Η αλήθεια πως λένε ότι η πρώτη εντύπωση είναι η πιο σημαντική αλλά οι Savaoth κατάφεραν να μου την καταρρίψουν. Όταν έμαθα ότι θα μου δοθεί μια κριτική που η μπάντα θα λεγόταν Saνaoth ξενέρωσα, όχι πως έχει κάτι το όνομα απλά τέτοια ονόματα με οδηγούν αυτομάτως στο black και όντως δεν είχα άδικο.
Έχω ξεφύγει από αυτό το είδος όπως έχω χιλιοπεί αλλά οφείλω να ομολογήσω πως κρατάω και ακούω μόνο ορισμένες μπάντες. Οφείλω επίσης να ομολογήσω πως αυτό που άκουσα και ονομάζεται “Whispers Often Bleat” ήταν αρκετά καλό αν και δεν το περίμενα έτσι γιατί εμείς οι Έλληνες δεν πολυεκτιμάμε τις εγχώριες μπάντες και τις ιδέες τους και ναι, είμαι ένας από αυτούς, δεν θα το αρνηθώ. Eκτός από μερικές εξαιρέσεις σε μπάντες που τα σπάνε όπως οι The Source, Phase Reverse, Nightstalker κλπ, αλλά κυρίως στα ακούσματα μου. Άρα όπως καταλαβαίνεται το Black, Death, Power και τα λοιπά είδη στην Ελλάδα με απωθούν.
Νομίζω πως πλατείασα πάλι γι αυτό ας περάσουμε στα του άλμπουμ το οποίο είναι αρκετά αξιόλογο αν σκεφτείς τις επιρροές τους που φαίνεται καθαρά όπως οι Dimmu Borgir, Emperor και η υπόλοιπη Νορβηγία. Αρκετά καλά riffs και αυτό που μου άρεσε αρκετά είναι ο ήχος ο οποίος μπορεί να μην είναι και ο πλέον καλύτερος αλλά είναι αυτός ακριβώς που πρέπει για το ύφος και για αυτά που παίζει η μπάντα και δένει απίστευτα και με τα φωνητικά. Δώστε βάση στους Savaoth και δεν θα χάσετε. Καλή συνέχεια παλικάρια.
8/10
Θοδωρής Μακρής
[email protected]
