AlbumsΚριτικές

Structural Disorder – …And The Cage Crumbles In The Final Scene (Lion Music)

Μια παντελώς, σε εμένα, άγνωστη μπάντα ήρθε και πάλι στο inbox μου. Από τη Σουηδία οι Structural Disorder έρχονται με τον τρίτο τους δίσκο να μας αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν μόνο οι Pain Of Salvation στη χώρα αυτή που μπορούν να παίξουν progressive metal. Μόνο το ότι στις δυο πρώτες γραμμές το όνομα των Pain Of Salvation έχει ήδη αναφερθεί, μάλλον κάποιος καταλαβαίνει πια είναι η βασική επιρροή των Structural Disorder.

Το πρώτο που παρατηρεί κανείς στο κουιντέτο από τη Σουηδία, είναι η χρησιμοποίηση του ακορντεόν, ένα όργανο που χειρίζεται ο Jóhannes West, για το συγκρότημα. Κάνοντας μια ψαχτική για τους Structural Disorder, παρατηρώ ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις του συγκροτήματος, το τρίτο τους πόνημα με τον ευφάνταστο τίτλο “…And The Cage Crumbles In The Final Scene, είναι ο πιο σκοτεινός και ο πιο σκληρός τους δίσκος, μέχρι στιγμής.

Αυτό τελικά δεν μου λέει και πάρα πολλά, αφού σε τελική ανάλυση το “…And The Cage Crumbles In The Final Scene, είναι ένας πολύ κουραστικός δίσκος να ακούσει κανείς, έστω και αν είναι φανατικός του progressive metal. Η μπάντα έχει πολύ καλές ιδέες, σε αρκετές περιπτώσεις και αυτό μπορεί να φανεί σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά από το τελευταίο τραγούδι του δίσκου Mirage, όπου τα riff και οι μελωδίες σε συνεπαίρνουν. Μια πολύ ωραία μίξη Pain Of Salvation, Dream Theater και μοντέρνου thrash / death ήχου. Το instrumental “Kerosene, δείχνει επίσης μια πιο χαλαρή πλευρά της μπάντας και του πως μπορεί το ακορντεόν να έχει χώρο μέσα σε ένα metalσυγκρότημα.

Επίσης το άνοιγμα του δίσκου γίνεται με το The Fool Who Would Be A KIng, έχει κάποιες πολύ καλές jazz αναφορές, αλλά και κάποια death metal ξεσπάσματα. Κάπου εκεί όμως κάποιος καταλαβαίνει, ότι οι ιδέες τις μπάντας, αν και πολλές φορές καλές, κάπου γίνονται ένας τεράστιος αχταρμάς. Δεν είναι τυχαίο ότι το 4-λεπτο The Architect Of The Skies, είναι το μόνο τραγούδι που μπορώ να πω ότι με ξεκούρασε στις ακροάσεις και το μόνο που μου έμεινε με το πρώτο άκουσμα.

Ένα μεγάλο μείον της μπάντας, είναι δυστυχώς τα φωνητικά, τα οποία δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω από πουθενά ποιος μουσικός από την πεντάδα τα κάνει αφού στο επίσημο site της μπάντας, τέσσερις από τους πέντε μουσικούς τα πιστώνονται. Τα καθαρά φωνητικά, δεν ακολουθούν τις μελωδίες και δεν αποτυπώνουν σωστά το συναίσθημα των τραγουδιών, σε σημείο να μπορεί να πει κάποιος ότι είναι και εκτός τόνου.

Μπορώ να πω ότι βρήκα το “…And The Cage Crumbles In The Final Sceneαρκετά ενδιαφέρον σε αρκετές περιπτώσεις. Ίσως και παράξενο, αλλά μέχρι εκεί και όχι παραπέρα. Σε καμία περίπτωση κανένα τραγούδι από τα 7, δεν με ώθησε να ακούσω πάλι το δίσκο, πόσο μάλλον να τον ευχαριστηθώ. Τρομερή τεχνική από όλα τα μέλη της μπάντας ξεχωριστά αλλά και σαν σύνολο και σίγουρα οι Σουηδοί δείχνουν ότι έχουν καλές ιδέες. Απλά, θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να κάνουν τα τραγούδια τους πιο προσιτά και πιο ενδιαφέροντα. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα καταφέρουν να το κάνουν. Προς το παρόν, θα προσπεράσω.

6/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X