Τελικά μου φαίνεται πως η συγκεκριμένη εταιρία τείνει πολύ γρήγορα να καθιερωθεί ως μεγάλη εγγύηση στο χώρο του old school death metal και με το παραπάνω μάλιστα. Δεν έφταναν φαίνεται ούτε οι φοβεροί και τρομεροί Morfin, ούτε και οι επίσης εξαιρετικοί Skeletal Remains και Slaughterday, ούτε τέλος, και οι προσφάτως προσχωρήσαντες στις τάξεις της εταιρίας, οι δικοί μας, Resurgency αλλά έρχονται και αυτοί εδώ οι μυστήριοι τύποι από την Αμερική να μας κάνουν να χάσουμε τον ύπνο μας. Ξέρετε, αυτό συμβαίνει, και θα μιλήσω για τη δική μου γενιά, ακριβώς όπως σαν πιτσιρικάδες είχαμε πρωτοέρθει σε επαφή με εκείνες τις φοβερές κυκλοφορίες (Slayer, Morbid Angel, Possessed, Death) που καμιά φορά ψιλοαποφεύγαμε να τις ακούσουμε και βράδυ, γιατί δεν το είχαμε και πολύ. Τέτοια ακριβώς συναισθήματα και αναμνήσεις μου ξεσήκωσε αυτή εδώ η κυκλοφορία και γι αυτό το λόγο και μόνο κερδίζει πόντους. Αν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τους Morfin ως πιο μονοδιάστατους ως προς τις επιρροές τους, σίγουρα αυτοί εδώ με τα τόσα πράγματα που βάζουν μέσα στο καζάνι θα σας καθίσουν καλύτερα. Να σας το πω και αλλιώς. Αν με τους Morfin (τους αναφέρω ακριβώς γιατί εγώ πριν κανένα δίμηνο σας τους είχα παρουσιάσει) βρισκόμασταν στα πρώιμα στάδια του ήχου εκεί στα mid/late 80s, εδώ πια πάμε στο ακριβώς επόμενο επίπεδο, εκεί που οι Morbid Angel κυκλοφορούσαν το “Altars Of Madness”! Για να καταλάβετε πάρτε αυτό τον εμβληματικό για ολόκληρη τη σκληρή μουσική δίσκο, και βάλτε δίπλα του τους Slayer σε όλων των ειδών τις ταχύτητες (άλλωστε αν το βάλετε στο πολύ γρήγορο, ξαναγυρνάμε στους Morbid Angel,σωστά;) ενώ και πιο αρχαίες επιρροές τύπου Death, Obituary,Celtic Frost κάνουν την εμφάνισή τους μαζί με κάποιες πιο groove-αριστές ιδέες που παραπέμπουν στο “Eaten Back To Life” των Cannibal Corpse. Με το μουσικό κομμάτι ξεμπερδέψαμε. Οι φωνάρες τώρα που σκίζουν τα σωθικά τους πίσω από το μικρόφωνο είναι μια τρομερή μίξη πρώιμου Evil Chuck και Martin Van Drunen, οπότε άριστα και εδώ. Το φοβερό εξώφυλλο (και εκεί ήταν που έμεινα κουφέτο) είναι δουλειά του μυθικού Dan Seagrave, του ανθρώπου δηλαδή που είναι υπεύθυνος για τα εξώφυλλα των Morbid Angel, Suffocation, Malevolent Creation, Decrepit Birth, Gorguts, Entombed, Edge Of Sanity για να αναφέρω ενδεικτικά μερικές μπάντες. Παρόλα αυτά και παρά τις προφανέστατες επιρροές που ανακατεύουν αυτοί οι παιχταράδες το ζητούμενο στο DEATH METAL (δεν το γράφω τυχαία έτσι) είναι το συναίσθημα και αυτή η ειλικρινής και ανεπιτήδευτη ακρότητα και βία η οποία σε όλους τους μεγάλους του χώρου βγαίνει χωρίς να ζορίζονται. Άλλωστε όλες αυτές οι μπάντες όπως και οι Rude που εξετάζουμε εδώ, γεννήθηκαν για να παίζουν έτσι και πραγματικά το Death Metal επέλεξε αυτούς και όχι το αντίστροφο. Αυτά είχα να πω εγώ, ο καθένας από εδώ και στο εξής είναι υπεύθυνος για το τι ακούει και τι απορρίπτει.
9/10
Τάσος Δεληγιάννης
