Σε λίγες μέρες το δεύτερο “Riding The Storm festival” θα πάρει σάρκα και οστά. Το φεστιβάλ όλοι ξέρουμε ότι ξεκίνησε σαν ένας φόρος τιμής για την απώλεια ενός αγαπημένου σε όλους μεταλά, του Alexander Szczygiel – του Πολωνού. Σε μια από τις πιο δύσκολες συνεντεύξεις που έχω κάνει ποτέ, λόγο συναισθηματικής φόρτισης, μίλησα με τον αγαπητό Νίκο Παπακώστα (Convixion / Entasis Studio) ο οποίος και είναι ένας από τους διοργανωτές του φεστιβάλ αυτού.
Νίκο καλωσόρισες στο περιοδικό μας! Δεύτερος χρόνος για το “Riding The Storm”, το φεστιβάλ το οποίο διοργανώνεται στην μνήμη ενός αγαπημένου σε όλους μας προσώπου. Πως πάνε οι ετοιμασίες μέχρι τώρα?
Καλώς σας βρήκα και ευχαριστούμε για την τιμή! Το πρώτο φεστιβάλ στήθηκε ουσιαστικά στο πόδι και διοργανώθηκε μέσα σε μία βδομάδα. Ευτυχώς με τη βοήθεια πολλών φίλων, όλα πήγαν κατ ευχή. Φέτος ξεκινήσαμε πολύ νωρίτερα και όλα είναι κυριολεκτικά έτοιμα από τώρα. Ακόμα και οι μπύρες είναι παγωμένες!
Ένας χρόνος πέρασε που σχεδόν όποιος ακούει μέταλ στην χώρα μας και στην Αθήνα ειδικά πάγωσε στην είδηση του άδικου χαμού τον Αλέξη. Εσύ αν θυμάμαι καλά ήσουν από τα πρώτα άτομα που έκανε αναφορά στο θέμα.
Έφτασε στα αυτιά μου λίγη ώρα μετά, από κοινό μας φίλο. Μιας και το στούντιο μου είναι στη γωνία του σπιτιού του πήγα αμέσως εκεί όπου και διαπίστωσα τα άσχημα νέα. Πάγωσα, όπως είπες και εσύ, πραγματικά. Παρόλο που είχε περάσει, λίγο καιρό πριν, κάποια επεισόδια με την καρδιά του και τον είχαμε δει και στο νοσοκομείο, τίποτα δε μπορούσε να μας προετοιμάσει για ένα τέτοιο γεγονός.
Ήμουν στον δισκάδικο του Χρήστου (Sirens), μίλαγε με κάποιον στο τηλέφωνο το κλείνει και μου λέει “πέθανε ο Πολωνός”. Θυμάμαι πως πάγωσα για λίγη ώρα δεν ήξερα τι να πω και η σχέση μου με τον άνθρωπο ήταν τυπική, όπως και πολλοί άλλοι τον ήξερα από συναυλίες και δισκάδικα. Πόσο δύσκολο ήταν για εσένα?
Το στούντιο είναι ανάμεσα στη διαδρομή από το σπίτι του προς την κάβα. Πολύ συχνά θα ερχόταν όπως γύριζε, απρόσκλητος, θα κερνούσε μία μπύρα, θα έσπερνε τον πανικό με φωνασκίες, γέλια και ατάκες, θα μιλούσαμε για μουσική, θα μου έλεγε να του βάλω καμιά καινούργια μπάντα να ακούσει που ηχογραφούσε, θα μου έλεγε για τις κωλάρες κάποιων γνωστών μας κορασίδων με το κλασσικό γλαφυρό του ύφος, θα ανανεώναμε το ραντεβού για κάποιο live και μετά θα έφευγε. Ήταν μία ωραία ρουτίνα και μου λείπει πολύ. Κρίμα, πραγματικά.
