Sodom, Exarsis, Bio-Cancer
Σάββατο 26 Απριλίου, An Club, Αθήνα
Δε νομίζω να είχε κανείς πρόβλημα αν οι Sodom καθιέρωναν μία επίσκεψη το μήνα στην Ελλάδα. Διότι κάθε φορά που κυκλοφορεί νέος δίσκος δε χρειάζεται καν να περιμένουμε αν θα τους δούμε ζωντανά ή όχι. “Δεύτερο σπίτι τους” όπως ανέφερε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της βραδιάς και ο Onkel Tom. Αν και η μέτρια προσέλευση κόσμου σε πρώτη φάση ψιλοξενέρωνε, ωστόσο όλα πήγαν καλώς δίχως να πτοηθεί κανείς από τον τελικό Κυπέλλου που λάμβανε μέρος την ίδια ώρα. Λίγα λεπτά μετά τις 20:30 οι πόρτες του Αn Club άνοιξαν, υποδεχόμενοι το πρώτο κύμα Sodomaniacs, το οποίο στο μεγαλύτερο ποσοστό αποτελούνταν από fans νεαρότερης ηλικίας που έσπευσαν να αγκαλιάσουν κάγκελο το γρηγορότερο δυνατό. Με τους πιο “παλαίουρες” να καταφτάνουν λίγο αργότερα, το πανό της πρώτης μπάντας ήταν ήδη στημένο ώστε να ξεκινήσει το όλο event.
Το έργο του opening act ανέλαβαν οι Bio-Cancer, ένα ταχύτατα ανερχόμενο thrash όνομα που είχα την τύχη να απολαύσω προ δύο μηνών στο “Thrashers United”. Έχοντας ως καβάτζα ένα πολύ καλό “Eat Piercing Thrash” ντεμπούτο, η νεαρή τετράδα δεν αντιμετώπισε ούτε εδώ κάποιο σοβαρό πρόβλημα, τόσο αποδοτικά όσο και ηχητικά. Έπαιξαν 40 λεπτά και κάτι, είχαν ωραίο stage performance, έκαναν πολύ κόσμο να κωλοχτυπηθεί με τα ταχύτατα riffs που διαθέτουν και τελικώς συμμετείχαν και οι ίδιοι στο stagediving του κοινού που είχε αρχίσει ήδη από το πρώτο κομμάτι. Από αυτή την εμφάνιση κράτησα κυρίως τις εξαιρετικές τσιριχτές ερμηνείες του Λευτέρη, την άριστη σχέση μπάντας-κοινού και την τσαμπουκαλεμένη εκτέλεση του “Backstabbed Again“. Όλα αυτά με έκαναν να καταλάβω πως προορίζονται για σπουδαία πράγματα. Ειδικά τώρα που η ελληνική thrash αναβίωση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Keep up the good works boys!
