα σπάει) είναι κάκιστη. Οτιδήποτε άλλο να ειπωθεί νομίζω ότι τους δίνει παραπάνω αξία χωρίς να την δικαιούνται. Ρε για δες πόσα έγραψα για τέτοια πατάτα…
1/10
Τάσος Δεληγιάννης