Δεν θυμάμαι άνθρωπο να έχει πει ποτέ έναν κακό λόγο για αυτό το παιδί. Κάτι πρωτάκουστο για τα δεδομένα του μικρόκοσμου μας. Πως πιστεύεις ότι τα κατάφερνε έτσι? Ήταν τόσο αγαπητός γιατί ήταν τόσο αγνός άνθρωπος?
Αυτό ακριβώς είπα ουκ ολίγες φορές στη μητέρα του. Σπάνιο φαινόμενο. Ήταν ΚΑΛΟΣ άνθρωπος. Είχε πολλές παραξενιές και μπορούσε πολλές φορές να γίνει ενοχλητικός με την αυθόρμητη συμπεριφορά του, αλλά κανείς δεν του κρατούσε κακία. Ο λόγος; Ήταν, όπως είπα – και φαινόταν, αυθόρμητος και αυθεντικός και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Και δε θα έλεγε κακή κουβέντα για τον άλλον και σίγουρα όχι πισώπλατα. Μία άλλη αρετή του, ήταν η ειλικρίνεια. Όταν συνομιλούσε με άτομα από μπάντες, αν δεν του άρεσε κάτι θα το έλεγε στη μάπα. Δε θα προσπαθούσε να σε καλοπιάσει. Επίσης ήταν πηγή διασκέδασης και δύναμης. Ο τύπος ζούσε και ανέπνεε για το Metal. Ένα live με Πολωνό στο κοινό ήταν σίγουρη επιτυχία. Κοπανιόταν σα μανιασμένο σκυλί. Το ένιωθε τέρμα. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και πολλά άλλα συνέθεταν τον χαρακτήρα του και το ποιόν του και τον έκαναν τόσο αγαπητό σε όλους.
Η αντίδραση, τα αντανακλαστικά της Ελληνικής σκηνής ήταν αστραπιαία στο κάλεσμα για το πρώτο φεστιβάλ. Τι έκανε πιστεύεις τόσο κόσμο να συσπειρωθεί γύρω από αυτό το γεγονός?
Όταν έβγαλα την ανακοίνωση στο FB και διαδόθηκε λίγο από τον κόσμο, δεν προλάβαινα να απαντάω μηνύματα! Ήθελαν ΟΛΟΙ να βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο. Είτε με το να συμμετάσχουν με τη μπάντα τους, είτε να προσφέρουν ηχητικό εξοπλισμό, είτε να έρθουν να βοηθήσουν στο merchandise, είτε να έρθουν να κουβαλήσουν, είτε να στείλουν λεφτά. Ο λόγος είναι ότι τον ήξεραν όλοι και όλοι γνώριζαν πόσο καλός και αγαπητός ήταν. Ο έλληνας χεβιμεταλάς είναι ευαισθητοποιημένος και σε συνδυασμό με τον καλό σκοπό του φεστιβάλ, δηλαδή αποχαιρετισμό σε εκκωφαντικά επίπεδα και οικονομική ενίσχυση της μητέρας του, ανταποκρίθηκε.
Είμαστε τελικά πιο μονιασμένοι από ότι δείχνουμε συχνά προς τα έξω?
Το Metal είναι και αυτό μία μικρή κοινωνία. Έχει μέσα καλούς, έχει και κακούς. Πολλές φορές τρωγόμαστε και φαινόμαστε μικρόψυχοι αλλά σε δύσκολες και σημαντικές στιγμές είμαστε ενωμένοι. Μακάρι να είμαστε ενωμένοι και στα καλά, όχι μόνο στα κακά.
Βλέπεις το φεστιβάλ αυτό να γίνεται θεσμός? Ο κόσμος πως έχει ανταποκριθεί ως τώρα στο κάλεσμα αυτή την δεύτερη χρονιά?