Setlist: Intro / Ear Piercing Thrash / Obligated To Incest / Get Cancered…Now! / Tormenting The Innocent / Killing Habit / Backstabbed Again / You Scream You Die / Spread The Cancer
Για τους Exarsis δε χρειάζεται να πω κάτι ιδιαίτερο, καθώς τα παιδιά έχουν ήδη φτιάξει ένα αρκετά δυνατό όνομα έπειτα και από τη συμμετοχή τους ως support act στην “Conquering Europe“περιοδεία στο πλευρό των Suicidal Angels. Αν και η αλήθεια είναι ότι προσωπικά τους έχω πετύχει και σε δυνατότερες βραδιές (με καλύτερη μάλλον το περσινό άνοιγμα στους Anthrax), παρόλα αυτά δείχνουν να έχουν εξοικειωθεί πλήρως στα μικρότερα venues, κι ας ήταν λίγο βιαστική η συγκεκριμένη εμφάνισή τους. Το κοινό φάνηκε πως έχει αγαπήσει πια το “The Brutal State” σαν album και το έδειχνε από κομμάτι σε κομμάτι. Η καλή απόδοση και το δέσιμο των νεότερων μελών της μπάντας είχε ήδη γίνει εμφανές και από την προηγούμενη φορά στο 7 Sins, χωρίς να επισκιάζεται από φαντάσματα πρώην bandmates. Αν και τα γνωστά ξεσηκωτικά τους τραγούδια τύπου “Addicting Life Waste” και “Dying Earth” (λιγότερο αυτή τη φορά το “Toxic Terror” για μένα)ήταν παρόντα, έτυχε να παίξουν αμέσως μετά από την καταπληκτική εμφάνιση των Bio-Cancer, αφήνοντάς με λίγο πιο “χλιαρό” αυτή τη φορά συγκριτικά με πρόσφατες εμφανίσεις. Εννοείται όμως πως δεν απογοητεύτηκα ούτε στο ελάχιστο από μία νέα μπάντα που έχει καταφέρει να αποτυπώσει τόσο εύστοχα τις επιρροές της στη μουσική της. Οπότε η συνέχεια παραμένει το ίδιο ενδιαφέρουσα και, ελπίζω κάποια στιγμή, με ένα νέο album στις βαλίτσες.
Setlist: Intro / Surveillance Society / Toxic Terror / Addicting Life Waste / Dying Earth / Suicide Disorder / Under Destruction
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα είχε πάει σχεδόν 23:00, όταν το γερμανικό τεθωρακισμένο του Onkel Tom αποφάσισε να σκάσει μύτη στη σκηνή ανοίγοντας με το “My Final Bullet“, ένα από τα πιο groovy κομμάτια του νέου δίσκου. Οι λόγοι για τους οποίους οι Sodom έδωσαν πιθανότατα την καλύτερή τους εμφάνιση ήταν δύο: άκρως γενναιόδωρο setlist δύο ωρών και δυνατότερο album συγκριτικά με τον “In War And Pieces” προκάτοχο. Τα καλά ξεκίνησαν από πολύ νωρίς με την εκτέλεση του “An Eye For An Eye“από το αδικημένο “Better Off Dead” και του κλασικού “Outbreak Of Evil“,με τους πρώτους ιδρώτες να χύνονται. Ακούγοντας στη συνέχεια το “Μ-16” κατάλαβα πως το πρόγραμμα θα βασιζόταν σε εναλλαγές ανάμεσα γρήγορα και αργόσυρτα κομμάτια. Κάτι τέτοιο απέδειξε και ο συνδυασμός της “Burst Command ‘Til War/Proselytism Real” διπλέτας με το “I Am The War“. Παρόλο που το “M-16” για ακόμα μία φορά τιμήθηκε υπέρ του δέοντος αφήνοντας εντελώς στην απ’ έξω το αξιοπρεπές “Code Red“, η αδικία καλύφθηκε με την επιλογή του “Christ Passion“, σύνθεση που οι Sodom δεν παίζουν συχνά. Άρα και εδώ κερδισμένοι ήμασταν. Το υποτιθέμενο “κακό” είναι πως αρκετές από τις κλασικές τους στιγμές όπως “Nuclear Winter“, “Tired And Red” και “Magic Dragon” δεν ακούστηκαν, δείχνοντας και επισήμως την προτίμηση της μπάντας στα μοντέρνα metal hit-άκια “City Of God“, “Fuck