Οι Revolutio, χωρίς n στο τέλος – γιατί έτσι γουστάρουμε ρε παιδί μου, μας έρχονται από την όμορφη πόλη της Μπολόνια στην Ιταλία. Σαν σχήμα υπάρχουν από το 2009, με το όνομα Laserpunch μέχρι το 2011 – το θεωρώ καλύτερο από το τωρινό τους, και έχουν κυκλοφορήσει ένα demo με το παλιό όνομα καθώς και ένα EP το 2013. Το πενταμελές σχήμα σύντομα θα κυκλοφορήσει τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο του, μέσα στον Νοέμβριο, από την φιλανδική Inverse Records.
Μουσικά κινούμενοι οι Revolutio παίζουν ένα κράμα μοντέρνου metal με thrash αναφορές και ολίγον τι από groove. Σε γενικές γραμμές κινούνται σε γρήγορες ταχύτητες. Στιχουργικά από όσα μπόρεσα να πιάσω μάλλον το ενδιαφέρον τους στρέφεται προς την επιστημονική φαντασία και δυστοπικά σενάρια (μπορεί και να κάνω λάθος – πάντως και η φωτογράφηση του σχήματος κάτι τέτοιο υπονοεί). Από άποψη παραγωγής ο δίσκος έχει αρκετή ενέργεια να μεταδώσει την τραχύτητα που το σχήμα θέλει να περάσει αν και τα πιο πολλά refrain τους έχουν μια κάποια μελωδία. Ανά διαστήματα μου έφεραν στο μυαλό μια πιο μέτρια έκδοση της μεσαίας περιόδου των Rage. Σε αυτό συντέλεσε καταλυτικά φυσικά και η φωνή του Maurizio Di Timoteo η οποία τουλάχιστον στα αυτιά μου έχει αρκετές ομοιότητες με του Peavy.
Το πρόβλημα που προσωπικά πιστεύω ότι αντιμετωπίζει ο δίσκος είναι η διαφορετικότητα, ή μάλλον η έλλειψη αυτής. Δεν άκουσα κάτι το οποίο προσωπικά να με προκαλεί να ακούσω αυτόν το δίσκο παραπάνω από ότι χρειάζεται για αυτή την παρουσίαση. Οι συνθέσεις στο σύνολο τους δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο και πέρα από κάποια μπιχλιμπίδια δύσκολα θα συγκινήσουν τον απαιτητικό ακροατή. Παρόλα αυτά οι Revolutio σώζουν την παρτίδα στο παρα πέντε με τα τρία τελευταία κομμάτια του δίσκου τα οποία είναι και τα πιο εμπνευσμένα, μιλάω για τα “Silver Dawn”, “Requiem”, “Daydream” καθώς και τα πιο ατμοσφαιρικά. Ο δίσκος κλείνει με το μάλλον αδιάφορο 14λεπτο “The Great Silence” το οποίο είναι πρακτικά ήχοι της φύσης.
Πιστεύω ότι οι Revolutio έχουν πραγματάκια να προσφέρουν αν επενδύσουν στην συγγραφή κομματιών όπως αυτών που κλείνουν τον δίσκο. Προς το παρόν καλό είναι να τους έχουμε υπ’ όψιν μας.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
