Είμαστε ακριβώς στο σημείο που σκάει ο πρώτος πραγματικά καλός hard rock δίσκος της χρονιάς. Δεν ξέρω τι έχει πάθει το αφεντικό και το τελευταίο καιρό ακούτε από μένα περισσότερο για κλασικούρες και όχι blast-ίδια, αλλά, να σας πω την αλήθεια, καθόλου δεν με χαλάει. Το αντίθετο μάλιστα.
Στο προκείμενο τώρα, έχω την ευχαρίστηση να σας παρουσιάσω αυτή τη – μισή αγγλική, μισή νορβηγική- μπάντα την οποία αποτελούν μέλη με σημαντική έως και μεγάλη πορεία στο χώρο του σκληρού ήχου, καταφέρνουν σε αυτό το πρώτο τους δίσκο να δείξουν τόσο την εμπειρία και την ικανότητά τους μέσω του αέρα τους, όσο και να δημιουργήσουν πραγματικά αξιομνημόνευτες συνθέσεις που μπορείς να κάθεσαι και να τις ακούς με τις ώρες. Η καταπληκτική χροιά της φωνής του Lee Small (επίσης στους Shy) είναι από μόνη της ένα highlight και συνάμα το σημείο αναφοράς και η εγγύηση για την υπόλοιπη μπάντα πως ότι και να παίξουν θα υπάρχει πάντα αυτή η φωνάρα να το υποστηρίξει. Σε όσους δεν τον γνωρίζετε φανταστείτε μια πιο AOR εκδοχή της φωνής του θρυλικού τραγουδιστή των Boston ,Brad Delp σε συνδυασμό με την αντίστοιχη του τωρινού τραγουδιστή των Journey του επιβλητικού Arnel Pineda. Από μουσικής απόψεως τώρα θα σας έλεγα να κρατήσετε για αρχή τα δύο παραπάνω ονόματα και να προσθέσετε από δίπλα στοιχεία που παραπέμπουν στη τελευταία περίοδο των Rainbow.
Παρόλο που μιλάμε για συγκροτήματα τα οποία στη καλύτερη περίπτωση μεσουρανούσαν περίπου μια τριακονταετία πριν ο ήχος των Skyscraper τη στιγμή που σου φέρνει μια νοσταλγία για εκείνη την ωραία εποχή, έχει μια τόσο μεστή και σύγχρονη παραγωγή που δεν χάνει από πουθενά. Θα αποφύγω να μιλήσω για κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ μιας και όλα εδώ μέσα συνθέσεις , ροή δίσκου, παραγωγή, αισθητική, τεχνική βρίσκονται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Θα σημειώσω δυο πράγματα μόνο. Τη διασκευή στο “Sweet Little Sister” από το θρυλικό ομώνυμο ντεμπούτο των Skid Row καθώς και την –από κάθε άποψη – σημαντικότατη συμμετοχή σαν guest στο δίσκο του Bruce Gaitsch γνωστού από την συμμετοχή του σε άλμπουμ τόσο της Madonna όσο και των τεράστιων Chicago.
Απολαμβάνω στο repeat κάθε νότα αυτού του εξαιρετικού δημιουργήματος και προτρέπω τους φίλους του ιδιώματος και όχι μόνο να ακούσουν αυτό το άλμπουμ μιας και δεν νομίζω να χάσουν το χρόνο τους. Καλή σας ακρόαση.
8,5/10
Τάσος Δεληγιάννης
tasos@greekrebels.gr