The Police” και το αιωνίως παραγνωρισμένο “The Saw Is The Law“. Από την άλλη όμως, είχες έναν Tom Angelripper ορεξάτο, πλήρως εξοικειωμένο με το ελληνικό κοινό, να μετατρέπεται σε ακίνητο θηρίο επί σκηνής κάθε φορά που άρχιζε να βαράει το κόκκινο μπάσο του. Επιπλέον ο μέτριος ήχος των τελευταίων εμφανίσεων τους υπό τη στέγη του An Club είχε εξαλειφθεί πλήρως, αφήνοντας τα “Sodomy And Lust” και “Agent Orange” (δε νομίζω η μπάντα να περίμενε τα ουρλιαχτά “Burn!” από μας στο τέλος) να ακουστούν όπως πρέπει. Καθαρά και επιθετικά! Οι αντιδράσεις του κοινού καθ’ όλη τη διάρκεια του live ήταν αναμενόμενα άγριες με stagediving ανθρώπινων προδιαγραφών, επιτρέποντας στη thrash τριάδα να παίζει σωστά, δίχως τα συνεχή ενοχλητικά σπρωξίματα των τελευταίων δύο εμφανίσεων. Περισσότερο πειραματισμό θα μπορούσαν κάνουν και με το φρέσκο “Epitome Of Torture”, καθώς περιέχει μάχιμες συνθέσεις και να μην έμεναν μόνο στο single “Stigmatized” και τη μέτρια μελωδικούρα του “Into The Skies Of War”. Δε χαλαστήκαμε όμως! Σχεδόν ότι ζητούσαμε να ακούσουμε εκείνο το βράδυ το ακούσαμε! Και στη σατανίλα του “Blasphemer” χτυπηθήκαμε, και στο “Ausgebombt” γίναμε ένα με τη μπάντα, για να ξαναχτυπηθούμε από την αρχή στο πέσιμο της αυλαίας με το ξερό, μονοκόμματο riff του “Bombenhagel”. Highlights της βραδιάς ήταν αρκετά. Η προθυμία του Tom να αφήνει τον κόσμο στις πρώτες σειρές να βαράνε τις χορδές από το μπάσο του, η ένθερμη αγάπη όλων των παρευρισκομένων για τη μπάντα που κρυβόταν πίσω απ’ όλο αυτό το ξύλο, ο Bernemann και φυσικά το Motorhead αερικό που θα συντροφεύει πάντοτε τους Sodom σε κάθε τους εμφάνιση.
Όντας υπερευχαριστημένοι από το χορταστικότατο setlist που άγγιξε ακριβώς τις 2 ώρες, προσκυνήσαμε το Τευτονικό άρμα μάχης για άλλη μία φορά και το αποχαιρετήσαμε δίνοντας ραντεβού στην περιοδεία για το επόμενο δισκογραφικό του βλήμα. Ωστόσο η προσωπική μου άποψη όσον αφορά το χώρο που λαμβάνουν μέρος οι ζωντανές εμφανίσεις των Sodomστη χώρα μας με δίχασαν, πρώτα ως οπαδό και μετά ως θεατή. Εξακολουθώ να πιστεύω πως το An Club (χωρίς να έχω κάτι με το εν λόγω venue) είναι πολύ μικρό για τη συγκεκριμένη μπάντα. Όπως και να το κάνουμε, είναι άδικο οι Sodom να καταλήξουν συγκρότημα των 500 και κάτι ατόμων. Αυτά όμως είναι υποκειμενικά.
Υ.Γ. 1: Για να αντιληφθείτε το εύρος του setlist, η μπάντα αναγκάστηκε να παραλείψει την αρχικά προγραμματισμένη εκτέλεση του “The Vice Of Killing”, καθώς είχε ήδη ξεχειλωθεί ευχάριστα η όλη βραδιά!
Υ.Γ. 2: Είμαι ανώμαλος που θέλω έστω μία φορά να παίξουν το “Little Boy”;;;
Setlist: My Final Bullet / An Eye For An Eye / Outbreak Of Evil / M-16 / Burst Command ‘Til War / Proselytism Real / I Am The War / Iron Fist (Motorhead cover) / Christ Passion / Fuck The Police / Sodomy & Lust / Among The Weirdcong / Stigmatized / Agent Orange / Ausgebombt / Into The Skies Of War / Blasphemer / City Of God / In War And Pieces / Surfin’ Bird (Trashmen cover) / The Saw Is The Law / Napalm In The Morning
Encore: Remember The Fallen / Bombenhagel
Χάρης Μπελαδάκης