Πέρσι ήρθαν πάνω από 600 άτομα και δεν χωρούσαν να μπούνε μέσα. Πολλοί ήρθαν, έδωσαν τον οβολό τους και έκατσαν έξω για μπυράκια. Φέτος μεταφέρθηκε στον καλύτερο συναυλιακό χώρο της Αθήνας, στο Κύτταρο, το οποίο μας το έδωσαν αφιλοκερδώς και ευχαριστούμε πολύ. Ελπίζουμε η ανταπόκριση να είναι εξίσου μεγάλη. Είτε είναι, είτε όχι όμως, εμείς και του χρόνου θα μαζευτούμε, όλοι μαζί και όπως μπορούμε, θα κάνουμε θόρυβο στη μνήμη του φίλου μας.
Υποθέτω πως όπως και πέρσι θα υπάρχει και αρκετό merchandise που θα προσφερθεί για τον ίδιο σκοπό σωστά?
Ναι! Οι μπάντες προσφέρουν μπλούζες, ραφτά, cd, βινύλια τα οποία τα βάζουμε σε τιμές κόστους ώστε να μπορέσει ο κόσμος να πάρει όσο πιο πολλά γίνεται και να βοηθήσει το σκοπό. Για να καταλάβεις πόσο μονιασμένοι και ενωμένοι είμαστε όταν χρειάζεται, πέρσι όπως και φέτος, είχαμε πολύ υλικό από μπάντες που όχι μόνο δεν συμμετείχαν στο φεστιβάλ, αλλά ήταν και από το εξωτερικό! Και πολλές δισκογραφικές εταιρείες και δισκάδικα προσέφεραν αντικείμενα και τους ευχαριστούμε όλους πολύ.
Αν κέρδιζες το λόττο αύριο πιο συγκρότημα θα έφερνες να παίξει για χάρη του Πολωνού?
Σίγουρα τους Running Wild! Σήμερα Σάββατο που απαντάω τις ερωτήσεις έχει κλήρωση Λόττο! Ειλικρινά πάω να ρίξω ένα δελτίο!
Είναι τελικά το “Riding The Storm” το απόλυτο πάρτι για χάρη αυτού τον αγαπημένου σε όλους μας προσώπου?
Τα σπάσαμε όλα ρε φίλε. Υπήρχε απίστευτη ενέργεια στο χώρο. Οι μπάντες θέρισαν, ηχάρα, ο κόσμος θερμός, άπειρες μπύρες, άπειρα πηγαδάκια με κουβέντες, παρέες από εδώ, παρέες από εκεί… ΧΑΜΟΣ! Αν μας έβλεπε από κάπου θα έκανε σίγουρα headbanging!
Και μια σφήνα ερώτηση για τους Convixion? Τι κάνετε τώρα εκτός από το να τρώτε σουβλάκια?
Τρώμε σουβλάκια κυρίως μιας και δυστυχώς ο Μάνος ο ντράμερ μας αποχώρησε για προσωπικούς λόγους και τους τελευταίους μήνες είμαστε ανενεργοί και έχουμε ξενερώσει άπειρα με αυτό. Οπότε αν διαβάζει τη συνέντευξη κανένα τσακάλι που γουστάρει Speed Metal να επικοινωνήσει!
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Αυτή πρέπει να ήταν η πιο δύσκολη συνέντευξη που έχω πάρει στα 20+ χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο. Στείλε ένα μήνυμα σε όλους τους μεταλάδες…
Ευχαριστούμε πολύ και θα κλείσω όπως θα έκλεινε ο Πολωνός…. (Ψηλές συχνότητες σε βαθμό που επικοινωνείς με νυχτερίδες)… ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑοοοοοοοοοοοΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (growl) ooooooooooooooooooooιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι (πάλι ψηλά) αααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑοοοοοοοοοοοοΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ………………. (παύση μερικών δευτερολέπτων)…. (growl) GRIIIIIIIIIND! 666% accurate. Μπέσα.
Η επίσημη σελίδα του event είναι η παρακάτω:
https://www.facebook.com/events/238640866867040/
Μιχάλης Νταλάκος
