Λίγες είναι οι φορές που σε έναν μήνα (έχοντας μια θέση ως συντάκτης σε metal webzine προφανώς) θα περάσει από τα χέρια σου κάτι τόσο αγνό, αληθινό και πέρα για πέρα αναγεννησιακό υλικό (ο όρος προφανώς και δεν παραπέμπει στην γνωστή μουσική και ιστορική εποχή). Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έξαψη στον thrash metal χώρο βλέποντας πρώτα για παράδειγμα στην χώρα μας με πολλές νέες μπάντες να κάνουν τα πρώτα τους σοβαρά βήματα και έπειτα το εξωτερικό που είναι ήδη γεμάτο με ταλαντούχες μπάντες που όμως λίγες για τους γνωστούς λόγους (τύχη αν θέλετε ή θυσίες για το καλύτερο της μπάντας κλπ που προτιμώ προσωπικά) βρίσκουν την κατάλληλη δίοδο με αποτέλεσμα να ανταμείβονται για την δουλειά τους και δεν εννοώ χρηματικά προφανώς. Μια από αυτές τις ανερχόμενες μπάντες λοιπόν είναι και οι παρόντες, μια νεανική 4άδα που ήρθαν να μας δείξουν το πόσα κιλά μπάλες έχουν και το πόσο ποιοτικές και όμορφα επηρεασμένες (όχι σε μορφή αντιγραφής δηλαδή) είναι από τις μεγάλες και ιστορικές μπάντες που λατρεύουν. 19 έως 21 κυμαίνονται ηλικιακά και μας παρουσιάζουν το πρώτο full length άλμπουμ τους το οποίο αποτελείται από 8 κομμάτια (ότι πρέπει) συνολικής διάρκειας 57 λεπτών και 40 δευτερολέπτων. Τι ακούω? Εμπνευσμένες αλλαγές μοτίβων, κλίματος, συναισθημάτων και μια γερή και τεράστια δόση heavy thrash από Metallica, Heathen και Nuclear Assault! Ρυθμικές κιθάρες σε φάση «Disposable Heroes», «Opiate of the Masses» με το ανάλογο drumming από πίσω, φωνητικά που αγγίζουν Connelly του «Game Over» και Hetfield του «Master of Puppets» συν καθαρά ακουστικά μέρη heathen-ικά βάση των επιρροών που προανέφερα! Λίγο πιο prog γίνονται όταν σολάρουν σε αυτά και αυτό τους στέλνει αλλού, ξαφνικά αλλάζουν απότομα και νά σου το τούπα-τούπα και τα gang φωνητικά να σε φέρνουν ξανά στο “λιμάνι”. Είναι beyond προσδοκιών αυτό το άλμπουμ και για το νεαρό της ηλικίας τους είναι τεράστιο επίτευγμα. Η μπάντα μπήκε και ηχογράφησε με τον Flemming Rasmussen (Metallica, Rainbow, Blind Guardian, Morbid Angel κλπ) ο οποίος έκανε και την μίξη και το mastering και την παραγωγή του δίσκου (εξ ου και η φυσική ηχάρα που ακούμε). Λοιπόν, Bay Area Thrash για αυτούς που το γουστάρουν.
8.5/10
Χρήστος Τσίτσης
