[Option A]
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον όταν βλέπεις ότι η χώρας καταγωγής μιας μπάντας είναι η Φινλανδία, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι κάτω του μετρίου. Νομίζω ότι αυτό ισχύει για οποιοδήποτε είδος του heavy metal. Οι Sadistik Forest είναι αυτό που ονομάζουμε καθαρό και ατόφιο brutal death metal. Οι Φινλανδοί έχουν φτάσει αισίως στην τρίτη τους κυκλοφορία με τίτλο “Morbid Majesties”, για το οποίο περιμέναν οι οπαδοί της μπάντας έξι ολόκληρα χρόνια! Δεν μπορώ να ξέρω το λόγο αυτής της μεγάλης καθυστέρησης, ούτε μπορώ να ξέρω και το παρελθόν της μπάντας, αφού το “Morbid Majesties” είναι η πρώτη μου επαφή με αυτούς, αλλά όποιος ακούσει αυτό το δίσκο είναι σαν να ανεβαίνει σε τρενάκι του λούνα παρκ.
Μην περιμένετε να ακούσετε στο “Morbid Majesties” όμορφες μελωδίες και γλυκανάλατα πράγματα. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο δίσκος προσφέρει ένα ανελέητο σφυροκόπημα χωρίς έλεος, με ελάχιστες ανάσες. Οι Sadistik Forest ξέρουν καλά το death metal και το αναπαράγουν αρκετά καλά. Παλαιομοδίτικο death metal, το οποίο έχει εκφάνσεις από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, αφού μπορείς να ακούσει την σκανδιναβική πλευρά των Grave, των Entombed, μπορείς να πάρεις τζούρα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με μπάντες σαν τους Morbid Angel ή τους Obituary αλλά μπορείς να γευτείς και το thrash των Sodom ή των Slayer.
Αυτό το οποίο μπορώ να πω ότι με τράβηξε στο “Morbid Majesties” των Sadistik Forest, είναι ότι μπορεί να επιμένουν στο κλασικό death metal αλλά το κάνουν με μια σύγχρονη χροιά και άποψη, που τους γλυτώνει από την επανάληψη των παλιών κλασικών. Οι black metal επιρροές στο “Destructive Art” μόνο ενδιαφέρουσες μπορούν να χαρακτηριστούν. Το εννιάλεπτο επικό “Bones Of A Giant”, δίνει μια πιο αργή αίσθηση στο όλο αποτέλεσμα και θυμίζει κλασσικούς Obituary. Από εκεί και πέρα τα, “Decades Of Torment Then Death”, “The Hour Of Death” και “Zero Progress” είναι οι καλύτερες στιγμές του “Morbid Majesties”.
Τα φωνητικά του Markus Makkonen (ex-Hooded Menace) είναι εξόχως αρρωστημένα, ενώ όλη η μπάντα σε αρκετά υψηλά επίπεδα τεχνικής κατάρτισης. Καλά όλα αυτά και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να πει ότι ο δίσκος είναι κακός. Όμως…υπάρχει ένα μεγάλο όμως το οποίο έχει να κάνει με το ότι οι Sadistik Forest δεν προσφέρουν τίποτε το καινούργιο στη σκηνή, ενώ το “Morbid Majesties” κάνει μια κοιλιά στα “Monsters Of Death” και “The Maelstrom Opens”, η οποία σε ένα σύνολο τριάντα πέντε λεπτών, είναι αρκετά μεγάλη. Νομίζω ότι μια πιο σύγχρονη προσέγγιση που υπάρχει στα “The Hour Of Dread” και στο “Bones Of A Giant”, δίνει μια διέξοδο στην μπάντα η ακόμη και οι νορβηγικές black metal υφές του “Destructive Art”, μπορούν να δώσουν μια έξοδο από την επανάληψη, στην οποία θα πέσουν στο μέλλον οι Sadistik Forest, αν συνεχίσουν να επιμένουν στο κλασικό death metal.
Ο δίσκος είναι κάτι με τον οποίο οι οπαδοί του είδους θα ευχαριστηθούν αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα έχει επαναλήψεις στις ακροάσεις. Πολλά πράγματα που υπάρχουν στο “Morbid Majesties” έχουν παιχτεί παλαιότερα και ίσως καλύτερα. Η τελευταία κυκλοφορία των Sadistik Forest είναι στο παρά πέντε, από το να χαρακτηριστεί μέτρια προς καλή. Οι οπαδοί τους είδους, ας προσέλθουν, οι υπόλοιποι ας προτιμήσουν κάτι πιο κλασικό.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
[Option B]
Οι Sadistik Forest μας έρχονται από τη Φινλανδία και μας προσφέρουν για κριτική το τρίτο τους album. Πέρασαν έξι χρόνια από τη τελευταία τους δουλειά οπότε για να δούμε τι μας περιμένει. Πατάς έναρξη και απλά αφήνεις τα δαιμόνια (κιθάρες) να σε οδηγήσουν σε death μονοπάτια από τη Φινλανδία.
Με το καλημέρα, από το πρώτο κιόλας κομμάτι, σε παίρνουν από τα μούτρα και σου δείχνουν τι σε περιμένει σε όλο το album. Το πνεύμα του Glenn Benton (Deicide) πλανιέται από τραγούδι σε τραγούδι, οι εναλλαγές των φωνητικών από βαθιά βραχνά brutal death σε black metal χρωματίζουν άψογα το κάθε κομμάτι. Όπως και μουσικά εκεί που κινούνται αργά ξαφνικά τα drums σφυροκοπούν ανελέητα τα αυτιά μας, με τις κιθάρες να σιγοντάρουν με αμείλικτα riffs.
Ας δούμε αναλυτικά όλα τα τραγούδια. Το άλμπουμ ξεκινά με το “Morbidly Majestic”, στο οποίο κιθάρα και φωνητικά είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και με το παρανοϊκό σόλο σε παρασέρνουν σε καταστάσεις ατελείωτου κοπανήματος. Επόμενο κομμάτι το “Decades Of Torment Then Death”, όπου μαζί με το “The Maelstrom Opens” και το “Destructive Art” πιάνουν ταχύτητες που σε στέλνουν στο νοσοκομείο για αυχενικό.
Στο album υπάρχουν και πιο χαμηλών ταχυτήτων κομμάτια όπως το “Monsters Of Death” και το “The Hour Of Dread”, τα οποία όμως δεν υστερούν καθόλου χάρις στα ογκώδη riffs. Το “Zero Progress” έχει εναλλαγές στις ταχύτητες ανάμεσα σε όμορφες ρυθμικές κιθάρες και σε τύμπανα πολυβόλων. Το album κλείνει με το εννιάλεπτο (!) “Bones Of A Giant” με πολλές εναλλαγές αλλά σε πιο αργούς ρυθμούς και με αρκετή ατμόσφαιρα.
Επίσης, για αυτούς που πάντα πρέπει να βρουν με ποιο συγκρότημα μοιάζουν ή ακούγονται ή έχουν επιρροές θα μπορούσε να προσέξει ότι σε κάποια σημεία έχουμε και ένα πολίτικο (όχι θρησκευτικό, μακριά από τις εκκλησίες) πάντρεμα Bolt Thrower με Slayer. Δώσε ηχορύπανση στο λαό. Τριάντα πέντε λεπτά σκανδιναβικού death metal.
8/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
