Χμμ, περίεργη περίπτωση… Ακούγοντας αυτόν τον δίσκο αναρωτιέσαι αν τελικά σου άρεσε ή όχι. Άκουσε prog rock ή μήπως κάτι σε rock που πήρε pop μονοπάτια; Αξίζει να ασχοληθείς μαζί του ή όχι; Η γνώμη μου είναι πως ναι. Αν και έχει κάποια προβληματάκια, όπως το θέμα των φωνητικών που είναι εξαιρετικά αδύναμα σε σχέση με αυτό που κρύβεται πίσω από αυτή τη δουλειά και κάποια κομμάτια που προσωπικά απλά δεν συμπάθησα, αξίζει την προσοχή σας. Και εννοώ την προσοχή σας, διότι με μια πρόχειρη ακρόαση μπορεί και να σας ακουστεί και σαν ένας μέτριος 30 Seconds to Mars δίσκος. Το θέμα είναι όμως ότι μέσα σε αυτές τις μυστηριώδεις ατμόσφαιρες μπορεί κάποιος να διακρίνει Pink Floyd, Muse ακόμη και U2! Φυσικά δεν ξέρω αν πρέπει να μπω στον κόπο να εξηγήσω ότι ο εν λόγω δίσκος δεν προτείνεται στους φίλους μας τους μεταλοχτυπημένους. Να προσθέσω, έτσι για την ιστορία ότι είναι ο δεύτερος δίσκος τους. Γενικότερα η μουσική τους παίζει με διάφορους ήχους και αυτό που τους κάνει ξεχωριστούληδες και άξιους ενδιαφέροντος είναι σίγουρα η soundtrack αισθητική τους και τα αρκετά ψυχεδελικά τους στοιχεία. Η γνώμη μου όπως είπα και παραπάνω είναι ότι αν λυθεί το θέμα της φωνής θα μπορούσαν να απευθυνθούν σε ένα αρκετά ευρύ κοινό. Τώρα κατά πόσο αυτό καταλογίζετε στα θετικά στοιχεία, δεν ξέρω…
7/10
Αγγελική Καπίρη
