Self-financedΚριτικές

Supershooters – Finality Of Death (Self Financed)

Άλλο ένα καινούριο, ανερχόμενο συγκρότημα από τα μέρη μας. Είναι από την Αθήνα και δημιουργήθηκαν το 2010. Δυστυχώς και αυτοί, παρόλα τα λίγα χρόνια ύπαρξής τους, συγκαταλέγονται στα συγκροτήματα που ήδη έχουν υπάρξει αλλαγές στο line up τους. Για παράδειγμα, από το ντεμπούτο τους “Black Realm” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2013, έχει αλλάξει ο τραγουδιστής της μπάντας.

Ακούγοντας τις πρώτες νότες του εναρκτήριου Burn Of Enlightment, αλλά και παρατηρώντας το πολύ ωραίο εξώφυλλο που παραπέμπει σε μία πιο metal αισθητική, μου δόθηκε η εντύπωση για ένα doom metal άκουσμα. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα αργότερα αποκαλύφθηκε η πιο heavy rock/stoner προσέγγιση που ακολουθούν οι Supershooters, αν και εκτός από το πολύ καλά ατμοσφαρικά σημεία κάπου στη μέση τα κιθαριστικά riffs στην αρχή ήταν αρκετά doom στα αυτιά μου. Γενικά, heavy rock/stoner είναι η φάση του δίσκου, συνδυασμένη και με διάφορα άλλα στοιχεία, όπως π.χ. alternative ή κάποια από πρώιμους Soundgarden. Αυτό με τα πιο doom riffs το έπαθα και στο επόμενο κομμάτι, με τον τίτλο μάλλον να παίζει το ρόλο του, Scythe Of Doom”. Από εκεί και πέρα, γενικώς μου άρεσαν αρκετά τα κιθαριστικά riffs που είναι πιο «μεταλλωμένα». Αρκετά γνώριμα φωνητικά που έχουμε ακούσει πολλές φορές στο είδος, όχι κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο. Το τραγούδι πάντως σε κερδίζει με τις κιθάρες που έχει. Σίγουρα συμπαθητικό και με αρκετή ενέργεια το Bloodstone Riders, η πιο έντονη στιγμή του άλμπουμ και από αυτές που σου μένουν πιο εύκολα, το ξεχώρισα, αλλά μέχρι εκεί. Ίσως και να χρειάζεται να εστιάσουν σε μία προσέγγιση παρόμοια με αυτό το τραγούδι. Μου άρεσαν τα φωνητικά των πιο χαμηλών συχνοτήτων που κάνει ο τραγουδιστής Σπύρος στη μεγαλύτερη διάρκεια του λίγο πιο χαλαρού The Bad Sleep Well”. Δείχνει κάποιες από τις δυνατότητές του.

Χωρίς να μπορώ να μπώ σε διαδικασία σύγκρισης με το ντεμπούτο τους, καθώς δε το έχω ακούσει και δεν έχω ιδέα τι έχουν κάνει εκεί, ομολογώ ότι δεν κατάφερα να ξεχωρίσω και πολλά πράγματα μέσα στο δίσκο, με διάφορες στιγμές να μου φαίνονται μονότονες ή ίδιες. Με κέρδισαν όμως οι heavy κιθάρες, στις οποίες έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά και τα διάφορα solo ξεσπάσματα που υπάρχουν σε αρκετά σημεία. Το χαρακτηριστικότερο και καλύτερο στοιχείο του δίσκου. Σίγουρα πάντως δεν υπήρχε κανένας λόγος τα δύο τελευταία κομμάτια, το ομώνυμο και το Into Darkness να είναι τόσο μεγάλης διάρκειας, με το πρώτο να κρατάει 10 και το δεύτερο 14 λετπά! Θα μπορούσαν κάλλιστα να τα τοποθετήσουν σε διαφορετική σειρά για να μην είναι δύο κολλητά και να μην κουράζουν/διχάζουν τον ακροατή. Και ενώ το πρώτο, σαν σύνθεση δεν είναι άσχημο, το δεύτερο, που είναι instrumental, ύστερα από μία μεγάλη παύση μετά από τα δύο λεπτά, που δε κατάλαβα ποτέ, έχει κουραστικά μεγάλο και ανελέητο «τζαμάρισμα» και δε βρήκα νόημα σε όλο αυτό. Ενώ υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να ήταν ένα ευχάριστο ατμοσφαιρικό κλείσιμο ή ένα ατμοσφαιρικό επίσης διάλειμμα εάν είχε τοποθετηθεί κάπου στη μέση του δίσκου.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Made In Hell Studio μεταξύ Φεβρουαρίου και Μάη του 2017. Η παραγωγή έγινε από τον David Prudent και τους Supershooters, ενώ η μίξη έγινε επίσης από τον David Prudent στο Made In Hell Studio. Τέλος, το mastering έγινε από τον John Christodoulatos στο Sweetspot Studio.

6/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X